به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، بررسی شیوه‌های گذران وقت در کشورهای جهان چشم‌اندازی پراهمیت از وضعیت زندگی، فرصت‌های اقتصادی و رفاه عمومی افراد به‌دست می‌دهد. همچنین مقایسه این آمارها با آمارهای موجود در ایران نشان‌دهنده تفاوت‌های قابل‌توجهی است که میان سبک زندگی ایرانی‌ها و دیگر کشورهای جهان وجود دارد؛ برای مثال ایرانی‌ها روزانه کمی بیش از 4ساعت از زمان خود را صرف اوقات‌فراغت می‌کنند، درحالی‌که مردم جهان به‌صورت متوسط کمی بیش از 5ساعت از زمان خود را برای لذت بردن از اوقات‌فراغت اختصاص می‌دهند.
مرکز آمار ایران در دوره‌های مختلف طرح گذران وقت شهرنشینان ایرانی 15سال به بالا را با دسته‌بندی بین‌المللی فعالیت‌های روزانه به 9گروه مختلف مورد‌بررسی قرار داده است. دسته‌بندی‌ها شامل فعالیت‌های تولیدی مانند «اشتغال و فعالیت مرتبط با مزد»، «تولید کالا برای استفاده نهایی خود»، فعالیت غیرتولیدی غیرشخصی مانند «خدمات خانگی بدون مزد برای اعضای خانوار»، «خدمات مراقبتی بدون مزد برای اعضای خانوار»، «کار داوطلبانه بدون مزد، کارآموزی و سایر کارهای بدون مزد» و فعالیت غیرتولیدی شخصی مانند«یادگیری»، «معاشرت، ارتباط، مشارکت اجتماعی و آداب و رسوم دینی»، «فرهنگ، فراغت، رسانه‌های گروهی و ورزش»و «رسیدگی و خودمراقبتی» است. بررسی‌های انجام شده از الگوی گذران زمان در سال 99-98در شهرهای ایران نشان می‌دهد متوسط مدت‌زمان صرف شده برای فعالیت‌های تولیدی (بامزد) 3ساعت‌و50دقیقه، برای فعالیت‌های غیرتولیدی غیرشخصی 3ساعت‌و 18دقیقه و برای فعالیت‌های شخصی 17ساعت و 52دقیقه بوده است. بخشی از این ساعت صرف خواب، بخشی صرف خوردن و آشامیدن، و بخشی صرف اوقات‌فراغت می‌شود. همچنین میان میزان صرف زمان برای انجام فعالیت‌های تولیدی بین مردان و زنان تفاوت مشخصی وجود دارد، همانطور که این تفاوت را در مورد فعالیت‌های غیرتولیدی غیرشخصی هم می‌توان دید. مردان در طول روز 5ساعت‌و2دقیقه را صرف فعالیت تولیدی، یک‌ساعت‌و7دقیقه را صرف فعالیت‌های غیرتولیدی غیرشخصی و 17ساعت‌و50دقیقه را صرف فعالیت‌های شخصی می‌کنند. درحالی‌که در مورد زنان 43دقیقه برای فعالیت‌های تولیدی، 5ساعت‌و26دقیقه برای فعالیت‌های غیرتولیدی و 17ساعت‌و51دقیقه برای فعالیت‌های شخصی برآورد شده است.جز بخش فعالیت‌های شخصی، ارقام ثبت شده نشان از 4ساعت‌و19دقیقه فعالیت بیشتر مردان در بخش تولیدی و 4ساعت‌و19دقیقه فعالیت بیشتر زنان در بخش فعالیت‌های غیرتولیدی و غیرشخصی دارند.
