در ادامه این مطلب آمده است: آنچه در بالا درباره‌ی پوتین گفتیم، همیشه در حد یک افسانه بوده است. اما تلاش‌های اخیر مخالفان روسی ابعاد ماجرا را بیش از پیش آشکار کرده است. افشاگری‌ها نشان می‌دهد که پشت در‌های بسته، پوتین یک کشتی گیر نابغه نیست بلکه او یک پسربچه فاسد است. این افشاگری‌ها خشم پوتین را برانگیخت و بازداشت‌های بیشتر و آزار و اذیت مخالفان را به دنبال داشت.
در ۱۷ ژانویه، الکسی ناوالنی، فعال ضد فساد روسی پس از بهبودی از مسمومیت تقریباً مهلک به خانه بازگشت. وی بلافاصله توسط دولت دستگیر شد. اما ناوالنی، یک قدم جلوتر از دشمنانش عمل کرد و دست به افشاگری بیشتر علیه پوتین زد. وی که در بازداشت بود، توسط همکارانش به انتشار ویدیویی پرداخت که در آن به کاخ مجلل پوتین اشاره کرد که در ازای بزرگترین رشوه‌ی تاریخ در ساحل دریای سیاه آن را به دست آورده بود. این افشاگری در کنار بازداشت ناوالنی، اعتراضاتی را در سراسر روسیه به راه انداخت. همکاران ناوالنی در بنیاد مبارزه با فساد اداری که ناوالنی در سال ۲۰۱۱ تأسیس کرد، بدون حضور وی به مبارزه علیه دولت ادامه دادند و همزمان خواستار آزادی فوری وی شدند.
در ۱۵ آوریل، آن‌ها راز کاخ والدائی پوتین را که در بین روس‌ها به خانه تعطیلات معروف است، منتشر کردند. این راز با جزئیات یک محل اقامت رسمی، اما کاملاً محافظت شده و در نزدیکی دریاچه والدائی که تقریباً در نیمه راه مسکو و سن پترزبورگ قرار دارد، در ارتباط است. دستگاه دولتی پوتین در تاریخ ۲۷ آوریل به بنیاد ناوالنی، برچسب گروه افراط گرای غیر قانونی زد و به این افشاگری‌ها واکنش نشان داد.
درک اینکه چرا پوتین از کار ناوالنی و همکارانش عصبانی شد، کار دشواری نیست. افشاگری‌های آن‌ها در واقع نقص‌های مهیب او را به عنوان یک رهبر و یک انسان به تصویر می‌کشد.
ناوالنی صریحاً این ویدیو‌ها را "پرتره روانشناختی" پوتین می‌داند که او را به عنوان یک دیوانه عاشق ثروت و تجمل معرفی می‌کند. شخصیتی که پوتین طی سال‌ها از خودش به نمایش گذاشته، یک تکنوکرات ذی صلاح در داخل و یک مغز متفکر ترسناک در خارج از مرز‌های روسیه است، اتفاقاً ناوالنی همین‌ها را هدف قرار می‌دهد. ناوالنی با افشاگری هایش از پوتین نه یک رهبر کاریزماتیک بلکه یک جنایتکار کاملاً منحوس و شرور به نمایش می‌گذارد.
جزئیات مختلف در مورد کاخ پوتین در جوار دریای سیاه و املاک دیگر وی، او را به دستاویزی برای خنده‌ی همگان تبدیل کرده است. به طور مثال، در این افشاگری‌ها از برس توالت ۸۵۰ دلاری و یک نگهدارنده دستمال توالت نزدیک به ۱۳۰۰ دلاری پرده برداشته شد. تجمل گرایی پوتین در فضای مجازی مورد تمسخر قرار گرفت و فعالان این فضا کلیپ‌های متعدد طنز در این باره ساختند. در ویدیو‌هایی که ناوالنی و همکارانش منتشر کردند، به جزئیات کاخ‌های پوتین نیز پرداخته شده بود. مثلاً، گفته شد که در کاخ وی در کنار دریای سیاه شاهد یک سالن بزرگ برای کشیدن قلیان هستیم و دو اتاق بزرگ برای سرو مشروبات الکی نیز در آن تعبیه شده است.
همچنین قصر والدائی نیز دارای یک کلیسا، کازینو و یک مجموعه بزرگ آبگرم است که زیاد چیز عجیبی نیست. اما نهایت تجملات در این قصر، یک اتاق برودتی برای تمام بدن است که برای جوان سازی پوست بدن به کار می‌رود و بسیار هزینه بر است.
