می‌توانید ماشین را همان‌جا پارک کنید، وسایل صبحانه را بردارید و در جایی در همان حوالی در میان بوته‌های خوشبوی آویشن و شقایق زیراندازتان را بیندازید و صبحانه‌تان را میل کنید تا محیط‌بانان راس ساعت ۸ زنجیر را بردارند و ورود برای ماشین‌ها آ‌زاد شود. اگر اطرافتان چادر عشایر هم هست، می‌توانید از آنها برای صبحانه عسل بگیرید. همزمان که چای دم می‌کنید می‌شود چند پر آویشن هم از کنار دست‌تان چیده و آنها را در چای بریزید، امتحانش که ضرری ندارد می‌بینید که طعم چای‌تان کاملا متفاوت می‌شود. گاه گله گوسفندی را هم می‌بینید که از بالای تپه به اطراف شما سرازیر می‌شود. بزغاله‌ها و بره‌های کوچکی که به دنبال مادران‌شان می‌دوند و چوپانی که هی می‌کند و آنها را دور هم جمع نگه می‌دارد.
با خوردن صبحانه ساعت هشت صبح شده، حال می‌توانید ماشین را برداشته و در درون پارک ملی لار رانندگی کنید، مسیرتان خاکی است، طبیعی هم هست، در پارک‌های ملی انتظار آسفالت داشتن یعنی رانندگی با سرعت بالا که برای حیات وحش خطرناک است. با سرعت پایین حرکت کنید و از مناظر اطراف لذت ببرید. دریاچه در سمت چپ شماست که چون لکه آبی بزرگ در میان سبزی بوته‌ها ترکیب رنگی جذابی ایجاد کرده است. کمی جلوتر بوته‌های گیاه بومادران دیده می‌شود، کاسنی هم هست، گل آفتابی هم. انواع و اقسام گیاهان و پرندگانی با سینه‌های زرد که روی بوته‌ها می‌نشینند و با اندک نسیمی تاب می‌خورند.
از مزیت‌های پارک ملی لار در دوران کرونا و اپیدمی این است که فضای آن چنان بزرگ است که می‌توانید در جایی اتراق کنید که با دیگران فاصله قابل‌توجهی داشته باشید. گزینه‌ها گرچه برای شما زیاد است اما اگر دنبال جای خلوت هستید، کنار رودخانه را انتخاب نکنید، این بخش متقاضیان بیشتری دارد و ساعت به ساعت به تعداد خانواده‌هایی که اطرافش ماشین‌شان را پارک می‌کنند افزوده می‌شود. می‌توانید حوالی دریاچه بروید یا کمی جلوتر وارد یکی از فرعی‌هایی شوید که با حرکت در آنها دو طرف‌تان مملو از بوته‌های گل است. آن گل‌های آبی که می‌بینید همان کاسنی‌ها هستند، گل‌های کوچک آبی، فراموشم مکن. آن دانه‌های ریز زرد هم بابونه‌های کاذب، انواع گونه‌های دیگر هم هست که با داشتن یک کتاب راهنمای میدانی گیاهان ایران (این کتاب توسط انتشارات ایران‌شناسی منتشر شده و نویسنده آن مجید اسکندری یکی از کارشناسان گیاه‌شناسی است) می‌توانید نام آنها را پیدا کنید.
ممکن است فکر کنید یافتن نام یک گونه در این کتاب با توجه به عدم تسلط شما کار سختی خواهد بود، این‌طور نیست، خوشبختانه بخش‌بندی‌ها در این کتاب براساس رنگ گل‌ها صورت گرفته، بنابراین اگر گل زردی را می‌بینید، می‌توانید به سادگی از روی قطر کتاب بخش زرد را باز کرده و دنبال گلی بگردید که جلوی چشم شماست. این کار برای خانواده‌هایی که با فرزندشان به چنین برنامه‌ای می‌روند لذت‌بخش‌تر خواهد بود و سفر را برای کودکان به یک تجربه هیجان‌انگیز بدل می‌کند. درحالی‌که پدر یا مادر درحال تهیه غذاست دیگری با فرزندش یک برنامه ماجراجویانه می‌گذارد، باز می‌توانند پدرها و مادرها جایشان را با هم عوض کنند، یکی استراحت کند و دیگری با فرزند گشت‌وگذار داشته باشد.
این موضوع نه‌تنها بچه‌ها را بیشتر با طبیعت آشتی می‌دهد، بلکه حس کنجکاوی را هم در آنها برمی‌انگیزد تا نسبت به آنچه در اطراف می‌بینند توجه بیشتری داشته باشند. این‌طور است که برای این بچه‌ها درخت‌های شهر هم معنای بیشتری پیدا می‌کند و در بوستان‌ها و پارک‌ها هم با کتاب به شناسایی گیاهان مشغول می‌شوند.
در برنامه سفرتان به دشت لار رعایت چند نکته، می‌تواند تجربه بهتری را برایتان رقم بزند. در پارک ملی لار درخت به ندرت پیدا می‌شود بنابراین حتما سایبان به همراه خود داشته باشید زیرا آفتاب با نزدیک شدن به ظهر شما را آزار می‌دهد. علاوه بر آن یافتن چشمه در این پارک دشوار است، حتما آب برای شست‌وشو و تهیه غذا به همراه داشته باشید. پارک ملی لار جایی برای روشن کردن آتش نیست، اگر قصد پخت و پز دارید یا از کپسول‌های کوهنوردی استفاده کنید یا پیک نیک با خود ببرید.
در حفاظت از طبیعت پارک توجه ویژه‌ای داشته باشید، این پارک زیستگاه‌های گونه‌های علفخوار زیادی است که ممکن است زباله‌های شما زندگی آنها را به خطر بیندازد. نیاز نیست اضافه نان یا غذایتان را در پارک برای حیات وحش بریزید، آنها را در کیسه زباله بریزید و با خود ببرید. چنانچه دوربین دو چشمی دارید در بردن آن به این سفر تردید نکنید، می‌توانید گونه‌های مختلف پرنده را ببینید و در آخر هنگام گام برداشتن در پارک حتما حواستان به‌جایی که گام برمی‌دارید باشد، پارک ملی لار مشابه سایر عرصه‌های طبیعی محل زیست انواع گونه‌های خزنده است.