در کشورهای دیگر جهان نسبت‌های متفاوتی میان تقسیم‌بندی گذران زمان بین مردم وجود دارد؛ برای مثال مردم ژاپن به‌طور متوسط 5ساعت‌و43دقیقه از زمان روز خود را صرف فعالیت‌های تولیدی می‌کنند. این مدت در لتونی 5ساعت‌و28دقیقه است و در چین 5ساعت‌و25دقیقه. در آن سوی فهرست کشورهای ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، یونان، بلژیک و فنلاند قرار دارند که به‌ترتیب 2ساعت‌و 48دقیقه، 2ساعت‌و 50دقیقه، 2ساعت‌و56دقیقه، 3ساعت‌و11دقیقه، 3ساعت‌و23دقیقه و3ساعت‌و33دقیقه از زمان روز خود را صرف فعالیت‌های تولیدی می‌کنند. استرالیا با 3ساعت‌و50دقیقه زمانی که از 24ساعت صرف فعالیت‌های تولیدی می‌کند، نزدیک‌ترین کشور به ایران محسوب می‌شود. الگوی واضحی که درمورد ساعات کار یا فعالیت تولیدی در میان کشورهای جهان وجود دارد این است که مردم کشورهای ثروتمند‌تر کمتر از مردم کشورهایی کار می‌کنند که وضعیت اقتصادی ضعیف‌تری دارند. بررسی ساعات کاری روزانه و مقایسه تولید ناخالص داخلی کشورها این الگو را اثبات می‌کند؛ برای مثال کامبوج یا میانمار از پایین‌ترین تولید ناخالص داخلی برخوردار است اما همزمان بالاترین میزان ساعات کار سالانه را دارد، درحدی که مجموع ساعات کار روزانه در این کشور 900ساعت بیشتر از مجموع ساعات کار سالانه در سوئیس، یکی از ثروتمند‌ترین کشورهای جهان است. بررسی سیر تکامل کشورها در زمینه بهبود تولید ناخالص داخلی هم این ادعا را تأیید می‌کند؛ برای مثال از سال 1950تا به امروز تولید ناخالص داخلی آلمان بیش از 10برابر شده است و همزمان ساعات کاری در این کشور در این دوران تقریبا به نیم، یعنی از سالی 2427ساعت به 1354ساعت رسیده است. نکته مهم دیگر در توضیح این ارتباط میزان مولد بودن کشورهاست؛ یعنی علاوه بر ثروتمند بودن کشورها، هرچه میزان مولد و پربار بودن کشورها بیشتر باشد، و هرچه کارآمدی اقتصاد و نیروهای کار بالاتر باشد، نیاز به‌کار در ساعات طولانی کاهش پیدا خواهد کرد.
تفاوت‌هایی مانند ساختار جمعیت، تحصیلات و رونق اقتصادی کشورها می‌تواند بر این نابرابری‌ها تأثیرگذار باشد اما تفاوت‌هایی هم در میان این اعداد و ارقام وجود دارند که نمی‌توان آنها را به خوبی به واسطه این شاخص‌ها توضیح داد؛ برای مثال مردم انگلستان بیشتر از فرانسه زمان خود را به‌کار کردن اختصاص می‌دهند اما اوقات‌فراغت یک اندازه‌ای را سپری می‌کنند. تفاوت‌های فرهنگی در چنین وضعیت‌هایی نقش ایفا می‌کنند؛ برای مثال فرانسوی‌ها زمان بیشتری به نسبت انگلیسی‌ها صرف غذا خوردن می‌کنند و در این حوزه خاص، آمارها با ذهنیتی که درباره فرهنگ غذا وجود دارد همخوانی کاملی نشان می‌دهد. مردم در فرانسه، یونان، ایتالیا و اسپانیا نسبت به مردم بیشتر دیگر کشورهای اروپایی زمان بیشتری را صرف خوردن و آشامیدن می‌کنند. مردم آمریکا کمترین مدت زمان را در میان کشورهای OECD به صرف غذا اختصاص می‌دهند. نکته قابل‌توجه دیگر درباره کشورهای جهان، همانطور که در مورد ایران هم مشاهده شد، تفاوت جنسیتی در گذران زمان روز است. اما برخلاف ایران، در میان کشورهای OECD این اختلاف جنسیتی در بخش اوقات‌فراغت به چشم می‌خورد. متوسط زمانی که مردان در کشورهای اروپایی و آمریکایی صرف اوقات‌فراغت خود می‌کنند بالاتر از زنان است. در کشوری مانند نروژ این اختلاف بسیار ناچیز است اما در پرتغال مردان 50درصد اوقات‌فراغت بیشتری نسبت به زنان دارند. آنچه به این اختلاف دامن می‌زند، فاصله جنسیتی است که در حوزه فعالیت‌های غیرتولیدی غیرشخصی، مانند نگهداری از اعضای خانواده و رسیدگی به امور خانه وجود دارد. زنان در بیشتر کشورها مسئولیت انجام بخش بزرگی از فعالیت‌های بدون مزد را در طول روز بر‌عهده دارند، در نتیجه زمان کمتری برای گذراندن اوقات‌فراغت خواهند داشت.
