به گزارش ایرنا احمدرضا لاهیجان زاده روز سه شنبه در کنفرانس ملی «رویین‌تن سازی سیستان» که در سرسرای دانشگاه زابل برگزار شد اظهارداشت: وابستگی آب آشامیدنی از محل چاه نیمه ها باید حذف شود و طرح انتقال آب از دریای عمان به منطقه سیستان باید به سرعت اجرایی تا نگرانی آب آشامیدنی در منطقه برداشته شود.
وی افزود: خدمات اکوسیستم تالاب بین المللی هامون مرتبط با فعالیت های زیر مجموعه کشاورزی است و زمانی که تالاب آب داشته باشد بخشی از معیشت مردم از طریق صیادی و دامداری تامین می شود و پذیرفته نیست تمام آب تنها برای کشاورزی اختصاص داده شود در حالیکه تمام فعالیت های در دل تالاب هامون اتفاق می افتد.
وی بخش عمده گرد و غبار را ناشی از فعالیت های انسانی دانست و تصریح کرد: اگر مشکل گرد و غبار در منطقه سیستان حل نشود مشکلات اقتصادی، بهداشتی و در نهایت مهاجرت مردم منطقه را در پی دارد.
معاون محیط زیست دریایی و تالاب ها کشور اظهارداشت: در مطالعات منشاء یابی داخلی گرد و غبار سازمان حفاظت محیط زیست در سال ۹۸ بیش از ۵۷ میلیون هکتار از مساحت غبار خیز کشور است که حدود یک سوم کشور را در برگرفته و در هر هکتار ۸۹ کیلوگرم میزان غبار خیزی است.
وی ادامه داد: در مطالعات منشاء یابی خارج از کشور در سال گذشته بیش از ۳۴۰ میلیون هکتار از کشورهای منطقه با شدت های مختلف جزو مناطق غبار خیز هستند که پتانسیل ۱۵۰ میلیون تن غبار در سال را دارند.
لاهیجان زاده با بیان اینکه از ۱۸۰ هزار کیلومتر وسعت سیستان وبلوچستان حدود پنج میلیون هکتار آن کانون گرد و غبار هستند افزود: کانون های گرد و غبار استان با شدت‌های زیاد و خیلی زیاد در جنوب شهرستان هامون، شمال غرب و جنوب غرب زاهدان، شرق خاش، شمال نیکشهر، شمال شرق فنوج، جنوب غرب تا جنوب شرق و غرب چابهار و کنارک است.
وی تصریح کرد: از این مساحت ۶۹ درصد دارای شدت کم، ۱۲ درصد آن دارای شدت متوسط و بیش از ۱۷ درصد دارای شدت زیاد و خیلی زیاد هستند.
معاون محیط زیست دریایی و تالاب‌های کشور گفت: چهار کانون اصلی و تاثیر گذار در کشورهای افغانستان و پاکستان شناسایی شده و ۱۴ میلیون هکتار کانون غبار خیزی با شدت زیاد با پتانسیل ۱۰ میلیون تن غبار در سال دارند.
وی ادامه داد: ۲ کانون بزرگ در جنوب غرب کشور افغانستان، شمال، شرق و جنوب شهرهای زابل، زهک، هیرمند، هامون و نیمروز وجود دارد که ادامه آن با شدت کم به شمال غرب پاکستان کشیده می شود.
لاهیجان زاده اظهارداشت: در افغانستان پنج حوزه آبریز وجود دارد که از این تعداد چهار حوزه آبریز آن مرزی است به طوریکه افغانستان روی حوزه آبریز مرزی برنامه های متفاوت از دهه های گذشته دارد.
وی تاکید کرد: بزرگترین حوزه آبریز افغانستان هیرمند بوده که ۸۲ درصد آن در افغانستان و ۱۵درصد آن در ایران و سه درصد آن در پاکستان است.
معاون محیط زیست دریایی و تالاب‌های کشور گفت: در کشور افغانستان هم‌اینک ۶۲ سد وجود دارد که ۱۹ سد آن در حوزه آبریز هیرمند احداث شده و کل آورد رودخانه آبریز هیرمند بیش از ۹ میلیارد مکعب تا ۱۷ میلیارد مکعب بسته میزان بارندگی در حوزه آبریز است.
رییس دانشگاه زابل نیز در این کنفرانس گفت: نفس های سیستان به شماره افتاده است و آینده مبهم جلوی روی این منطقه قرار گرفته که مسائل را باید به گونه ای دیگر نگاه کنیم.
پیمان افراسیاب افزود: هویت مردمان ایران با شاهنامه، شهرسوخته، تخت جمشید و طاق بستان میخ های هستند که درون زمین فرو رفته و کشور ایران را در مقابل حوادث مختلف نگه داشته اند و اگر سیستان نداشته باشیم یعنی شاهنامه نداریم.
وی اظهارداشت: هیچ کدام از پروژه ها با وجود بودجه های زیاد در منطقه سیستان منجر به رشد و توسعه نشده چرا که جواب های ما بر اساس فرضیات اشتباه طراحی شده است.
رییس دانشگاه زابل ادامه داد: کنفرانس ملی «رویین‌تن سازی سیستان» برای رسیدن به سوال ها و جواب های معقول طراحی شده تا با حضور کارشناسان نقشه راه توسعه سیستان طراحی شود.
کنفرانس ملی رویین تن سازی سیستان از امروز دوشنبه هفتم تیر طی ۲ روز به صورت تلفیقی مجازی و حضوری با همکاری وزارت نیرو و دانشگاه زابل در حال برگزاری است.
