میراث استعمارگری انگلیس در کانادا

به گزارش مشرق، انگلیس در پی کشف بیش از هزار گور بی علامت در محوطه مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا، با فشار فزاینده‌ای برای بررسی مجدد میراث نگران کننده تاریخ استعمار خود در این کشور مواجه شده است.

ببینید:

تصاویری تاریخی از قتلگاه کودکان کانادایی

به گزارش «گاردین»، شمار زیادی از فعالان حقوق بشری از انگلیس خواستند به نقش خود در تلاش برای محو فرهنگ بومی در کانادا اعتراف کند.

این درخواست‌ها در پی پیدا شدن ۳ گور دسته جمعی با بیش از هزار جسد در محوطه ۳ مدرسه شبانه روزی کودکان بومی در کانادا افزایش یافت.

این فعالان بر این باورند که متهم اصلی این جنایت، حاکم استعمارگر کاناداست.

آن‌ها خواستار بررسی بیشتر نقش امپراتوری انگلیس در رقم خوردن سیاست‌های منجر به محو فرهنگ بومی هستند که اثراتش همچنان دیده می‌شود.

بیشتر بخوانید:

روایتی از ماجرای کشف گورهای جمعی در کانادا+ فیلم

هفته گذشته، معترضان به نقش انگلیس در جنایت علیه بومیان کانادا، مجسمه‌های «ویکتوریا» و «الیزابت دوم» را سرنگون و مجسمه کاپیتان انگلیسی کاشف استان «بریتیش کلمبیا» را به دریا انداختند.

اگرچه برای برخی از کانادایی ها، مجسمه سرنگون شده ویکتوریا نماد سلطنت کانادا بود، اما بومیان آن را نماد سیاست‌های استعماری و غیرانسانی انگلیس علیه خود می‌دیدند.

یک استاد تاریخ بومیان کانادا در دانشگاه «منیتوبا» گفت «کشتار بومیان مجاز بود؛ چون به نام امپراتوری انگلیس انجام می‌شد؛ دلیل هدف قرار گرفتن مجسمه‌ها و نمادهای انگلیسی نیز، مشروعیت دادن به جنایت مذکور است.»

کشورهایی که در گذشته مردم را به بردگی گرفته و بومیان را از سرزمین هایشان اخراج کرده اند، در سال‌های اخیر ناچار به بازبینی در میراث و قهرمانان ملی خود شده اند.

در آمریکا، بیش از ۱۰۰ مجسمه ژنرال‌های کنفدراسیون و کاوشگرانی مانند «کریستف کلمب» حذف شدند و در انگلیس مجسمه تجار برده دار مانند «ادوارد کلستون» و «رابرت میلگان» تخریب شدند.

در بلژیک نیز اخیرا تندیس «لئوپولد دوم» تخریب و سپس حذف شد.

استرالیا، باربادوس، شیلی و کلمبیا نیز فشارهای مشابهی برای تخریب نمادهای استعماری را تجربه کردند؛ این جنبش اکنون به کانادا رسید.

حدود ۱۵۰ هزار کودک بومی در بازه زمانی قرن نوزدهم تا اواخر قرن بیستم با هدف جذب در جامعه اروپایی و کانادایی به زور از خانواده هایشان جدا و به ۱۵۰ مدرسه شبانه روزی مختص این کودکان منتقل شدند.

براساس ارزیابی‌ها تا ۱۰ هزار کودک بومی در این مدارس بر اثر گرسنگی، تجاوز جنسی، آزار جسمی، بیماری، حوادث آتش سوزی و ... جان خود را از دست دادند.