به گزارش روز شنبه ایرنا، سازمان ملل و نهادهای مدعی حقوق بشر که نسبت به کوچکترین رخدادی در جهان واکنش نشان می دهند و ژست دفاع از حقوق بشر می گیرند، درمورد کانادا سکوت کرده اند.
باید پرسید که اگر این گورها به جای کانادا در کشور دیگری کشف می شد، بازهم مدعیان حقوق بشر در جهان سکوت اختیار می کردند؟
در قرن های نوزدهم و بیستم، ۱۵۰ هزار کودک بومی در کانادا با زور از والدین خود جدا و به مدارس شبانه روزی فرستاده شدند. بسیاری از کودکان حاضر در این مدارس دچار سوءتغذیه شدند و مورد آزار و تجاوز قرار گرفتند. حداقل ۴ هزار نفر از این کودکان بر اثر بیماری، کمبود مراقبت، آزار و حوادث غیرمترقبه جان خود را از دست دادند.
۱۵۰ هزار کودکی که از سال ۱۸۸۳ تا ۱۹۹۶ برای "جذب" در جامعه سفیدپوست کانادا به این مدارس می رفتند، با بی توجهی و سوء استفاده روبرو می شدند و این در حالی است که زبان و فرهنگ بومی آن ها ممنوع شده بود.
دولت کانادا در سال ۲۰۰۸ ضمن عذرخواهی اعتراف کرد که سوء استفاده های جسمی و جنسی در این گونه مدارس گسترش داشته است.
از ماه می (اردیبهشت)، رهبران جوامع بومی در کانادا سه مرتبه خبر از پیدا شدن گورهای بی نام و نشان داده اند.
از سویی، جاستین ترودو نخست وزیر کانادا برای توجیه این رسوایی، از کلیسا به عنوان سپر بلایی در برابر تیغ انتقادات استفاده کرد.
نخست وزیر کانادا از پاپ خواست برای عذرخواهی از طرف کلیسای کاتولیک به دلیل اداره مدارس شبانه روزی کودکان بومی به کانادا بیاید.
کشف این گورهای بی نام و نشان، گروه های بومی و وکلای مدافع را بر آن داشته است، از پلیس بخواهند علیه دولت کانادا، کلیساها و مرتکبان انفرادی جرایم در نهادهای مختلف، اتهام های جنایی مطرح کنند. با این همه، کشف این حقایق هولناک برای کانادایی ها، مشوش کننده است.
در همین حال، اتاوا و یکی از قبایل بومی کانادا توافق کردند تا مدیریت خدمات رفاهی کودکان بومی از دست دولت فدرال خارج شده و بر عهده بومیان باشد.
همچنین در پی کشف صدها گور بی‌نام‌ونشان کودکان بومی، شورای هماهنگی مسلمانان مقیم پایتخت کانادا با انتشار بیانیه‌ای ضمن ابراز همدردی با بازماندگان، خواستار عدالت برای بومیان این کشور شد.
چندی پیش "روزان کازیمیر" رئیس یکی از قبایل بومی کانادا تایید کرد که ۲۱۵ جسد یافت شده در یک گور جمعی بدون علامت در مدرسه مسکونی مذهبی کاتولیک‌ها متعلق به کودکان بومی بوده است. این مدرسه مذهبی کاتولیک مخصوص کودکان بومی در شهر کاملوپس در استان بریتیش کلمبیا از سال ۱۸۰۰ تا ۱۹۶۹ دایر بود.
همچنین "کادموس دلورمه" یکی دیگر از سران بومیان نیز به تازگی از وجود ۷۵۱ جسد دیگر در محل مدرسه مسکونی مذهبی کلیسای ماریوئل در استان ساسکاچوان که بین سال‌های ۱۸۹۸ تا ۱۹۹۷ در دره کواپل دایر بود، اطلاع داد.
این مدارس شبانه روزی اجباری توسط دولت کانادا و مراجع دینی در قرن‌های ۱۹ و ۲۰ با هدف جذب جوانان بومی اداره می‌شد.
در آن سال ها بیش از ۱۵۰ هزار کودک بومی از خانواده هایشان گرفته شده و به این مدارس فرستاده شدند.
کودکان در این مدارس مجاز به صحبت کردن با زبان خود نبودند و حق نداشتند از فرهنگ بومی خود پیروی کنند. بسیاری از آن‌ها در این مدارس مورد بدرفتاری و آزار قرار گرفتند.
بیشتر آن‌ها در معرض ضرب و شتم بوده و با الفاظ رکیک مورد سوءرفتار قرار می‌گرفتند.
