به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمدجواد شاهجویی در برنامه رادیو انتخابات با بیان اینکه حمل‌ونقل به مثابه خونی است در رگ‌های اقتصاد هر کشوری، اظهار کرد: اگر این خون در اقتصاد جریان پیدا نکند، قطعاً مؤلفه‌های تولیدی نمی‌توانند کار خودشان را انجام بدهند و استعدادهای کشور شکوفا نمی‌شود.
وی ادامه داد: ایران به واسطه پهناور بودن نیاز جدی که به حوزه حمل و نقل دارد به واسطه نوع اقتصادش، همان هم اهمیت خیلی جدی‌تری پیدا می‌کند. جدای از این مسئله موقعیت جغرافیایی و ژئوپلتیکی ما هم به این مسئله دامن می‌زند که ما بتوانیم از حوزه حمل و نقل به عنوان یک خدمت آن هم در حوزه ترانزیت حد‌اکثر بهره‌برداری را انجام بدهیم تا بتوانیم به واسطه آن منافع مادی زیادی را کسب کنیم.
وی ادامه داد: یکی از ابعاد حمل و نقل بحث این است که شما بتوانید زیرساخت حمل ریلی، جاده‌ای و... را داشته باشید. یک موضوع دیگر آن بحث مدیریت حوزه حمل و نقل است و حوزه بعدی آن هم آن چیزی است که قرار است حمل شود. حالا چه مسافر و چه بار. بعد از انقلاب توانستیم جاده‌های کشور را توسعه دهیم و امروز حدود 280 هزار کیلومتر وسعت شبکه جاده‌های کشور است.
وی با بیان اینکه متأسفانه توسعه زیرساخت را بر اساس جاده بنا کرده‌ایم و یک کشور جاده‌محور هستیم دلیل این اتفاق را ارزان بودن انرژی عنوان کرد و گفت:در برنامه ششم این موضوع 20 درصد حمل مسافر و 30 درصد حمل بار را داریم هم در چشم‌انداز 1404 این برای ما تعیین شده است. الآن از نظر حمل بار ما بین 8 تا 12 درصد متغیر در سال‌های متفاوت حمل بار داریم. در حمل مسافر هم حول و حوش همان 10 درصد.
کارشناس حمل‌ونقل با بیان اینکه با شبکه کنونی راه‌آهن می‌توانیم به اهداف برنامه ششم توسعه در حمل بار دست یابیم، اضافه کرد: به واسطه نداشتن برنامه جامعه حمل و نقل تصمیم‌گیری بر ساخت و توسعه یک زیرساخت ریلی، کارشناسی انجام نمی‌شود. بعضاً با لابی‌های سیاسی، بعضاً به واسطه منافعی که درگیر است بعضی از خطوط کشیده می‌شود. یک نکته هم مسئله‌ی بهره‌برداری نامناسبی است که ما از خطوط ریلی‌مان داریم. در حوزه بهره‌وری شبکه ریلی، ایران یک سوم عملکرد سایر کشورها را دارد که نشان می‌دهد در مدیریت شبکه ضعف داریم.
شاهجویی با یادآوری اینکه بر اسسا سند چشم انداز باید 25 هزار کیلومتر خطوط ریلی داشته باشیم، گفت: برای این منظور چه شاخص‌هایی تعیین شده است؟ گفتند باید همه مراکز استان به شبکه سراسری راه آهن متصل شود. بر همین اساس پروژه‌های متعددی تعریف شد و طی سال‌های اخیر مراکز چند استان به راه اهن متصل شد.
وی در عین حال بیان کرد: وقتی پروژه‌های نیمه تمام از جمله چابهار-سرخس، رشت-آستارا، شلمچه- بصره و... پروژه‌هایی هستند که می‌توانند کریدورهای ترانزیتی کشور را به هم متصل کنند. واقعیت آن است که اولویت اول اتمام این پروژه‌ها بوده نه اتصال مراکز استان‌ها به شبکه سراسری راه آهن.
وی توضیح داد: خط‌آهن چابهار- سرخس به واسطه‌ی اینکه می‌تواند تکمیل‌کننده کریدر شمال-جنوب باشد و درآمد ارزی بسیار زیادی برای کشور به همراه داشته باشد. آیا این به عدالت اجتماعی نزدیک‌تر نیست؟ همدان به شکبه ریلی متصل شده اما دو سه روز یکبار قطار از آن عبور می‌کند. شاید اتصال همدان به شبکه ریلی اهمیت داشته باشد اما قطعاً اولویت بالاتر این است که اول کل کشور درآمد ارزی بالاتری را تجربه بکند و در ادامه از قبال همان درآمد بالا بتواند این پروژه‌های اینگونه را هم توسعه بدهد.
انتهای پیام/
