سهیلا جبری طراح پیشکسوت مد و لباس در گفتوگو با خبرنگار مهر درباره استفاده از اِلمانهای معماری در لباسهای امروزی و پیوند مد و معماری اظهار کرد: در دنیای پسا مدرن هیچچیز به هم بیارتباط نیست و با هم مرتبط هستند. در جهان طراحان بسیار زیادی هستند که تلفیق مد و معماری بسیار خودنمایی میکند و جلوه خوبی دارد. این موضوعات بسیار قابل دسترس است که میتوان اِلمانهای خوبی را در این زمینه به کار برد.
او ادامه داد: البته احساس میکنم در این دنیای مدرن به حدی همهچیز در دسترس است که حتی میتوانیم مثلاً از مد و کهکشان هم زمانی صحبت کنیم. در حال حاضر هم مد و معماری به حدی طرح و نشانههایش زیادی است که امری دور از ذهن نیست و در دنیا این اتفاق رخ داده است.
جبری گفت: با توجه به اینکه در دوران کرونا همه در خانهها ماندهایم به این موضوع اندیشیدم که خانه در دوران کرونا از حالت اقامتگاه بیرون آمده است و عیوب معماری در این خانه نمایان میشود و آدمها فرصت میکنند به این فکر کنند که کجا زندگی میکنم تا چه اندازه در این معماری میتوانیم نفس بکشیم! یا در این معماری تا چه اندازه هوا در گردش است! تا چه اندازه نور وجود دارد! به همین خاطر معماری میتواند موضوع خوبی در زمینه استفاده از طراحی مد و لباس باشد.
این طراح مد و لباس اظهار کرد: معماری ایرانی به حدی شگفتانگیز است که میتوانیم سوژههایی خوبی از آن اقتباس کنیم همانند معماری تاریخی و قدیمی مثل بادگیرها در یزد، تخت جمشید در شیراز که کاملاً برای هنرمند میتواند الهام بخش باشد در طراحی اثری که دارد. ما باید از هنرمان به خوبی استفاده کنیم و نگذاریم فراموش شود.
جبری درباره استفاده از هنر تاریخی و اصیل ایرانی گفت: به اعتقاد من دولت باید به سمت اقتصاد هنر برود، حتی در دوران گذشته از هنرمان کسب درآمد میکردیم اما نمیدانم چرا امروزه از هنرمان درآمد نداریم و آن را مسکوت گذاشتهایم. دولت باید رویکردش را به سمت اقتصاد هنر ببرد، ما میتوانیم از دستبافتهها، سوزن دوزی و… درآمد داشته باشیم. با این حال نگاه میکنیم که بسیاری از هنرهای دستی ما مغفول مانده است. باید ببینید کودکان در سیستان و بلوچستان در زمینه سوزن دوزی فعالیت زیادی دارند اما در کپر زندگی میکنند و نان برای خوردن ندارند. ما باید به دوران شکوفایی جاده ابریشم برگردیم و اقتصاد هنر را احیا کنیم. ما باید از لباسهای اقوام، هنر دستی، منبتکاری و… پول دربیاوریم.