این کارگردان تئاتر که برای اجرای نمایش «چند سال پیش» در تماشاخانه ایرانشهر نوبت اجرا داشت، بعد از اینکه باخبر شد برای دریافت مجوز اجرا ناچار است دو بخش از این نمایش را به طور کامل حذف کند، از خیر اجرای این نمایش گذشت و در نهایت تصمیم گرفت نمایشی از کارهای قبلی خود را بازتولید کند.
او در این باره به ایسنا گفت: تیر ماه در تماشاخانه ایرانشهر نوبت اجرا دارم و ابتدا نمایشنامه «مشتبا داداش صیغه‌ای حسین آدیداس» را برای اجرا ارایه کردم چون کاری دو نفره بود و با شرایط فعلی همخوانی داشت ولی بعد از اینکه تئاتر به روال قبلی خود بازگشت، تصمیم گرفتم کاری پر بازیگرتر را انتخاب کنم بخصوص که اجرای ما در سالن تک اجرا بود و گروه دیگری در کنارمان نبود. به همین دلیل نمایشنامه «چند سال پیش» را جایگزین کردم.
تاراج اضافه کرد: متن این نمایش رد شد ولی درخواست کردم دوستان شورای نظارت و ارزشیابی، اجرای کار را ببینند و بر اساس آن نظر بدهند که بعد از دیدن اجرا، شرایط بدتر شد و گفتند برای دریافت مجوز ، باید دو بخش از نمایش را به طور کامل حذف کنم که اصلا شدنی نبود.
این کارگردان ادامه داد: بعد از این ماجرا، نمایشنامه «پایین گذر سقاخانه» نوشته اکبر رادی را برای اجرا در ماه محرم پیشنهاد کردم ولی سالن پر بود و دیدم تنها راهی که برای حفظ نوبت اجرایم دارم، بازتولید یکی از نمایش‌های قبلی‌ام است.
او که نمایش دیگر خود «غلامرضا لبخندی» را جایگزین کرده است، افزود: هرچند این نمایش قبلا اجرا شده ولی برای بازتولید آن هم باید هزینه کنم چون دکور آن را ندارم و باید دوباره بسازم و مسایلی از این دست که همیشه در اجرای تئاتر وجود دارد.
این کارگردان که اولین بار نمایش «غلامرضا لبخندی» را اوایل سال 98 در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه برده است، یادآوری کرد: این نمایش قصه خفاش شب است که سال 76، 9 زن و یک کودک را کشت. اولین اجرای این نمایش با استقبال تماشاگران رو به رو شد و حالا امیدوارم تا زمان مقرر که دهم تیر ماه است، بتوانیم نمایش را برای اجرای دوباره آماده کنیم.
او توضیح داد: 60 درصد از بازیگران اجرای قبلی و همینطور طراحان کار در اجرای فعلی هم با ما هستند ولی ناچارم برخی از اعضای گروه را جایگزین کنم.
تاراج با بیان اینکه برای اولین بار است که نمایشی را بازتولید می‌کند، ادامه داد: هیچ علاقه‌ای به بازتولید ندارم . همیشه دوست دارم رو به جلو باشم نه اینکه به عقب برگردم ولی این بار چاره دیگری نداشتیم.
تاراج با اشاره به شرایط دشوار آماده‌سازی تئاتر در وضعیت کرونایی اضافه کرد: خوب بود در این شرایط با گروه‌های نمایشی همراهی بیشتری می‌شد. ما گروهی 30 نفره بودیم و در روزهایی که برق سالن قطع بود، در گرمای زیاد تمرین کردیم تا نمایش به موقع آماده شود در حالیکه اعضای گروه می‌دانستند دستمزد بسیار پایینی خواهند گرفت. ما همه این سختی‌ها را تحمل کردیم ولی به اندازه کافی با ما همراهی نشد. شاید اگر از نسل قبلی بودم، مصرانه‌تر برای گرفتن مجوز نمایش تازه ام برخورد می‌کردم ولی من به اندازه کافی پافشاری نکردم هرچند معتقدم می‌شد کاری کرد که ما اجرایمان را داشته باشیم.
او ادامه داد: اگر تئاتر حرفی برای گفتن نداشته باشد، به مهمانی و دورهمی تبدیل می‌شود ولی ما این را نمی‌خواستیم. در عین حال ما مطیع هستیم چون می‌خواهیم کار کنیم. کار نکردن، اولین راه است ولی انتخاب ما این نیست.
کهبد تاراج در پایان گفت: از کانون کارگردانان خانه تئاتر به عنوان یک نهاد صنفی و مدیر کل هنرهای نمایشی هم انتظار همراهی و پادرمیانی داشتم.
انتهای پیام
