ایمان رضوانی / دکترای معماری و آینده‌پژوهشی : در گذشته استفاده از رنگ‌های طبیعی و مصالح محلی به ساختمان‌های موجود در خیابان چهره‌ای هماهنگ و همگون بخشیده بود و با اقلیم و فرهنگ مردم مطابقت بیشتری داشت، اما امروزه استفاده از مصالح متعدد و ناهماهنگ از نظر رنگ و مصالح موجب آشفتگی بصری نماهای شهری شده است.رنگ یکی از مهم‌ترین عناصری است که می‌تواند به سادگی و با هزینه‌ای کمتر از ساخت‌وساز برای تعریف فضاها، در ایجاد خوانایی و حس وحدت و خلق حس مکان به ما کمک کند.
رنگ عنصر تأثیرگذار بر کیفیت بصری و زیباسازی فضاهای شهری است و استفاده صحیح از رنگ در شهر موجب تلطیف روحیه مردم در شهرهای شلوغ و احساس آرامش شهروندان می‌شود.
رنگ کردن شهر و کوچه‌پسکوچه‌هایی که در آن رفت و آمد داریم و در آن زندگی می‌کنیم، اکنون در برنامه‌های مدیریت شهری جایگاه مناسبی پیدا کرده است. در همین حال، مشارکت دادن اهالی یک محله و کوچه در طرح‌های زیباسازی اقدام درخوری است که در این دوره از اداره شهر شاهد آن هستیم.
اینکه تهران پس از سال‌ها تحت رویکرد خودمحوری، ساخت و سازهای بی‌رویه و افزایش بزرگراه‌های بتونی و خاکستری به انسان‌محوری و توجه به شهروندان و تلطیف روحیه ساکنان شهر بازگشته است، قابل تحسین است. مسلماً این‌گونه طرح‌ها برای افزایش نشاط اجتماعی و آرامش ساکنان یک محله مؤثر خواهد بود.
نقش حیاتی رنگ بر زندگی و روحیه انسان انکارناپذیر است. با کاربرد و همنشینی مناسب رنگ‌ها در کالبد شهر، چه از بعد زیبایی و چه از بعد هویت، به‌ویژه آنکه جنبه‌های اجتماعی مثل مشارکت دادن شهروندان در اجرای آن همراه باشد، می‌تواند بسیاری از مشکلات روحی و افسردگی شهرنشین امروز را برطرف کند.
