به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ورزش سه 6 کشور از 12 کشور مشارکت‌کننده در مسابقات مقدماتی جام جهانی در مرحله نهایی به فناوری مجهز نیستند؛ این 6 کشور شامل ایران، عراق، عمان، ویتنام، سوریه و لبنان هستند که به دلایل مختلف هنوز از این تکنولوژی در مسابقات داخلی و ملی استفاده نمی‌کنند؛ در عین‌حال کشورهای امارات، قطر، چین، کره جنوبی، ژاپن و استرالیا به سرعت و پس از باب شدن این تکنولوژی، از VAR در مسابقات باشگاهی سود می‌برند.
در ایران هم بحث استفاده از VAR نزدیک به سه سال است که در جریان است اما با وجود مذاکرات جدی با شرکت‌هایی که نمایندگی کمپانی‌های مورد تایید فیفا را در حوزه VAR گرفته‌اند، این موضوع به مرحله اجرا در نیامده و به گفته مسئولان سازمان لیگ حتی اگر این تصمیم امروز گرفته شود، بهره‌برداری از سیستم VAR تا پایان نیم‌فصل اول لیگ آینده به طول خواهد انجامید که این موضوع بدان معناست که ایران در مسابقات خانگی دور رفت قادر به استفاده از این تکنولوژی نیست.
اما AFC با توجه به این مشکلات چگونه استفاده از کمک داور ویدئویی را به عنوان یکی از شروط میزبانی این مسابقات اعلام کرده است؟ در این زمینه باید به نامه‌های قبلی کنفدراسیون فوتبال آسیا رجوع کرد، طبق توافقات انجام شده شرکت انگلیسی چشم عقاب قرار است به صورت موقت ورزشگاه‌های میزبان رقابت‌های مقدماتی جام جهانی در کشورهایی که صاحب تکنولوژی VAR نیستند را مجهز کرده و در روز برگزاری مسابقه از آن خروجی بگیرد؛ موضوعی که باعث می‌شود 11 کشور از این 12 کشور به کمک داور ویدئویی مجهز باشند.
احتمالا از خودتان سوال می‌کنید که چرا این شرکت در ایران خدمات لازم را نخواهد داد؟ پاسخ به این موضوع در موضوع تحریم‌ها نهفته است و این شرکت انگلیسی قادر نخواهد بود که فعالیت خود را در کشور ایران انجام بدهد. البته در غیر این‌صورت و حتی در شرایط دریافت خدمات از شرکت چشم عقاب، ایران قادر به میزبانی مسابقات مقدماتی جام جهانی نیست چرا که مباحث مربوط به تحریم دامنه گسترده‌تری دارد و مسائل دیگری نیز در بر می‌گیرد.نکاتی که باعث می‌شود تا ایران از حق مسلم خود در میزبانی از مسابقات مقدماتی جام جهانی چشم بپوشد.
در این‌باره بخشی از مسئولیت متوجه فدراسیون فوتبال است و باید دید تلاش‌ها و مذاکرات تا چه حد بر تشریفاتی که مانع از میزبانی ایران در این رقابت‌ها می‌شود، غلبه خواهد کرد.
