از دیگر سو، این روزها ناآرامی‌ها در اکثر کشورهای شوروی سابق موج می‌زند. در سال ۲۰۱۸ شاهد تشدید ناآرامی‌ها در ارمنستان و کناره‌گیری سرژ سرکیسیان از قدرت بودیم. در روزهای آغازین ۲۰۲۰ نیز ابتدا بلاروس و سپس قرقیزستان با ناآرامی‌های سیاسی روبرو شدند.
به باور کارشناسان، بلاروس در حال حاضر تحت فشار شدید غرب قرار دارد و با تداوم وضعیت فعلی کنارگیری لوکاشنکوی ۶۶ ساله از قدرت در آینده نزدیک دور از ذهن نیست.
در قرقیزستان نیز آتش اختلافات بر سر انتخابات پارلمانی هر روز شعله ور تر می‌شود. دامنه های این اختلافات به نحوی بود که سبب انحلال کامل دولت سورانبای جین‌بیک‌اف و استعفای در مدت زمان کوتاهی شد.
آغاز ناآرامی سیاسی در این کشور ۶.۵ میلیون نفری پس از انتخابات پارلمانی شروع شد. بر اساس این نتایج احزاب «بیریمدیک» Birimdik با کسب ۲۴.۵۴ درصد آراء معادل ۴۶ کرسی، «مکنیم قرقیزستان» Mekenim K با کسب ۲۳.۹ درصد آراء معادل ۴۵ کرسی، حزب قرقیزستان با کسب ۸.۷۴ درصد آراء معادل ۱۶ کرسی و حزب "بوتون قرقیزستان" Butun با کسب ۷.۰۹ درصد آراء معادل ۱۳ کرسی موفق به ورود به پارلمان شده‌اند. سایر احزاب حاضر در انتخابات حد نصاب ۷ درصد آراء برای ورود به پارلمان را کسب نکرده‌اند.
پس اعلام نتایج، حامیان گروه‌ها و احزاب مخالف دولت به شدت با آن مخالفت و ادعا کردند تقلب صورت گرفته و مدعی شدند که برخی تخلفات از جمله خرید و فروش رای صورت گرفته است. سپس با تحریک معترضان آنها را وادار به حمله به ساختمان‌های دولتی کردند.
تشدید ناآرامی‌ها سبب شد کمییسون مرکزی انتخابات قرقیزستان، نتایج را دو روز پس از برگزاری انتخابات پارلمانی باطل کند که این مساله به دامنه اختلافات بیشتر دامن زد. با تشدید دامنه اختلافات سیاسی قبایل منطقه‌ای رقیب شروع به رقابت برای کسب قدرت کردند و حامیان آنها در بیشکک با یکدیگر درگیر شدند.
زبانه‌های آتش اختلاف تا حدی بود که سورونبای جینبکوف رئیس جمهوری قرقیزستان روز پنجشنبه ۲۴ مهر ماه در پی ناآرامی‌های پس از انتخابات پارلمانی یکشنبه ۱۳ مهر (چهارم اکتبر) از مقام خود کناره گیری کرد.
در پی استعفای جینبکوف، بلافاصله «سدیر ژاپاروف»(Sadyr Zhaparov) نخست وزیر قرقیزستان که خود بتازگی عهده‌دار مسئولیت نخست‌وزیری شده بود، کفالت ریاست جمهوری را هم بر عهده گرفت.
گزارشها نشان می‌دهد در ۱۵ سال گذشته این سومین بار است که در قرقیزستان تحولات سریع سیاسی رخ می‌دهد.
نگاهی به تاریخ قرقیزستان نشان می‌دهد این کشور از روزهای آغازین سال ۲۰۱۹ و بویژه پس از استعفای نورسلطان نظربایف از ریاست جمهوری با حجم گسترده‌ای از اعتراضات و بی‌ثباتی‌های محدود روبرو شده است.
آمارهای منتشر شده از سوی مرکز تحلیلی آکسوس نشان می‌دهد از ژانویه ۲۰۱۸ تا آگوست ۲۰۲۰ بیش از ۴۰۰ تجمع اعتراضی در قزاقستان صورت گرفته است که این مساله در نوع خود بی‌سابقه بوده است.
به باور کارشناسان چنانچه این روند در آینده تداوم داشته باشد می‌تواند زمینه را برای شکل‌گیری اعتراضات گسترده و سراسری را در کل منطقه آسیای مرکزی به وجود آورد.
از دیگر سو، قرقیزستان یکی از فقیرترین کشورهای استقلال یافته از اتحاد جماهیر شوروی به شمار می‌آید که به شدت به حمایت‌های اقتصادی روسیه وابسته است، بنابراین دولتمردان قرقیزستان اگر نتواند از شدت تنشها در این کشور کم کنند در آینده با بحرانهای شدید اقتصادی به ویژه در شرایط فعلی روبرو خواهد شد .
