به گزارش برنا؛ آداب و رسومی که این روزها غبار فراموشی بر آن پاشیده شده و تنها کمی از آن باقی مانده است. آداب و رسوم شب یلدا پیوند عمیقی با فرهنگ اسلامی و ایرانی این سرزمین دارد. چند نمونه از این آداب و رسوم جالب را مرور میکنیم.
در گذشته، نبودن رسانههای تصویری و مکتوب باعث میشد فرهنگ شفاهی سینه به سینه منتقل شود، قصهگویی و نقل افسانهها از این فرهنگ برخاستهاند. با مکتوب شدن داستانها و ورود اسلام به ایران، مطالعه کتب از جمله قرآن و داستانهای کهن ایرانی در شب یلدا نیز مرسوم شد.
برای مثال، در فریدونشهر خور ختم انعام میگیرند و به تلاوتکنندگان هدیه میدهند. شبیه این مراسم در طالقان نیز در خانه بزرگ دِه برگزار میشود، مردم در خانه بزرگ ده جمع میشوند، وی قرآن میخواند و برای پرباری محصول دعا میکند.
گلپایگانیها شاهنامهخوانی را با نام حضرت علی (علیهالسلام) شروع میکنند و در تهران قدیم هم رفتن به قهوهخانه و گوش دادن به صدای نقال رواج داشت. در شاهرود هم 90 بیتی ملاقات خضر و امام علی (ع) را میخوانند.
در کردستان نیز تا بانگ خروس داستان حسین کُرد میگویند و هرکس در حین داستان حرف بزند، جریمه میشود.
مادربزرگهای قزوینی داستان ننه سرما میگویند. اگر ننهسرما گریه کند باران میبارد، اگر پنبه لحافها را بیرون بریزد، برف میبارد و اگر گردنبند مرواریدش پاره شود، تگرگ میبارد.
کرمانیها هم افسانه قارون میخوانند، پیرمرد هیزمشکنی که شب یلدا به خانه فقرا میرود و به جای هیزم، طلا به آنها هدیه میکند.
این داستانها بخشی از اعتقادات مردم را نشان میدهد و مبارزه خیر و شر، پیروزی خوبی بر بدی در تمامی افسانهها و داستانهای ایرانی هویداست.