با اعلام سیدبندی رقابت‌های مقدماتی جام جهانی، گمانه‌زنی‌هایی درباره میزبانی ایران از پنج تیمی که با آن‌ها هم‌گروه خواهد شد اما صحبت‌های غیررسمی از سوی مسئولان حاکی از این است که به احتمال بسیار زیاد، امتیاز میزبانی از این مسابقات به ایران داده نخواهد شد.
همان‌طور که ایران در مرحله اول مقدماتی تنها میزبان مسابقه مقابل کامبوج، ضعیف‌ترین تیم گروه بود و ۷ بازی دیگر خود را در خانه حریفان یا در زمین بی‌طرف برگزار کرد، در مرحله نهایی مسابقات نیز احتمال دارد که حتی در یک مسابقه هم ایران در شرایط میزبانی به میدان نرود؛ این در حالی است که ورزشگاه آزادی با حضور ۱۰۰ هزار نفری هواداران فوتبال همیشه یکی از مهم‌ترین امتیازات ایران در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی بوده است.
ایران در دوره گذشته پس از پیروزی مقابل ازبکستان صعود خود را به جام جهانی قطعی کرد و همان‌جا جشن صعود گرفت و پس از آن، هیچ مسابقه ملی با حضور تماشاگرانی در آن حد، برگزار نشده است؛ اگر چه مسابقات با تماشاگران کم تعدادی به صورت دوستانه و رسمی (کامبوج) در ورزشگاه آزادی برگزار شده و حتی هواداران زن نیز در استادیوم حضور داشته‌اند.
حالا و در شرایطی که علاقه‌مندان به فوتبال در ایران در انتظار شناخت پنج حریف برای حضور در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی برای صعود به قطر ۲۰۲۲ هستند، به نظر نمی‌رسد که فوتبال ایران از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا مجوز میزبانی این مسابقات را دریافت کند.
در حال حاضر مهم‌ترین مسئله برای دریافت میزبانی رقابت‌های دور نهایی مقدماتی جام جهانی، مسئله رایت تلویزیونی مسابقات است که در اختیار AFC بوده و برخلاف دوره قبل، حقوق آن به کنفدراسیون فوتبال آسیا تعلق دارد که این مسئله از مشکلات همیشگی فوتبال ایران در مناسباتش با کنفدراسیون فوتبال آسیا بوده است؛ البته این‌بار مسئله پرداخت حق‌پخش از سوی ایران نیست، بلکه نحوه جا به جایی پولی‌ست که طرف‌های ایرانی باید به کنفدراسیون بپردازند.
هم‌چنین موضوع تبلیغات دور زمین و ارسال وسایل و ادوات برای برگزاری بازی و مسائل گمرکی در ایران نیز از موانع میزبانی تلقی می‌شود؛ نکته جالب‌تر دیگر هم موضوع فیلترینگ برخی از شبکه‌های اجتماعی در ایران است که قبلا در نامه‌های AFC این موارد مورد اشاره نهاد اداره کننده فوتبال آسیا قرار گرفته است. چرا که AFC با اشاره به درآمدزایی پلتفرم‌های مختلف، خواستار استفاده از آن‌ها در طول این رقابت‌هاست.
با این وصف و در شرایطی که هنوز فرمت برگزاری مسابقات مشخص نیست، مدیران فوتبال در این امیدوارند اقلاً برگزاری این مسابقات به صورت متمرکز و در کشوری بی‌طرف باشد تا ایران لطمه‌ای بیشتر از این بابت نبیند، اما فعلا برنامه‌ای که فیفا اعلام کرده است براساس بازی‌های رفت و برگشت است و ایران باید برای میزبانی از پنج حریف خود در کشورهای همجوار برنامه‌ریزی کند و باید دید کدامیک از کشورها (به عنوان مثال قطر، امارات یا عمان) برای میزبانی از مسابقات ایران مناسب‌تر تشخیص داده خواهند شد.
در این بین البته مسائل کرونایی و شرایط قرنطینه‌ای کشور میزبان نیز برای انجام و برگزاری بازی‌های ایران بسیار حائزاهمیت است؛ موضوع عدم میزبانی از مسابقات در ایران یک سویه منفی دیگر هم دارد و آن فشاری است که در برگزاری مسابقات لیگ به مسئولین برگزارکننده این مسابقات وارد خواهد کرد، چرا که عملاً بازی‌های ایران در خارج از خانه برگزار می‌شود و باید برای آن تمهیدات اردویی و آماده‌سازی بیشتری اندیشید.
