برزیل در خانه خود در ورزشگاه ماراکانا مقابل آرژانتین شکست خورد و قهرمانی در کوپا آمریکا را به رقیب و دشمن دیرینه خود، آرژانتین واگذار کرد. این برای اولین بار بود که برزیل در حالی که در خانه خود بازی می‌کرد قهرمانی کوپا را از دست می‌داد.
نیمار، ستاره برزیل بعد از بازی اشک ریخت. او به همراه لیونل مسی به طور مشترک عنوان بهترین بازیکن کوپا آمریکا را به دست آورد. اما نیمار باز هم نتوانست جامی برای برزیل به دست بیاورد و به همین دلیل انتقادها از او در کشورش بالا گرفته است.
روزنامه برزیلی «اسپورتس» یادداشتی انتقادی در مورد نیمار و اینکه چطور او برزیلی‌ها را بار دیگر ناامید کرده نوشته است. بخش هایی از این یادداشت را بخوانید:
نیمار باز هم شکست خورد. او هرگز فاتح کوپا آمریکا با برزیل نشده است. همانطور که قهرمانی در جام جهانی را به دست نیاورده است. نیمار ماراکانا را همانطور ترک کرد که پیش از این ورشگاه کازان روسیه را سه سال پیش در جام جهانی ترک کرد. همراه با اشک. او همه کسانی که به خودش و فوتبالش باور داشتند را بار دیگر ناامید کرد.
این بار اما اوضاع بدتر از قبل است. یک تورنمنت کوچکتر نسبت به جام جهانی، تورنمنتی که در خاک برزیل و در ماراکانا برگزار شد. در ورزشگاهی که نماد فوتبال برزیل در جهان است. او جام را به دوست صمیمی اش و برنده شش توپ طلای فوتبال جهان، لیونل مسی، واگذار کرد.
شب نی
رسانه های برزیلی و به ویژه مردم در شبکه های اجتماعی سعی کردند به نیمار قبل از بازی روحیه بدهند: «شب نی از راه رسیده». این جمله ای بود که هواداران نیمار را امیدوار کرده بود که این بار برای تیمشان افتخار بیافریند. این جمله و همه حمایتهایی از نیمار شد مسئولیتی را به گردن این بازیکن انداخت که او نتوانست آن را به درستی انجام دهد. او نتوانست شب نیمار و شب برزیل را رقم بزند.
نیمار در بازی فینال اصلا بازیکن تاثیرگذاری که همه انتظار داشتند نبود، آن هم با وجودی که در خانه خود بازی می کرد.
با وجود همه آزادیهای تاکتیکی که تیته سرمربی برزیل معمولا به نیمار می دهد این بازیکن از همان دقیقه اول بازی فقط به دنبال دریبل زدن بازیکنان حریف بود. او یک لایی به لوسلسو بازیکن آرژانتین زد و چند حرکت پا به توپ نمایشی خوب داشت اما در جریان بازی فقط طوری بازی می کرد که خودش دوست داشت و کاری به تاکتیک تیم نداشت.
بی‌اثر
اما هرچه از جریان بازی می گذشت آرژانتینی ها در مهار نیمار موفق تر عمل می کردند و توپ را سریع از جلوی پای او دفع می کردند. این باعث شد روحیه سایر بازیکنان برزیل هم پایین بیاید چرا که اکثر انها روی توانایی های نیمار مثل بازیهای قبلی حساب می کردند و به سرعت توپ را به او می رساندند.
لوکاس پاکتا، اورتون و ریچارلیسون که سایر نیروهای تهاجمی برزیل بودند آنقدر توانایی نداشتند که بازیکنان آرژانتین را زیاد به دردسر بیندازد و همین موضوع باعث می شد که خط دفاعی حریف با آرامش بیشتری تمرکز خود را روی مهار نیمار بگذارد.
اسیر تاکتیک اسکالونی
تاکتیکی که لیونل اسکالونی سرمربی آرژانتین برای این بازی در نظر گرفته بود و نظمی که در ساختار دفاعی آلبی سلسته وجود داشت اجازه نفس کشیدن به بازیکنان هجومی برزیل را نمی داد طوری که به محض دریافت هر توپ توسط برزیلی ها در نیمه زمین آرژانتین، چند بازیکن آبی و سفیدپوش او را احاطه می کردند و اجازه مانور را از او می گرفتند. نیمار بدون شک یکی از ستاره های فوتبال جهان است. او حتی در همین بازی فینال هم یک موقعیت خوب را برای گلزنی ریچارلیسون فراهم کرد که این بازیکن قدرش را ندانست. اما آنچه که از نیمار در این بازی در مجموع دیده شد خیلی کمتر از حد انتظاراتی بود که از بازیکنی در سطح او وجود دارد.
خودسر و خودخواه
بعد از گلی که دی ماریا برای آرژانتین زد، نیمار عصبی، عجول و تندخو شد و این موردی بود که در تک تک حرکات او دیده می شد. اصرار نیمار به حرکات فردی بیشتر شد و آنقدر توپ را نگه می داشت تا در نهایت از دست برود. همه این کارها بدون واکنشی از سوی تیته سرمربی تیم همراه بود. این یک اشتباه قدیمی از سوی تیته و کل تیم ملی برزیل است که از سال ۲۰۱۰ مدام تکرار می شود. درست از سالی که نیمار به تیم ملی دعوت شده او همواره هر کاری که خودش بخواهد در زمین انجام می دهد و کاری به حرکات تیمی ندارد و همواره هم سرمربیان این چند ساله از او حمایت کرده اند چون ستاره باتکنیکی است.
می‌بازد و سکوت می‌کند
برزیل باخت. مردم برزیل و خود نیمار خیلی زود با گذشت زمان این شکست را فراموش می کنند. نیمار بعد از بازی گریه کرد و روی زمین زانو زد. او می دانست که تغییراتی بزرگ ممکن است در راه باشد. ضمن اینکه می دانست سیل انتقادات نیز به سوی او روانه خواهد شد. نیمار قول داده بود برای برزیل جام بیاورد اما او در بازی فینال عملا هیچ کاری نکرد. او فقط از این نظر تاریخ ساز شد که عضو تیمی است که برای اولین بار نتوانست جام را در خانه خود نگه دارد، اتفاقی که برزیل در سالهای ۱۹۱۹، ۱۹۲۲، ۱۹۴۹ و ۱۹۸۹ و ۲۰۱۹ موفق به انجام آن شده بود اما این بار با نیمار نتوانست. او بعد از بازی هم حرف نزد مثل همیشه و بعد ازهمه شکستهای برزیل. نیمار مقابل خبرنگاران قرار نگرفت و اجازه نداد به سمتش بیایند.
حالا این تبدیل به یک رسم در فوتبال برزیل شده است: نیمار قول می دهد، می بازد، گریه می کند و خفه می شود!
بخوانید و ببینید:
