امروزه صنعت حمل و نقل یکی از اجزاء مهم اقتصاد ملی محسوب می‌شود و به دلیل داشتن نقش زیربنایی، تأثیر فراوانی بر فرآیند رشد اقتصادی کشور دارد به طوری که تنها تاثیر کاهش هزینه حمل و نقل بر کاهش هزینه عرضه کالای تولیدی به بازارهای مصرف به نحوی است که می‌تواند نقش زیادی در توان رقابت و گسترش سایر بخش‌های اقتصاد داشته باشد.
از سوی دیگر، این صنعت و البته خدمات جانبی آن در شمار بخش‌هایی از اقتصاد ایران قرار دارد که سهم قابل توجهی از اشتغال و تولید را به خود اختصاص داده است و تنها در بخش حمل و نقل بار استان یزد قریب به ۱۳ هزار راننده با افزون بر ۸۵۰۰ دستگاه انواع کامیون و تریلر مشغول به فعالیت هستند.
شغل رانندگی کامیون یکی از سخت‌ترین مشاغل دنیا محسوب می‌شود ولی با وجود سختی کار، حوادث جاده‌ای، سرما و گرما، دوری از خانواده و سایر مسائل از مشاغل سخت به حساب نمی‌آید و کمتر در کانون توجه مسئولان حتی به مناسبت هفته حمل و نقل است.
به همین بهانه به سراغ یکی از رانندگان جوان و خوشنام یزدی که به گفته‌ی خودش، بر خلاف اکثر رانندگان که حداقل سال‌هایی از عمرشان را باید شاگرد شوفری کنند، هیچ روز شاگردی نکرده است، رفتیم؛ کسی که دستی بر آتش شبکه‌های مجازی دارد و علاقمندان زیادی او را در شبکه‌های مجازی دنبال می‌کنند.
«سیدمحسن دهقان» معروف به «حاج محسن» از رانندگان جوان استان یزد در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا از علاقه‌ی وافرش به رانندگی می‌گوید و اضافه می‌کند: از پنج سال پیش رانندگی کامیون را شروع کردم و الان نه تنها راننده‌ام بلکه برای شادی دل مردم به نحو شایسته‌ای از فضای مجازی هم استفاده می‌کنم.
وی می‌گوید: عشق به رانندگی در من به نحوی بود که همیشه این شغل را در خواب و رویا داشتم و همین باعث شد که بلافاصه بعد از رسیدن به سن قانونی و دریافت گواهی رانندگی پایه دو، خیلی زود برای اخذ گواهی پایه یک، هم اقدام کنم.
حاج محسن که این روزها از سختی بازار کار و کم شدن بار گلایه دارد، ادامه می‌دهد: قبلاً یک باشگاه بدنسازی داشتم ولی یک روز دلم را به دریا زدم و باشگاه را رها و خانه‌ام را فروختم و با پولش یک ماشین اسکانیا گرفتم و به جاده زدم.
این جوان خوش برخورد یزدی می‌گوید: من که نه شاگرد شوفری کرده و نه مرد جاده بودم، فقط با عشق و توکل بر خدا و حمایت‌های همسر و خانواده‌ام، این روزهای «مرد جاده بودن» را ساختم هرچند که این روزها واقعا حمل و نقل در ایران حال و وضع خوشی ندارد.
وی بیان می‌کند: وضعیت نابسامان برخی جاده‌ها، گرانی لوازم و قطعات کامیون و نرخ پایین کرایه حمل بار، همگی دست به دست هم دادند تا روزهای ناخوش ما در کنار کرونا تکمیل شود.
دهقان در مورد مسیرهای رانندگی و مسافرت‌هایش نیز این گونه می‌گوید: بیشتر، مسیرهای مناطق غرب کشور را طی می‌کنم و اکثر بارهایی که با ماشین حمل می‌کنم نیز شامل کیسه‌های کالا، شمش و میلگرد است.
این راننده‌کامیون یزدی که به قول برخی فعالان شبکه‌های مجازی به نوعی از شاخ‌های شبکه مجازی محسوب می‌شود، در مورد نحوه ورودش به این حوزه عنوان می‌کند: در حین رانندگی از خودم کلیپ‌های ساده می‌ساختم و به قولی دابسمش تهیه می‌کردم که مورد توجه هم‌استانی‌های عزیزم قرار گرفت.
وی ادامه می‌دهد: استقبال از کلیپ‌هایی که تولید می‌کردم تا جایی بود که به یک باره در صفحات و کانال‌های مختلف مجازی کشور نیز بازخورد داشت و به من هم انگیزه داد تا با افتخار پرچم استان یزد را در رسانه‌های مجازی بالا ببرم.
حاج‌محسن با اشاره به روزهای سخت کرونایی، می‌گوید: تقریباً یک ماه پیش به بیماری کرونا دچار شدم و روزگار سختی را گذراندم؛ از درد بی‌درمان کرونا گرفته تا بیکاری و بی‌پولی که در این بازار گرانی و نداشتن توان به جاده زدن، درد را دوچندان می‌کرد.
وی گرانی بازار به ویژه در بخش تجهیزات و وسایل ماشین‌های سنگین را فوق العاده می‌خواند و اضافه می‌کند: یک راننده‌ی کامیون اگر خدایی ناکرده دچار بیماری مثل همین کرونای لعنتی شود، علاوه بر درد بیماری، فکر خرجی و درآمدی که جز با کار کردن روی ماشین جبران نخواهد شد و گرانی‌های این روزها، نابودش می‌کند و این حسی بود من در زمان ابتلا به کرونا، آن را با تمام وجود درک کردم.
این راننده‌ی بااخلاق یزدی ضمن شکرگذاری به درگاه خداوند از این که حال و روزش بعد از شکست کرونا مساعد است و توانسته دوباره پای در جاده بگذارد و کار کند، ابراز امیدواری می‌کند به زودی این روزهای سخت پشت سر گذاشته شود.
انتهای پیام
