پیروز این انتخابات از همان ابتدا هم معلوم بود و این نه به دلیل حذف پرسش برانگیز «لاریجانی» از سوی شورای نگهبان بلکه به دلیل سال ها بی اعتنایی اصلاح طلبان و دولت های کم و بیش مطلوب آن ها به اصلاحات عینی و ساختاری اقتصادی است که منجر به تضعیف معیشت عموم مردم و به خصوص طبقات متوسط به عنوان پایگاه اجتماعی این جریان سیاسی در سال های اخیر بوده است.
شدت این امر به حدی است که شاید بتوان گفت حتی با حضور رییس جبهه اصلاحات در جریان رقابت ها او نیز مسیر بسیار دشواری در جذب آرای مردم و به خصوص طبقات متوسط روز به روز تضعیف شده داشت.
اصلاح طلبان علیرغم سال های طولانی حضور در قدرت با موکول کردن بهبود اوضاع معیشتی مردم و اصلاح ساختارهای اقتصادی به توسعه سیاسی که امر لازمی است اما به هیچ وجه کافی نیست و البته دوری روحی و روانی از توده مردم و خطاهای آشکار دیگر، این انتخابات را به رقیب باختند.
اعتقاد دگماتیستی شان به اولویت گریزناپذیر توسعه سیاسی برای مردم گرفتار در فقر و فاقه، روز بروز این دوری را بیشتر کرد و مردم را به سمت رقیب کشاند. عجیب است که استراتژی معروف شان یعنی « فشار از پایین و چانه زنی در بالا» هم کمکی به آنان برای درک این موضوع نکرد که می توان روند اصلاحات تدریجی را از اصلاح معیشت آن پایینی ها و ساختارهای اقتصادی نابرابر آغاز کرد و بعد به سراغ شعارهای رادیکال تر سیاسی رفت. شعارهایی که تازه آن هم معلوم نیست خودش چه میزان با داعیه « اصلاح طلبی» سازگار است؟! ظاهرا کلمه «پایین» از نظر واضع این استراتژی اشاره به کلیت «جامعه مدنی» دارد که در فلسفه سیاست مدرن در برابر «دولت» (به معنای حاکمیت) و مستقل از آن است و باید با تکیه بر قدرت آن عمل کرد اما واقعیت این است که این جامعه مدنی در تمام این سال ها به لطف عملکرد اصلاح طلبان محدود به چیزی شد که منتقدان جامعه مدرن آن را جامعه مدنی بورژوایی می خوانند که نتیجه اش هم چیزی جز گسترش طبقات پایین اقتصادی در جامعه ایران نبود.
نتیجه حضور طولانی اصلاح طلبان در قدرت (به استثنای اندکی تغییر در انتهای دولت هشتم -به گفته کارشناسان) به جای «فشار از پایین و چانه زنی در بالا» ، چیزی جز «فشار به پایین و چانه زنی در بالا» نبود که نتیجه آن هم جز این شایبه برای افکار عمومی در پی نداشت که دغدغه اصلاح طلبان بیشتر بقا در ساختار قدرت است نه چیز دیگر. روندی که هم به تضعیف حمایت نخبگان مورد ادعای این جریان و هم نامیدی بدنه حامی خود انجامید.
میزان آرای نامزد مورد حمایت اصلاح طلبان در انتخابات اخیر گواه محکمی است بر این موضوع.
