فاطمه آقابزرگی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه در سال ۱۳۶۹ متولد شده و شروع فعالیت‌های ورزشی را از حدود ۱۴ سالگی در رشته دوچرخه سواری آغاز کرده است، گفت: علاقه زیادی به دنبال کردن فعالیت‌های ورزشی داشتم اما به دلیل تلاش‌های زیاد در دوران دبیرستان و دانشگاه برای به دست آوردن شغل شریف پرستاری مجبور به ترک ورزش حرفه‌ای شدم ولی همچنان ورزش‌هایی مثل کوهنوردی، ایروبیک و بدنسازی را در زندگی روزمره دنبال می‌کنم.
سرپرستار بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان فرقانی با اشاره به اینکه در دوران نوجوانی و جوانی یک مقام دوم کشوری و یک مقام در استان در رشته دوچرخه سواری داشته است، افزود: در مسابقات کشوری دوچرخه سواری مقام دوم سرعت را کسب کرده بودم و در استان قم نیز در مسابقات استقامت مقام سوم و چون معمولاً خیلی ورزشکار خانم در این رشته در استان نداشتیم معمولاً مقام‌ها در استان برای ما بود.
وی با تاکید بر اینکه ورزش را جزئی از زندگی روزمره خود می‌داند، ادامه داد: از کودکی وقتی وارد ورزش شدم دو رشته‌های دیگری هم فعالیت می‌کردم رشته‌هایی مثل بیس بال، اسکیت، راگبی، والیبال، فوتسال، کوهنوردی و حتی به تیم ملی سافت بال هم دعوت شدم ولی به خاطر سن کمی که داشتم و شش ماه کوچک‌تر از سن قانونی شرکت کنندگان در مسابقات بودم نتوانستم با تیم ملی سافت بال در مسابقات شرکت کنم.
وی افزود: در زمانی برای تمرین راگبی به ورزشگاه آزادی تهران می‌رفتم و در آن زمان راگبی در بین بانوان قمی وجود نداشت.
فاطمه آقابزرگی با بیان اینکه در هشتم آذر ماه ۱۳۹۸ با فردی که در مرکز بهداشت استان قم به عنوان مهندس بهداشت محیط مشغول فعالیت بوده ازدواج کرده است، گفت: با توجه به اینکه کارمند بودیم در سه ماه اول بعد از عقد، تمام مقدمات عروسی را فراهم کردیم و به اقوام اطلاع دادیم که انشاالله بعد از عید نوروز جشن می‌گیریم و حتی کارت‌های دعوت را نیز چاپ کردیم و به اقوام اطلاع دادیم که فروردین‌ماه مراسم عروسی را برگزار خواهیم کرد.
وی با بیان اینکه با آمدن کرونا خیال می‌کردیم دو سه ماه اول کرونا تمام می‌شود، ادامه داد: فکر نمی‌کردیم این مسئله به این شکل طولانی شود و بعد از فروردین ماه تصمیم گرفتیم قبل از ماه مبارک رمضان مراسم عروسی را برگزار کنیم که بارها نوبت تالار برگزاری را تغییر دادیم و در نهایت تصمیم گرفتیم زندگی مشترک را آغاز نمائیم.
سرپرستار بیمارستان فرقانی قم با اشاره به اینکه‌ای کاش مردم کرونا را جدی بگیرند و زودتر از شر این ویروس منحوس راحت شویم، افزود: من می‌خواهم مردم فکر کنند که من از طرف خودشان صحبت می‌کنم و از جای دوری نیستم و مردم عزیز من مادرم را دو ماه پیش بر اثر کرونا از دست دادم و خیلی برای من غم‌انگیز و دردناک بود که خودم پرستار بودم و نتوانستم هیچ کاری کنم و این غم انگیز ترین حالت غمگین شدن برای من بود.
وی افزود: این بیماری هنوز جان خیلی از افراد را بدون هیچ گونه بیماری‌های زمینه‌ای می‌گیرد و برخی از افراد هنوز این مسئله را جدی نگرفتند و میگویند کرونا وجود ندارد ولی باور کنید کرونا وجود دارد و پوشیدن لباس‌های گان برای ما سخت و طاقت فرسا شده است.
فاطمه آقابزرگی در پایان گفت: همکاران من در سراسر کشور همیشه به صورت فداکارانه در مراکز درمانی مشغول خدمت به مردم بودند ولی در شرایط شیوع کرونا فعالیت‌های آنها بیشتر دیده شد و واقعاً به داشتن همکاران خودم که صبورانه و قهرمانانه در این یک سال زحمت کشیدند تشکر می‌کنم و امیدوارم زودتر زندگی به روال عادی بازگردد.
