تراکتور از منصوریان و مسعود شجاعی و رسول خطیبی به فیروز کریمی رسید که طبعا خود مدیرانش هم دلیل این مسئله را نمی‌دانند چه رسد به ما؟! این قبیل مسائل البته فقط مختص به تراکتور نیست و در بسیاری از باشگاهها مدیران می‌مانند تا سرمربیان بروند. نکته دیگر این که معمولا تصمیم‌گیرندگان باشگاهها خودشان هم دقیقا نمی‌دانند چه می‌خواهند و اصلا استراتژی مشخصی ندارند. یک تیم از فلان مربی خارجی به یک مربی سنتی ایرانی می‌رسد و تیمی چون تراکتور از دنیزلی و لیکنز به منصوریان و شجاعی و کریمی روی می‌آورد. در چنین شرایطی کاملا می‌توان حدس زد که آقا فیروز برف تبریز که هیچ، حتی باران پائیزی این شهر دوست داشتنی را هم نمی‌بیند.
در یک فصل فوتبالی معمولا ۱۰،۱۲ سرمربی عوض می شوند و فقط ۳،۴ مدیرعامل! این در حالی است که فوتبال ما به شدت مشکل مدیریتی دارد و مشکلات فنی نه این که نباشد ولی به مراتب کمتر است. شما همین استقلال را که هوادارانش هفته ای یکبار تجمع می‌کنند را ببینید، به ازای هر مشکل فنی حداقل ۵۰ تا مشکل مدیریتی دارد و کک کسی هم نمی گزد!دوستان برای هیات مدیره استقلال هم کسانی را انتخاب می‌کنند که خانواده‌هایشان هم شوکه می‌شوند چه رسد به هواداران!
