متاسفانه سیاست هایی که بانک مرکزی در قبال صادرکنندگان و تولیدکنندگان پیش گرفت در راستای تسهیل صادرات و فرآیند تولید نبود. بانک مرکزی در شرایط خاص کشور یک سیستم بروکراسی ایجاد کرد و صادرکننده و تولیدکننده را در این سیستم گرفتار کرد. این سیاست ها بیشتر به مثابه یک سنگ بزرگ در مسیر فعلالیت فعالان تجاری و تولیدکنندگان قرار داده شده بود.
متاسفانه میزان صدور بخشنامه های خلق الساعه و بروکراسی اداری در بانک مرکزی افزایش چشمگیری پیدا کرد و همین موضوع موجب شد که قوانین بانک مرکزی از ثبات برخوردار نباشد. از طرفی اکثر بخشنامه های صادر شده توسط بانک مرکزی مصوبه قبلی را نقض می کرد. در نتیجه صادرکننده و تولیدکننده با مشکلات عدیده ای روبرو می شدند. متاسفانه بانک مرکزی نیز پاسخگوی مشکلات و پرسش های فعالان تجاری و تولیدکنندگان نبود. متاسفانه رفتارهایی که از بانک مرکزی مشاهده می شد به هیچ عنوان در راستای جهش تولید، تسهیل ارزآوری و تسهیل صادرات نبود.
تجار و فعالان اقتصادی کشور در شرایط امروزی که در جنگ اقتصادی تمام عیار قرار داریم از بانک مرکزی توقع دارند که دست و پای صادرکنندگان را نبندند بلکه موانع را از مسیر فعالیت آن ها بردارند تا ارز بیشتری وارد کشور شود. اکثر صادرکنندگان بر این باورند که ارز کالای صادر شده از کشور حتما باید به چرخه اقتصادی بازگردد اما بانک مرکزی نیز در این خصوص باید نسبت به قوانین و مقررات بانکی کشورهای هدف صادراتی نیز شناخت و آشنایی داشته باشد و شرایط را بر مبنای عوامل غیرقابل کنترلی که بر اختیار صادرکننده نیستند در نظر بگیرد. با توجه به محدودیت هایی که کشور امروزه با آن ها روبرو است مسیر بازگشت ارز حاصل از صادرات باید تسهیل شود. صادرکنندگان ریسک بالایی را قبول می کنند. بسیاری از صادرکنندگان در این مسیر سرمایه و پول خود را از دست داده اند؛ پول برخی از آن ها نیز در کشورهای مختلف بلوکه شده است. این مشکلات صادرکنندگان نیز حتما باید دیده شوند تا صادرکننده نسبت به امر صادرات بی انگیزه نشود. بانک مرکزی باید نهادی را ایجاد کند تا این مرکز پاسخگوی مشکلات و سوالات فعالان تجاری کشور باشد.
