به گزارش اقتصادنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، حالا از عمر دولت تدبیر و امید تنها چند روز دیگر باقی مانده و این هشت سال برای همیشه به یک قاب عکس بنفش بر تاریخ ایران تبدیل خواهد شد. در این میان اما شاید افرادی باشند که از خود بپرسند تکلیف حجت‌الاسلام و المسلمین حسن روحانی رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم چه خواهد شد و مسیر بعدی او پس از پاستور به کجا خواهد بود؟
خبر‌های متعددی مبنی بر رفتن حسن روحانی به دستگاه‌های مختلف دیده و شنیده می‌شود و اما و اگر‌های فراوانی هم در این خصوص به گوش می‌رسد. برای پاسخ این اما و اگرها شاید بد نباشد که به مقصد هر یک از روسای جمهور کشور پس از اتمام ریاست جمهوری‌شان نگاهی بیاندازیم.
هنوز هشت سال ریاست جمهوری مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی به پایان نرسیده بود که حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب در اسفند ماه ۱۳۷۵ با حکم جدیدی، وی را به عنوان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام برگزیدند.
صفار هرندی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت احمدی نژاد در مورد سرنوشت رئیس جمهور بعد از مرحوم هاشمی رفسنجانی می‌گوید: یک کسی مثل آقای خاتمی با اینکه دوره ریاست جمهوری اش چه از ناحیه خود او، چه دولتش و چه مجموعه همسو‌های فکری اش خیلی در حق رهبری جفا شد، ولی وقتی دوره اش به پایان رسید، آقا به او می‌گویند که من بنا دارم شما را به عنوان عضو مجمع تشخیص منصوب کنم. خاتمی خودش می‌گوید «به من اجازه دهید من آنجا نباشم، یک کار شخصی دارم، آن کارم را دنبال کنم شاید بهتر باشد». ایشان هم پذیرفتند.
در سال ۹۲ هم حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با صدور حکمی محمود احمدی‌نژاد را به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب کردند.
با این حال، اما حسن روحانی از سال ۱۳۷۰ تا کنون عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است. همچنین در دوره سوم مجلس خبرگان رهبری، نماینده مردم استان سمنان و بعد از آن نماینده‌ی مردم استان تهران در این مجلس و عضو هیئت رئیسه بوده که حسین کنعانی مقدم فعال سیاسی با اشاره به همین موضوع گفته است که رئیس جمهور عضو مجمع تشخیص است و اگر کنار برود با حکم رهبری دوباره مشغول به کار خواهد شد، ولی احتمالا پس از این باید پاسخگوی عملکرد خود در دوره ریاست جمهوری باشد، چرا که شکایات بسیاری از او وجود دارد و ممکن است از نظر حقوقی پیگیری شود.
با این حال اما چهره های اصلاح طلب همچنان معتقدند که قوی ترین احتمال در مورد آینده روحانی ساکن شدن او در مجمع تشخیص مصلحت نظام است اما در بخش های امنیتی.
برای مثال اشرف بروجردی فعال سیاسی اصلاح طلب گفته است که روحانی بعد از خروج از پاستور به احتمال زیاد عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌شود و ترجیح شخصی‌اش این خواهد بود که در فضای امنیتی مشغول فعالیت شود، چرا که وی اساساً هیچ‌گاه به طور پررنگ در فضای سیاسی و تحرکات مرسوم جریان‌های سیاسی ورود نکرده و چه در دوران جنگ و چه پس از آن، در کار‌های لجستیکی و امنیتی مشارکتی جدی داشته است؛ بنابراین بعید است وارد مسائل سیاسی روز شود.
مهدی آیتی فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم با تاکید بر این مهم گفته که آقای حسن روحانی مثل دیگر دولتمردان بعد از خروج از قدرت به قطع و یقین در مجمع تشخیص مصلحت نظام عضویت خواهد داشت. اما وی به دلیل عملکردی که در این سال‌ها داشته، بین جریان اصلاحات و جریان اصولگرایی جایگاه و پایگاهی ندارد؛ به عبارت دیگر روحانی را نه اصلاح‌طلبان قبول دارند و نه اصولگرایان!
با در نظر گرفتن فرضیه های بالا به نظر می رسد که محتمل ترین گزینه برای حسن روحانی کرسی مجمع تشخیص مصلحت نظام است تا کم کم خاطره پاستور نشینی او به بخشی از تاریخ جمهوری اسلامی ایران پیوند بخورد. با این حال حسن روحانی فکر این موضوع را نیز از قبل کرده، تا جایی که اقدام به تاسیس شورایی تحت عنوان «تدوین، گردآوری و تنظیم آثار آیت الله حسن روحانی» به دبیری محمد قوچانی کرد؛ شورایی که به نظر می‌رسد ماموریت اصلی‌اش، نوعی قهرمان‌سازی از شخصیت روحانی برای نسل‌های آینده باشد.
