به گزارش خبرگزاری فارس، دیروز در محل کمیته ملی المپیک، شاهد رونمایی از تندیس و سردیس هایی بودیم که میهمانانی غیرمرتبط و غریبه با ورزش را نیز در خود می دید. بار دیگر، جمعی در محل این کمیته جمع شده بودند تا شاهد مراسمی باشند که منتقدانی نیز دارد و عنوان می کنند که نمایشی بیهوده و بدون نتیجه برای ورزش کشور است که فقط هزینه هایی را بر آن بار می کند.
از آن هنگام که سیدرضا صالحی امیری وارد ساختمان کمیته ملی المپیک شده، این نهاد با افزایش قابل توجه اعتبارات مواجه شده است. اعتباری که در دوره اخیر که افزایش قیمت ارزهای خارجی و شیوع کرونا موجب شده تا فدراسیون ها با دغدغه کمتری مواجه باشند و بتواند حرکتی در جهت دست یابی به اهدافشان داشته باشند. این نقطه ای قابل توجه است اما همه ماجرا این نیست.
برخی بر این باورند که کمیته ملی المپیک به محلی برای نمایش نیز تبدیل شده است. یکی از این موارد نیز مربوط به رونمایی از تندیس و سردیس هایی است که اخیرا در ساختمان این نهاد انجام می شود. اما پرسش اصلی این است که در روزهای بحرانی کنونی ورزش، چنین مراسم ها و اقداماتی چه سودی دارد؟ چنین هزینه کردهایی، آیا در جهت منافع ورزش کشور است یا صرفا نمایشی که در پایان، مطلقا دستاوردی نداشته و به نوعی، هیچ به شمار می رود؟ آنچه در این رونمایی ها و حضور افراد سیاسی به چشم می آید، هر چه باشد، ورزشی به نظر نمی رسد.
اما نکته ای دیگر که نگرانی ها را بیشتر می کند، رونمایی از تندیس مرحوم غلامرضا تختی است. به راستی، چرا باید گردانندگان کمیته ملی المپیک، چهره ای کرواتی از این اسطوره را به ثبت برسانند؟ تختی که چهره ای مردمی بود و همواره در کنار طبقات محروم، به راستی این تصویر را از خود به ثبت رسانده است؟ آیا چنین تندیسی دلالت بر فضای فکری و فرهنگی حاکم بر مدیران کمیته ملی المپیک ندارد؟ وقتی نقد قبلی و چهره ای که از تختی تلاش شده تا به ثبت رساند را کنار هم قرار دهیم، نباید نگران باشیم و از خود بپرسیم که در ساختمان خیابان سئول چه می گذرد؟