دانستن این موضوع که مردم در کشورهای مختلف جهان چگونه از 24ساعت یک روز خود استفاده می‌کنند از آن بابت اهمیت دارد که می‌توان براساس آن فعالیت‌هایی که بیشترین میزان رضایت از زندگی را در افراد ایجاد می‌کنند تشخیص داد و با رتبه‌بندی آنها و تعمیم دادن این تفاوت‌ها به تقسیم گذران وقت در کشورهای مختلف، میزان رضایت افراد از زندگی در کشورهای مختلف را تشخیص داد. درحقیقت الگویی بسیار واضح و قابل‌پیش‌بینی در لذت بردن از فعالیت‌ها وجود دارد که نشان می‌دهد تفاوت در شکل گذران زمان در کشورهای مختلف چشم‌اندازی معنی‌دار را از وضعیت زندگی و فرصت‌های اقتصادی به نمایش می‌گذارد. در کشورهایی که مردم زمان بیشتری را صرف فعالیت‌های تولیدی و غیرتولیدی بامزد و بی‌مزد می‌کنند، زمان کمتری برای فراغت و رسیدگی به امور شخصی باقی می‌ماند، در نتیجه سطح شادی و رضایت از زندگی در این کشورها کاهش پیدا خواهد کرد. در مقابل کشورهایی که زمان کمتری از روز را برای کار کردن با مزد یا فعالیت‌های غیرتولیدی و بدون مزد اختصاص می‌دهند، رضایت بالاتری از زندگی از خود نشان می‌دهند. در نتیجه با بازگشت به آنچه پیش‌تر عنوان شد، شهروندان کشورهایی که از قدرت اقتصادی بالاتری برخوردارند، مدت‌زمان کمتری از روز را صرف کار با مزد می‌کنند و در نتیجه میزان رضایتمندی آنها از زندگی بالاتر از کشورهایی است که مردمان آن به‌دلیل ضعف اقتصادی ناچار به صرف زمان بیشتری برای کار با مزد هستند.
کشورهای آلمان، دانمارک، نروژ، هلند، فرانسه، بلژیک و لوکزامبورگ جزو کشورهای برتر جهان هستند که از سرانه تولید ناخالص بالا و پایین‌ترین نرخ ساعت کار سالانه برخوردارند.
شاغلان 15سال به بالا در این کشورها به‌ترتیب در طول 24ساعت:
4ساعت‌و13دقیقه
3ساعت‌و33دقیقه، 3ساعت‌و35دقیقه
4ساعت‌و3دقیقه، 2ساعت‌و50دقیقه
3ساعت‌و23دقیقه
4ساعت‌و11دقیقه
را به فعالیت‌های تولیدی برای دریافت مزد اختصاص می‌دهند. مقایسه این ارقام با متوسط زمانی که در ایران صرف فعالیت‌های تولیدی می‌شود، یعنی 3ساعت‌و50دقیقه، نشان می‌دهد ایران اگرچه از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی تفاوت معنا‌داری با این کشورها دارد، اما از نظر زمان صرف شده در روز برای پرداختن به فعالیت‌های تولیدی تفاوت چندانی با این کشورها ندارد و تنها فرانسه است که اختلافی یک‌ساعته با ایران دارد.
برای مقایسه بهتر نرخ سرانه تولید ناخالص داخلی این کشورها را مشاهده می‌کنید: آلمان بیش از 45هزار دلار، دانمارک بیش از 60هزار دلار، نروژ بیش از 67هزار دلار، هلند بیش از 52هزار دلار، فرانسه بیش از 38هزار دلار، بلژیک بیش از 44هزار دلار، لوکزامبورگ بیش از 116هزار دلار و ایران بیش از 7هزار دلار. این مقایسه نشان می‌دهد ایران با این اختلاف قابل‌توجه سرانه تولید ناخالص داخلی نسبت به کشورهای آلمان، هلند و لوکزامبورگ ساعات کمتری از روز را به کار با مزد اختصاص داده است.
