به گزارش ایسنا، در شرایطی که ورزش همدان در دهه‌ی ۸۰ و اوایل دهه‌ی ۹۰ از ستاره‌های نامداری در ورزش بهره‌مند بود و شاهد هنرنمایی این چهره‌ها در آوردگاه‌های المپیک، جهانی و آسیایی بودیم، حالا در المپیک توکیو ورزش همدان نماینده ندارد و این موضوع، ماحصل عدم پشتوانه‌سازی ورزش و رخوتی است که هیأت‌های ورزشی استان سال‌هاست با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
برخی از هیأت‌های ورزشی همدان در پرورش استعدادهای ناب ظرف چند سال اخیر ناکام بوده‌اند و این در شرایطی است که این استان به‌خصوص شهرستان‌هایی مثل ملایر، نهاوند و اسدآباد سرشار از استعدادهای درخشان در رشته‌های ورزشی هستند.
با این اوصاف می‌طلبد تا دستگاه ورزش و در رأس آن مدیرکل ورزش و جوانان که خود از قهرمانان این مملکت بوده و اتفاقا در عرصه استعدادیابی هم دستی بر آتش دارد، برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای هیأت‌های ورزشی به‌خصوص ورزش‌های صاحب‌سبک مدنظر قرار دهد.
این وسط نقش مربیان سازنده نیز اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد و در رشته‌هایی چون کشتی، تیراندازی، دوومیدانی، قایقرانی و ... که اتفاقا المپیکی هم هستند، مربیان باید تلاش بیشتری به کار ببندند تا حداقل برای چهار سال بعد استان در برخی رشته‌ها حرف برای گفتن داشته باشد.
در کشتی متاسفانه چند سالی می‌شود که از آن درخشش بی‌نظیر سال‌های گذشته با وجود نفراتی چون جوکار، گودرزی، ابراهیمی و میرزایی دیگر خبری نیست. در تیراندازی، والیبال و دوومیدانی هم بعد از نفراتی مثل مه‌لقا جام‌بزرگ، آرمین تشکری و آرزو حکیمی نفراتی پرورش نیافته‌اند که پا جای پای این ورزشکاران بگذارند و مثل روز روشن است که پشتوانه‌سازی گویا جایی در میان برنامه‌های هیأت‌های ورزشی استان و حتی ادارات ورزش شهرستان‌ها نداشته است.
همه اینها در حالی است که از نظر زیرساختی از حق نگذریم ورزش همدان مشکلات عدیده ندارد و شاید مشکل اصلی، کمبود منابع مالی هیأت‌های ورزشی باشد که مربیان سازنده را دلسرد می‌کند. چون حق و حقوق مربیان شاید به میزانی نباشد که زحمت می‌کشند و عرق می‌ریزند.
امیدواریم دستگاه ورزش در دولت جدید برنامه‌های جدی‌تر و مدون‌تری در زمینه استعدادیابی مدنظر قرار دهد و در المپیک آسیایی و چهار سال بعد در المپیک ۲۰۲۴، همدان یکی از امیدهای کاروان ورزش ایران باشد.
انتهای پیام
