به گزارش ایسنا، دقیقا ۱۰ سال پیش تیم پاس با قبول شکست برابر استقلال راهی لیگ دسته اول شد و بعد از آن هیچ‌وقت نتوانست خود را به لیگ برتر برساند. از روزهای شیرینِ حضور پاس در لیگ برتر سال‌ها می‌گذرد و حالا دیگر خاطرات آن چند سال خوش هم به باد فراموشی سپرده شده است.
از آن فوتبالِ اغواگرانه سال‌های حضور پاس در لیگ برتر، از آن بازی‌ها که آدم دلش نمی‌خواست به فرار عقربه‌هایش و تمام‌شدنش توجه کند، حالا بیشتر از یک دهه گذشته. تقدیر، اینگونه رقم خورد که ده سال پاس در لیگ یک و دو روزگار بگذراند و فقط خاطرات لیگ برتری برای مردم همدان باقی بماند. خاطراتی که برای ساختن، ساخته شده‌اند. مثل همان بازی معروف سه بر صفر برابر پرسپولیس یا برد برابر استقلال در آزادی که خاطراتش نقش بسته در ذهن هوادارِ فوتبال همدان و راحت نمی‌توان آن را به باد فراموشی سپرد.
افسوس و صدافسوس که استان همدان نتوانست یک برنامه‌ریزی دقیق برای سرپا نگه داشتن آخرین قهرمان ایران در آسیا داشته باشد. افسوس که همیشه در ساق پاهای پسران پاس، نیرویی برای سر به راه کردنِ تقدیر وجود داشت و در اراده‌ی مدیران پشت‌میزنشین هرگز!
تیمی که همیشه میان تصمیمات چندنفر دست به دست شد و عاقبتش هم شده همینی که می‌بینیم. آقایان با خواب خرید امتیاز را دیده‌اند و انگار نه انگار که هربار چنین راهی را در پیش گرفته‌اند، به بن‌بست خورده‌اند. پس این ده سال چه می‌کردید که پاس یک‌بار هم موفق نشد و حالا باز فکر خرید امتیاز افتاده‌اید؟ خیلی عجیب است! یعنی همدان با این همه ظرفیت، نمی‌تواند مثل شهرهای کوچکی چون رفسنجان و شهربابک عمل کند؟!
بدون تردید این یک دهه، ماحصل بی‌برنامگی و خودخواهی آقایانی بوده که همیشه می‌خواستند خود را همه‌کاره‌ی تیم بدانند. یک روز استاندار، یک روز نماینده یا شهردار و یک روز هم اعضای هیات‌مدیره‌ای که همه‌چیز می‌دانستند جز فوتبال! هرچند در روزهای سخت پاس، هیچ‌کدام از این عزیزانِ نامبرده زیر بار حقایق و ناکامی‌ها نمی‌روند، اما خوب می‌دانیم که فانوس به دست شدن پاس در لیگ دسته دوم، نتیجه‌ی تصمیمات غلط و غیرفوتبالی در این تیم است و آخر هم مثل همیشه دود این تصمیمات به چشم هوادار نگون‌بخت می‌رود.
به هرحال ای کاش یک‌بار برای همیشه برای پاس، این نگین درخشان فوتبال ایران نسخه‌ای شفابخش تجویز شود تا بعد از یک دهه، نوبت کامیابی فوتبال همدان هم رسیده و مردم با نردبان پاس به روزهای خوب برگردند.
انتهای پیام
