خبرورزشی - آرتین زهرابی؛ برای بازیکنان تیم ملی ایران که تجربه بازی های مهم مقابل آرژانتین، اسپانیا، پرتغال و ... را دارند و برابر ستاره هایی مانند مسی، رونالدو و راموس به میدان رفته اند و در بازی های دوستانه نیز زلاتان را دیده اند، طبعا بردن تیم هایی مانند هنگ کنگ، بحرین و کامبوج جای شگفتی ندارد.
اگر عراق را به دلیل نتایجی که در سال های گذشته گرفته از این دایره فرضی حذف کنیم و بابت شکست این تیم با تمام وجود خوشحالیم باشیم؛ مابقی بازی های ما برای ملی پوشان ایران اتفاقی عجیب نیست و آنها برای برگزاری مرحله بعدی مقدماتی جام جهانی لحظه شماری می کنند.
اینکه بازی های مرحله نخست تا این اندازه اهمیت پیدا کرد بی تردید به دلیل شکست های غریبانه دور رفت تیم ملی مقابل بحرین و عراق بود و کار به اندازه ای سخت شد که باید همه بازی ها را در دور برگشت با پیروزی پشت سر می گذاشتیم.
خوشبختانه روند امتیازگیری و عادت به بردن این حریفان، بهترین علامت برای تیم ملی ایران است؛ حالا با اعتماد به نفسی مثالزدنی این واقعیت بر همگان مسجل شد نسلی که در تیم ملی ایران داریم آنقدر پر و پیمان است که در هر خط و منطقه ای با چند گزینه و بازیکن درجه یک مواجه می شویم. تیمی که می تواند بعدها با انجام بازی های تدارکاتی و اردوهای بیشتر، بسیار بیش از آن چیزی که در منامه دیدیم بدرخشد و حتی در مرحله بعدی مقدماتی جام جهانی، همه حریفانش را شکست بدهد.
مساله مهمی که امروز با آن مواجه شده ایم این است که تیم ملی در منامه از دوران ویلموتس گذشت و تاکید مداوم بر فجایعی که در دوران او رخ داد، فقط بازگشت بی دلیل به گذشته است. باور کنیم که ماجرای ویلموتس (منهای پرداخت هزینه های سنگین او) تمام شد و امروز تیم ملی از پیچ پرمخاطره ای که گرفتارش شده بود نیز عبور کرد.
سرمربی تیم ملی، شاگردانش و توانایی های آنها را شناخت؛ بازیکنانی که در تیم های اروپایی می درخشند و هر تیمی در فوتبال آسیا آرزو دارد یکی از بازیکنان را داشته باشد. با همین امیدها و آرزوها باید به مرحله بعدی مقدماتی جام جهانی نگاه و خودمان را برای بازی های سخت تر که هیچ جایی برای اشتباه و جبران دوباره ندارد آماده کنیم.
بیشتر بخوانید:
