مخاطبان عصر ایران/ مهدی نوریان؛ استاد دانشگاه اصفهان
مسئلهٔ غم‌انگیز برای من همیشه باغ صائب بوده است. من در هر جمعی که مناسب بوده است، مسئلهٔ باغ و آرامگاه صائب را مطرح کرده‌ام. در هر مناسبت و هر جایی که صحبت اصفهان بوده، اظهار تأسف کرده‌ام که باغ صائب به‌این‌صورت درآمده است. این باغِ بسیار بزرگ و باصفا تا چند سال پیش وجود داشت، اما ناگهان ساختمانی را در این باغ ساختند و باغ را کور کردند و از بین بردند؛ با این هدف که کتابخانه بسازند! این‌همه زمین در این شهر بوده است، چرا اینجا؟! حیف از آن باغ بزرگ!
وقتی شما وارد حافظیه می‌شوید، آن فضای باغ شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد و حالتان دگرگون و روحتان تازه می‌شود. الان جای باریکی را دمِ خیابان، به آرامگاه صائب اختصاص داده‌اند و اصلاً آن عظمتی را که می‌توانست داشته باشد، ندارد. نتوانستند از مقبرهٔ صائب به‌عنوان سمبلی برای شهر و جاذبهٔ گردشگری استفاده کنند و مقبره‌ای شبیه مقبرهٔ حافظ و خیام بسازند.
قبر کمال‌اسماعیل حتی وضعش ازین هم بدتر است. قبر کمال‌اسماعیل می‌توانست یکی از جاذبه‌های گردشگری باشد که متأسفانه کسی اهمیت نداد.
