به گزارش رکنا، احمد زیدآبادی نوشت: فرض کنیم - اصلاً گیریم فرض محال - که دولت رئیسی بر اثر جبر شرایط یا اقتضائات حکمرانی یا ضرورت بقا یا حتی مثلاً خواب‌نما شدن، در صدد کاهش فشارهای اجتماعی و سیاسی و ایجاد تعدیلی در سیاست داخلی و خارجی برآید، در آن صورت وظیفۀ فعالان سیاسیِ روشنفکر و وطن‌خواه وایران‌دوست چیست؟آیا باید به هر ترتیب که شده برنامۀ فرضی‌اش را از طرق مختلف خنثی و بی‌اعتبار کنند تا به هیچ طریقی امکان ورود به چنین راهی نداشته باشد، یا فرصتی در اختیارش بگذارند که در مقام عمل نیّات درونی خود را به اثبات برساند؟
این فعال سیاسی در ادامه آورده است : پرسشی راکه مطرح کرده ام مشخصاً در برابر دوستانی مانند سعید حجاریان و مصطفی تاجزاده در داخل و محسن سازگارا و علی افشاری در خارج می‌گذارم تا پاسخ روشنی به آن بدهند.امیدوارم پاسخ احتمالی این دوستان معطوف به "نمی‌خواهد" و "نمی‌تواند" نباشد، چرا که فرض را بر این گذاشتیم که بخواهد یا بتواند! فرض محال هم که محال نیست!
