این ستاره بسیار سریع به دور خود می‌چرخید و میدان مغناطیسی بسیار قوی داشت. به مراتب سوخت ستاره کمتر می‌شد تا اینکه سوختش تمام شد و از حالت ستاره بودن خارج شد. آخرین نفس‌های این ستاره بسیار خشن بود به طوری که به درون خود فروریخت و سپس منفجر شد. چنین ستاره‌ای یک فرانواختر مفناطوچرخشی است. انفجار این ستارهها ده برابر بزرگتر از یک ابرنواختر معمولی است.
مطالعه‌ای که اخیرا انجام شد، تنها سرنخی است که از وجود این ستارهها داریم. در این مطالعه محققان متوجه شدند که ستاره‌ای به نام J2003-1142 مقادیر بسیار کمی آهن درون خود دارد. وجود آهن درون این ستاره نشان می‌داد که از انفجار یک ستاره ابتدایی به وجود آمده است. همچنین مقادیری از عناصر متفاوت در این ستاره وجود داشت که به طور عادی پس از انفجار ستاره‌های ابتدایی دیده نمی‌شد.
محققان محاسبه کردند که ستاره J2003-1142 از یک سوپ مواد شیمیایی در ۱۳ میلیارد سال پیش به وجود آمده است که می‌تواند از باقی مانده‌های این نوع فرانواخترها باشد. این ستاره در فاصله ۷۵۰۰ سال نوری از ما قرار دارد. با چنین فاصله کمی از ما می‌توانیم آن را یک همسایه کیهانی بدانیم.
محققان در دانشگاه ملی استرالیا این جرم را از بین ۶۰۰ میلیون جرم یافت شده در جستجوی SkyMapper رصدخانه Siding Spring کشف کردند. آن‌‌ها با بررسی ترکیبات شیمیایی درون این ستاره توانستند ویژگی‌های ستاره قبلی آن را به دست آورند. وجود مقادیر زیادی از نیتروژن، روی و اورانیوم درون این ستاره بسیار عجیب بود.
در گذشته دانشمندان بر این باور بودند که عناصر سنگین‌تر هنگامی به وجود می‌آیند که ستاره‌های نوترونی با یکدیگر برخورد می‌کنند. اما حالا مشخص شد که تنها برخورد ستارهها به هم برای توجیه تمام عناصر سنگین در کیهان کافی نیست و احتمالات دیگری نیز وجود دارد.
