دکتر مینو سپهر روز سه شنبه به مناسبت ۱۵ تیرماه روزجهانی مبارزه با بیماری های مشترک انسان و حیوان در گفت و گو با ایرنا، افزود : براساس تعریف این سازمان ، هر بیماری یا عفونتی که به طور طبیعی بین حیوانات مهره دار و انسان انتقال یابد، بیماری قابل انتقال (زئونوز) نامیده می شود.
وی اظهار داشت :براساس آمار سازمان جهانی بهداشت ۲۵ درصد مرگ و میرها در رابطه با بیماری های مشترک بین انسان و دام گزارش شد و این آمار در کشورهای در حال توسعه به یک سوم نیز می رسد.
سپهر ادامه داد: در ۴۰ سال اخیر بسیاری از بیماری های عفونی جدید در بخش هایی از دنیا شایع شد که بخش وسیعی از آنها جزو بیماری زئونوز است.
این مسوول افزود: عوامل ایجاد کننده بیماری های مشترک از بین عوامل بیماری زا نظیر ویروس ها، باکتری ها و قارچ ها و پریون( نوعی پروتئین بیماری زا) است.
وی یادآور شد: از بین بیماری های مشترک شناخته شده میان انسان و حیوان برخی بسیار خطرناک، نایاب و یا کم اهمیت است ، اما تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو، هاری، سیاه زخم ، تب مالت و سالک از جمله بیماری های مهم و قابل توجه به شمار می رود.
به گفته سپهر این گروه از بیماری ها به دلیل قابلیت سرایت گسترده، شرایط مبارزه و کنترل دشوار، خسارت بالای اقتصادی ، تبعات طولانی مدت بهداشتی و اجتماعی در زمره بیماری های شاخص و نیازمند توجه است.
وی اظهارداشت :احتمال انتقال بیماری های مشترک میان انسان و حیوان از طریق تماس و یا زندگی در مجاورت دام، انتقال از طریق حمله حیوانات به انسان، استفاده از فرآورده های دام و طیور صورت می پذیرد.
سپهر تصریح کرد: گروهی از بیماری های مشترک باعث ایجاد ضرر و زیان اقتصادی به انسان می شود و در مورد تعدادی از آنها نظیر هاری نیز درمانی وجود ندارد.
وی یادآور شد:این نوع بیماری ها علاوه برمشکلات بهداشتی برای انسان، تجارت و مبادله کالاهای بین المللی به همراه تولیدات دامی را تحت تاثیرمنفی نیز قرار می دهد.
رییس گروه بیماری‌های واگیر مرکز بهداشت استان یزد تاکید کرد: هر یک از بیماری های مشترک بین انسان و دام که از طیف وسیعی برخودار است، علایم و نشانه های متفاوتی نیز دارد و بالطبع باید راه های پیشگیری، درمان و مراقبت های مختلفی را برای آن در پیش گرفت.
وی یادآور شد:آنچه بیشتر مورد تاکید است تماس مستمر با دام و یا حتی مجاورت با آن که در برخی مناطق عشایری و روستایی رواج دارد، مهمترین عامل در بروز و شیوع این بیماری ها محسوب می شود.
وی افزود: گرچه علم در کنترل یا ریشه کنی بیماری های اختصاصی انسان مانند آبله ، وبا و دیفتری به علت فقدان میزبان حیوانی به موفقیت هایی رسید، اما ریشه کنی بیماری های مشترک بین انسان و دام به دلیل تنوع زیستی، آب و هوایی و جغرافیایی بسیار مشکل است، اما توجه بیشتر به ارتقای جایگاه اطلاع رسانی و افزایش فرهنگ عمومی و هماهنگی های بین بخشی برای مقابله و کنترل این بیماری ها لازم است.
