به گزارش خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس، علی انسانی شاعر و مداح اهل بیت(ع) خاطرهای از علاقه‌اش به سفر به مشهد مقدس برای زیارت امام رضا(ع) نقل کرد و اظهار داشت: یادم است که در ۱۲ـ۱۳ سالگی همراه پدرم به مشهد مشرف شدیم. پدر مرحومم کاسب ساده و باشرفی بود. من زیارت‌نامه کوچکی دست می‌گرفتم و بلند بلند می‌خواندم طوری که راه بند می‌آمد.
وی ادامه داد: پیرمرد نورانی که از خادمان حرم بود دلش نمی‌آمد که ذوق مرا کور کند، اما چون راه بند آمده بود، در گوشه‌ای که من ببینم می‌رفت و دستی به محاسنش می‌کشید؛ یعنی اشاره می‌کرد جمعیت راه را بسته است. الان هم هر زمان به مشهد می‌روم به حضرت می‌گویم آن زمان زلال و نیک‌نفس بودم و اینجا سرسپرده بودم. شما مرا حفظ کنید و نگذارید لغزش‌های ما زیاد شود.
انسانی افزود: این مشهد به قدری برای ما لذتبخش بود که سال بعد پدر نتوانست هزینه سفر ما به مشهد را فراهم کند، اما من دوچرخه خود را فروختم و به مشهد مشرف شدم.
این مداح اهل بیت(ع) گفت: به قدری وابسته به زیارت شده بودم که پول جمع می‌کردم و از ۱۵ سالگی سالی یک یا دو مرتبه به مشهد مشرف می‌شدم. تا اینکه به هیأت‌ها و جلسات راه پیدا کردم. خدا رحمت کند مرحوم حاج محمود اکبرزاده را که از ۱۷ سالگی در من ذوقی دید که به هیأت منتقل شد و به دیگران معرفی شد و به مجالس رفتم. امروز قریب ۵۵ یا ۵۷ سال است که به مشهد مشرف هستم.
این شاعر برجسته آیینی در توصیه‌ای به شاعران کشور تصریح کرد: یکی از الطاف خاص الهی، ذوق و شعر است. خوب است که وقف برترین‌ها باشد. از بهترین‌های خلقت گفته شود بالاخص ما ایرانیان که سایه امام هشتم بر سر ماست. حیف است فردی اهل شعر و شاعری باشد و در آثارش اثری از امام رضا(ع) نباشد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: می‌گویند شعر اول باید جوشش و بعد کوشش باشد. امام رضا شاهد است این بیت را اگر حمل بر خودستایی نباشد، امام رضا یا یکی از اولیای الهی دست مرا گرفتند و روی کاغذ نوشتند:
ره ایمان اگر پویی مقام امن اگر جویی
از این مأمن مرو سویی امین اینجا امان اینجا
صوت این خاطره علی انسانی را اینجا بشنوید:
انتهای پیام/
