به گزارش خبرگزاری مهر، در بیانیه انجمن دانشجویان داروسازی ایران خطاب به وزیر بهداشت، آمده است: خرید و فروش میلیاردی مجوز داروخانه‌ها و سر به فلک کشیده شدن مجوز داروخانه‌ها نتیجه انحصار در اعطای مجوز و آئین‌نامه قبلی است. با آئین‌نامه جدید امید می‌رفت که این انحصار برداشته شود اما فشار ذی نفعان انحصار موجب دستور توقف آن از طرف جنابعالی شده است.
با توجه به وجود قوانین محدود کننده و انحصاری که در آئین نامه قبلی مجوز تأسیس داورخانه‌ها وجود داشت، طی ابلاغیه وزارت بهداشت در ۸ خرداد ۱۴۰۰ برخی از مهم‌ترین این محدودیت‌ها که حدنصاب جمعیتی و حد فاصله از داروخانه دایر بود، عملاً از این آئین نامه حذف شده بود و بستر رقابت پذیری و افزایش رفاه مردم از نظر دسترسی و ارتقای سلامت و بهداشت جامعه و نیز اشتغال فارغ التحصیلان داروسازی را فراهم می‌نمود، اما گویا خبرها حاکی از توقف این آئین نامه است، توقف اقدام قابل تحسینی که در «سال تولید، پشتیبانی‌ها و مانع زدایی ها» می‌توانست از مهم‌ترین اقدامات در جهت مانع زدایی و رفع انحصار باشد.
خبر ابلاغ آئین‌نامه جدید به مثابه دمیدن روح تازه‌ای به کالبد بی‌جان و بی‌رمق جامعه داروسازی کشور و قدمی بلند به سمت انحصار زدایی از تأسیس داروخانه‌ها و خدمات محور شدن داروخانه‌ها بود. مع‌الاسف مافیای دارو و دلالان این حوزه بار دیگر منافع خود را با آئین‌نامه جدید در خطر دیدند در صدد مقابله با آن بر آمدند. در حال حاضر سوال اصلی این است که آیا بهتر نیست به جای ایستادن در کنار دلالان و داروخانه‌داران در کنار داروسازان بایستید و برای بهبود خدمات سلامت محور بجنگید؟
ارزش پروانه‌های تأسیس داروخانه در اکثر شهرهای بزرگ سر به فلک کشیده است و انحصار در تأسیس در آئین‌نامه سابق کاملاً مشهود است لذا داروسازان جوان برای تأسیس داروخانه خود، در صورت نداشتن سرمایه هنگفت، باید چندین سال در صف‌های طولانی تأسیس، منتظر بمانند. آئین‌نامه سابق داروخانه‌ها را به جولانگاه پراتیک‌ها و افراد غیر متخصص تبدیل کرده بود لیکن در آئین‌نامه جدید داروخانه از محل فروش به مرکزی برای ارائه مؤثر خدمات سلامت تبدیل شده‌است. همین مسائل و مشکلات در آئین‌نامه سابق موجب نگاه نادرست عده‌ای از مردم و پزشکان به داروخانه به عنوان محل فروش به جای ارائه خدمات سلامت گردیده است.
آیا اجرای قوانین داروسازی باید در گرو تصمیمات و نظرات انجمن داروخانه داران، پراتیک‌ها و دلالان و انجمن پزشکان عمومی باشد؟ آیا تعیین سرنوشت و تصمیم گیری برای داروسازان توسط اقشاری خارج از جامعه داروسازی با استفاده از رانت و قدرت صحیح است؟ به راستی چه کسانی در پس پرده فشار به وزیر برای لغو آئین‌نامه جدید بوده اند و از توقف آن منتفع می‌شوند؟
جامعه داروسازی از شخص جنابعالی مطالبه دارد که از آئین نامه‌ای که می‌توانست حقوق تضییع شده داروسازان را جبران کند سراسیمه دفاع کند و سنت حسنه‌ای را به عنوان یادگار خویش باقی بگذارد.
