همشهری آنلاین_پریسا نوری: این میان «مصطفی حسین‌خانی» آزادکار با تجربه کشورمان پس از آخرین رقابت و برتری مقابل حریف آذربایجانی در لهستان، دوبنده تیم‌ملی در کشتی آزاد را به دست آورد. حسین‌خانی که از نوجوانی ورزش کشتی را در ورزشگاه بیاتی شمیران‌نو و زیر نظر مربیان خوشنامی مثل اسماعیل پلویی گذرانده و چندین بار در رقابت‌های آسیایی و جهانی خوش درخشیده، یکی از باتجربه‌ترین اعضای تیم‌ملی کشتی آزاد در المپیک است و شانس بالایی برای کسب مدال دارد. به این بهانه با این ورزشکار هم‌محله‌ای که این روزها بیشتر وقتش را در اردوی آمادگی خانه کشتی ورزشگاه آزادی می‌گذراند، گفت‌وگو کرده‌ایم.
در یک قدمی المپیک توکیو قرار دارید. تمریناتتان برای رسیدن به این رقابت از چه زمانی شروع شد و چقدر برای این رویارویی بزرگ آماده‌اید؟
برای المپیک نزدیک به یک سال هست که درگیر اردوی تیم‌ملی و تورنمنت‌ها هستم. ۸ ماه پیش در مسابقات انتخابی تیم‌ملی اول شدم. اردیبهشت ماه هم مدال نقره کشتی آزاد را در مسابقات قهرمانی آسیا گرفتم و در نهایت در لهستان با برتری مقابل حریفانی از لهستان و آذربایجان راهی فینال شدم و با انصراف رقیب ایتالیایی، قهرمان و مسافر المپیک شدم. در خلال این رقابت‌ها هم مشغول تمرین بودم و در حال حاضر هم میانگین روزی ۳ ساعت در اردوهای تیم‌ملی که در خانه کشتی برگزار می‌شود، حضور دارم. اما اگر دقیق بخواهم بگویم از ۲۰ سال پیش که کشتی را شروع کردم هدفم رقابت در میادین بین‌المللی و المپیک بود.
المپیک توکیو پس از یک سال تأخیر به دلیل شیوع کرونا قرار است، به‌زودی برگزار شود. در این یک سال که باشگاه‌های ورزشی تعطیل بود، برخی ورزشکاران برای حفظ آمادگی جسمانی در خانه تمرین می‌کردند، شما کجا و چطور تمرین می‌کردید؟
برای مسابقات قهرمانی نمی‌شود در خانه تمرین کرد، حتماً باید در باشگاه باشد اما در شرایط کرونایی که باشگاه‌ها تعطیل بود به سختی سالن تمرین پیدا می‌کردیم. برخی باشگاه‌های ورزشی آن‌طور که باید همکاری نمی‌کردند و هر بار کلی وقت و انرژی می‌گذاشتیم تا سالن تمرین پیدا کنیم. گاهی با باشگاه‌های آموزش پرورش، دانشگاه علم و صنعت و باشگاه‌های خصوصی هماهنگ می‌شدیم و تمرین می‌کردیم.
نخستین بار است که به المپیک می‌روید اما ۵ با در مسابقات آسیایی درخشیدید و سال ۲۰۱۶ هم تنها مدال‌آور تیم کشتی کشورمان در مسابقات جهانی مجارستان بودید. فکر می‌کنید سخت‌ترین رقبایتان در المپیک از کدام کشورها هستند و این رقابت‌ها را چطور پیش‌بینی می‌کنید؟
نتیجه المپیک از الان غیرقابل پیش‌بینی است. به نظرم همه رقبا برای میدان المپیک آمادگی لازم را دارند و رقابت سختی در پیش دارم اما کشتی‌گیران آمریکا و روسیه حریفان قَدَری هستند اما من هم آمادگی و تمرینات خوبی دارم و همه تلاشم را می‌کنم که به امید خدا دست پر بر گردم و دل مردم عزیز کشورم را شاد کنم.
متولد و ساکن محله شمیران نو، یکی از محله‌های کم‌برخوردار شمال شرق تهران هستید و با وجود کمبود امکانات پله‌های‌ترقی را طی کردید، برای نوجوانان و جوانانی که می‌خواهند که در رقابت‌های ورزشی صاحب نام شوند چه توصیه‌ای دارید؟
داشتن امکانات برای رسیدن به هدف مهم است اما کافی نیست. جوانان باید برای رسیدن به اهدافشان برنامه‌ریزی داشته باشند. قهرمانی شیرین است اما برای رسیدن به این شیرینی باید تلخی‌ها و سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشت. باید مسیر پرفراز و نشیبی را طی کرد و کم نیاورد. شاید خیلی اذیت شوند و حتی عذاب بکشند اما باید بی‌توجه به این مشکلات به سمت جلو حرکت کنند تا موفق شوند.
شما یک دوره‌ای دبیر شورایاری محله شمیران‌نو بودید. وضعیت محله شمیران‌نو از نظر امکانات ورزشی به چه صورت است؟
محله ما امکانات ورزشی نسبتاً خوبی دارد. ما مجموعه شهدای شمیران‌نو را داریم که زمین چمن، سالن فوتسال، بدنسازی، کشتی، استخر و... دارد. اما متأسفانه این امکانات خوب در اختیار بچه‌های شمیران‌نو نیست. اداره تربیت‌بدنی شمال شرق تهران آنجا را واگذار کرده به عده‌ای که به‌صورت هیأت امنایی اداره می‌کنند و آنها هم امکانات را در اختیار تیم‌ها و افرادی می‌گذارند که پول بیشتری بدهند. این در حالی است که در محله جوانان مستعد بسیاری داریم که پتانسیل قهرمانی در رشته‌های ورزشی را دارند اما نمی‌توانند از امکانات محله استفاده کنند. من زمانی که دبیر شورایاری بودم خیلی تلاش کردم که این وضعیت درست شود و جوانان محله بتوانند از امکانات استفاده کنند اما موفق نشدم.
- قهرمانی بعد از خلاصی از کرونا
مصطفی حسین‌خانی آبان ماه سال گذشته در شرایطی توانست نفر اول انتخابی تیم‌ملی کشتی آزاد برای مسابقات جهانی صربستان شود که چند هفته‌ای به خاطر ابتلا به کرونا در بستر بیماری بود. او در این‌باره می‌گوید: «من کرونا گرفته بودم. بعد از لیگ، زمانی که در خانه بودم، بیمار شدم و علاوه بر بستری در بیمارستان طالقانی، دو هفته در قرنطینه، فقط خواب بودم و حتی اجازه راه رفتن هم نداشتم. رقابت‌های انتخابی تیم‌ملی هم قرار بود اول آبان برگزار شود که به خاطر بیماری من یک هفته به تعویق افتاد. یک هفته هم برای من زمان کمی بود. فقط ۲ تمرین کشتی توانستم انجام دهم و واقعاً شرایط مسابقه را نداشتم، ولی مجبور بودم با ۵ رقیب کشتی بگیرم و خوشبختانه در نهایت قهرمان شدم.»
