چگونه کرونا کودکان جهان را تغییر می دهد؟ کارشناسان معتقدند صحبت در مورد استرس هایی که کرونا ایجاد کرده است می تواند باعث بهتر شدن اوضاعی شود که کرونا برای جهان ایجاد کرده است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا ، آیا کودکان این نسل ، خود را "نسلی گمشده" می دانند که زندگی آنها برای همیشه در سایه همه گیر جهانی قرار خواهد گرفت؟ تعطیلی مدارس یکی از مشهودترین و بحث برانگیزترین شیوه هایی است که کرونا بر زندگی کودکان و نوجوانان تأثیر گذاشت.
به گفته یونسکو ، تحصیلات تقریباً 1.6 میلیارد دانش آموز در 190 کشور تاکنون تحت تأثیر کرونا قرار گرفته است، یعنی سواد 90 درصد کودکان در سن مدرسه در جهان درگیر کرونا شده است و با گذشت بیش از 15 ماه از آغاز همه گیری این ویروس در جهان هنوز برنامه مشخصی برای تحصیل نیمی از این کودکان وجود ندارد.
اگرچه ممکن است خطر ابتلا کرونا برای کودکان به اندازه خطر بزرگسالان نباشد ، اما به نظر می رسد ویروس واکنش شدیدی را در زندگی آنها نیز ایجاد کرده است. کودکان ممکن است کمتر مبتلا شوند ولی بیشتر مبتلا می کنند و به ناقلانی تبدیل می شوند که ویروس را به آسیب پذیرترین افراد جامعه مانند پدربزرگ و مادربزرگ خود منتقل کنند.
از سوی دیگر کرونا رشد شناختی ، عاطفی و اجتماعی کودکان و نوجوانان جهان را مورد حمله قرار داده است که نیاز به برنامه ریزی دقیق پرورشی از سوی مسئولان آموزشی در همه کشورها دارد.
دور ماندن از گروه همسالان و مدرسه و ماندن در محدودیت های کرونایی ، از سویی برای کسانی که در بحرانی ترین دوره های بلوغ قرار دارند ، حتی ممکن است خطر بیماری روانی را افزایش دهد و هر چقدر توان مالی خانواده کمتر باشد تأثیرات این آسیب های روانی بیشتر خواهد بود.
و اما ،قبل از اینکه خیلی دیر شود می توان برای کاهش این مشکلات اقدام کرد؟ لازم به یادآوری است که انتظار می رود اثرات اقتصادی ویروس کرونا مانند از دست دادن شغل ها به طور کلی فقر را افزایش دهد.اگر برای جبران این اختلافات طبقاتی تقویت شده کاری انجام نشود ، ممکن است اثرات آن برای سالها باقی بماند و این اثرات بر روی دانش آموزان و رشد تحصیلی آنها نیز تاثیر مستقیم خواهد گذاشت .عواقبی که در زندگی بزرگسالان ایجاد می شود بی تاثیر بر زندگی فرزندان آنها نیست. بارزترین اثرات ، از بین رفتن سلامت روان و رشد فکری کودکان است.
معلمان اغلب اولین افرادی هستند که متوجه کاهش سلامت روان در بین دانش آموزان خود شده و باید با متوجه شدن از کاهش سطح سلامت روان ، دانش آموز و خانواده او را ترغیب به درمان کنند.
نوجوانی، یک دوره حیاتی برای توسعه و درمان مسائل بهداشت روان در نظر گرفته می شود، اگر این مشکلات درمان نشود ، رفع آنها در ادامه زندگی بسیار دشوارتر است.همچنین مشخص نیست که چگونه انزوا و فاصله فیزیکی ممکن است بر رشد مهارت های عاطفی اجتماعی تأثیر بگذارد و چه تاثیری بر تنظیم احساسات ، اعمال کنترل بر خود و مدیریت تعارضات با همسالان خواهد داشت .
بچه ها نسبت به محیط شان حساس و پاسخگو هستند و عوامل استرس زا در اوایل زندگی عواقبی برای رشد کودک ، سلامت روان و رشد سرمایه انسانی دارند.
برای جلوگیری از گسترش نابرابری ها در آموزش ، معلمان باید جایگزین هایی برای کار فراهم کنند.مدارس باید با دقت به کودکانی که بیشتر از همه به این بحران آسیب دیده اند ، نگاه کنند و اقدامات خاصی را در نظر بگیرند که می تواند برای جبران خسارات وارده کمک کند.
والدین و مراقبان باید در مورد عواطفی که کل خانواده در نتیجه بیماری همه گیر احساس می کنند ، با فرزندانشان گفتگوی آزاد و صادقانه داشته باشند. ممکن است وسوسه این باشد که چهره ای شجاعانه از اوضاع نشان داده شود ، اما کارشناسان اعتقاد دیگری دارند و می گویند :"هر وقت همه شروع به صحبت در مورد استرس ها کنند ، اوضاع بهتر می شود." فقط با تلاش هماهنگ والدین ، معلمان ، مددکاران اجتماعی ، روانپزشکان و سیاستمداران می توان اطمینان داشت که کودکان همه طبقات می توانند از بحران آماده برای کنار آمدن و پیشرفت در جهان پس از Covid-19 خارج شوند.آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.