درکنار این اتاق برودتی که در راستای رویاپردازی‌های پوتین برای جوانی ابدی است، او می‌تواند در این کاخ از ماساژ تایلندی بهره ببرد. ماساژ تنها یکی از خدماتی است که در این سالن مجهز ارائه می‌شود. بعد از تمام این کارها، رئیس جمهور روسیه می‌تواند به ساختمان‌های بزرگی که به عنوان رستوران در نظر گرفته شده اند، برای صرف شام برود. البته یکی از آن‌ها کاملا به آبجو اختصاص دارد.
در کنار همه‌ی این‌ها سالن‌های تئاتر و مطالعه هم در این کاخ‌ها در نظر گرفته شده است. چرا که به نظر می‌رسد، رهبران هر چقدر هم که خاستگاهشان وحشیانه باشد، باز هم باید از نماد‌های فرهنگی بهره ببرند تا برچسب بی فرهنگ به آن‌ها زده نشود. با وجود اینکه، پوتین در یک خانواده متوسط به دنیا آمده و بزرگ شده است، اما شواهد نشان می‌دهد که خصوصیات نوجوانان این طبقه از جمله آرزوهایشان برای یادگیری را ندارد. معماری و تزئینات کاخ‌های پوتین در واقع نشانگر جنبه‌ای از شخصیت وی است که پیتر یورک به عنوان نویسنده‌ای که درباره‌ی دیکتاتور‌ها می‌نویسد، آن را دیکتاتور شیک می‌نامد. این اصطلاح که توسط یورک مطرح شده است، در واقع در برگیرنده‌ی ابعاد مضحکانه‌ی بیش از حد است که در چارچوب آن به استفاده بسیار زیاد از طلا، شیشه و سنگ مرمر در معماری پرداخته می‌شود. به تصویر کشیدن مکرر موجوداتی که با عقاید ماچویی ارتباط دارند، همچون شیر، عقاب یا گرگ نیز در این ارتباط تجزیه و تحلیل می‌شود.
قصر والدائی دیکتاتور شیک را به طرز وحشتناک تری به تصویر می‌کشد. در این کاخ شاهد یک عمارت هستیم که به سبک چینی از مرمر با سقف طلایی ساخته شده است. فضای داخلی خشن و بیش از حد طلاکاری شده آن دارای یک میز دایره‌ای شکل است که برای نوشیدن دسته جمعی مناسب است. صندلی‌هایی که به طرز خنده داری بسیار بزرگ هستند و قسمت پشت آن‌ها کوچک است، یادآور سلسه‌ی مینگ در چین هستند.
گرچه کاخ‌های سلطنتی پیشین اغلب مراکز فرهنگ و سیاست بوده اند که در آن نخبگان گرد هم می‌آمدند، کاخ دنج پوتین در کنار دریای سیاه در واقع یک تفرجگاه بی نهایت بزرگ برای یک نفر است. سرویس امنیت فدرال روسیه از املاک و مستغلات بزرگی که در این کاخ قرار دارد، محافظت می‌کند. قایق‌ها باید ۲ مایل از ساحل آن فاصله داشته باشند و یک منطقه پرواز ممنوع بزرگ در بالای آن برقرار است. موقعیت آن در ساحل دریای سیاه دور از مقر دولت در مسکو است و این باعث می‌شود که با کاخ‌های وینتر و ورسای که برای برگزاری دادگاه مناسب نیستند، متفاوت باشد. از سوی دیگر، باید توجه داشته باشید که اگرچه رومانوف‌ها و بوربون‌ها از کاخ‌های خود برای جشن‌های گسترده‌ای که بیشتر طبقه حاکم به آن‌ها دعوت می‌شدند، استفاده می‌کردند، اما بنای بسیار عظیم پوتین فقط برای خودش و چند نفر از نزدیکانش قابل استفاده است.
همچنین از شواهد این طور برنمی آید که از این کاخ برای دورهمی‌های خانوادگی پوتین استفاده شود. چون او دو نوه‌ی زیر ۱۰ سال دارد، حال آنکه هیچ تدابیری برای بازی کودکان در این کاخ اندیشیده نشده است. با توجه به همه‌ی آنچه در بالا گفته شد، به نظر می‌رسد، پوتین چیزی کمتر از امپراتور پالپاتین در جنگ ستارگان و چیزی بیشتر از ریک مورانیس در بازی‌های فضایی است!
به نظر می‌رسد، پوتین در کاخ‌هایی که طبقاتش سه برابر کاخ سفید و وسعتش ۸۶ برابر کمپ دیوید است، تلاش دارد که فارغ از مسئولیت‌های سیاسی و خانوادگی اش باشد. گفتنی است، پوتین در حالی صاحب این کاخ‌های مجلل است که شهروندانش بر اثر بی کفایتی رئیس جمهور و همکارانش به شدت با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند.
