در ساخت واکسن کرونا بایددر جهان پیشگام باشیم

 

وی گفت: به حرمت قرآن، از خداوند بزرگ می‌خواهیم که هرچه زودتر این بلا از سر این سرزمین دور شود تا بازهم روز‌ها و ایام بهتری را در نهایت سلامت و تندرستی کنارهم تجربه کنیم.

 

دکتر نمکی افزود: برگزاری این جشنواره نشان از آن است که همکاران من در این ایام، گرچه با سهمگین‌ترین اپیدمی تاریخ ۱۵۰ ساله کشور دست و پنجه نرم می‌کنند، از سایر امور نه فقط در بخش فرهنگ، بلکه در سایر بخش‌های بهداشت و درمان نیز غفلت نکردند.

 

وی افزود: این افتخار جمهوری اسلامی ایران است که در ایام کرونا با وجود بسیاری از گرفتاری ها، از واکسیناسیون کودکان، مراقبت زنان باردار و سالمندان و بیماران مزمن غافل نشدیم، در این ایام هیچ بیمار کرونایی پشت درب هیچ بیمارستان سرگردان نشد و دارو‌های درمان کرونا که در جهان گفته شد در درمان اندکی موثر است را تهیه و تولید کردیم و در برهه کنونی هم در مسیر ساخت واکسن کرونا گام برمی داریم.

 

وی ضمن تبریک به برگزیدگان بیست و پنجمین جشنواره قرآنی هدهد و درود به روح پرفتوح شهید قاسم سلیمانی، بیان کرد: برای بنده که از کودکی عاشق واقعی قرآن بودم و خاطرات زیادی از جلسات قرائت قرآن در کودکی دارم و عشق و علاقه‌ای که به این کتاب آسمانی دارم، همیشه این سوال مطرح بود که چرا قرآن به عنوان یک کتاب آسمانی اینگونه متفاوت دریافت و درک می‌شود؟ ابن ملجم قرآن خواند و بر ستون اسلام و قرآن ضربه وارد کرد. در شب عاشورا از خیمه‌های امام حسین (ع) و یارانش صدای تلاوت قرآن می‌آمد و از خیمه‌های دشمنان نیز همچنین. چیست که حاج قاسم سلیمانی با عشق قرآن شب و روز سپری می‌کرد و عده‌ای که با عنوان تروریست با آن‌ها می‌جنگید با تلاوت قرآن سر مظلومان را می‌بریدند؟ دلیل این تفاوت برداشت از یک کتاب آسمانی چیست؟ گرچه در دوران پیامبر (ص) نیز این گله وجود داشت و گاهی پیامبر از اینکه مردم این کتاب مقدس والای آسمانی را مردم کم می‌فهمند غصه دار بود. خداوند در آیه ۲۸ سوره سبا فرموده است: "وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَلَٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ" (و ما تو را جز [به سمت]بشارتگر و هشداردهنده برای تمام مردم نفرستادیم، لیکن بیشتر مردم نمی‏ دانند). تصور می‌کنم تفاوت در برداشت از قرآن، به معرفت نسبت به قرآن ربط دارد. مهجور ماندن قرآن دلیل اصلی اش، "عدم معرفت و آگاهی نسبت به قرآن" است. چرا یک نفر برداشت رحمانی دارد و یک نفر با برداشتِ غفلت آمیزِ جاهلانه، خشونت آمیزترین رفتار را با آیات قرآن نسبت به مظلومین یک منطقه اعمال می‌کند؟ مانند همین قوم متوحشی که در منطقه کشتار راه انداختند؛ همگی قرآن خواندند و گردن مردان را زدند و به زنان هتک حرمت کردند. امیرالمومنین (ع) زمانیکه در مسجد خطبه می‌خواند، عده‌ای برای اینکه صدای ایشان را کوتاه کنند، بلند بلند قرآن می‌خواندند و این‌ها تفاوت برداشت متفاوت از این کتاب آسمانی راهگشا در طول تاریخ است.

 

 

دکتر نمکی گفت: سال‌های بین ۳۰۰ تا ۵۵۰ (ه ق) که تقابل بین اشعری مسلکی و اعتزال در مورد نگاه به قرآن و برداشت از قرآن وجود داشت، تاریخ بسیار پر فراز و نشیبی است. برای مثال، بیت الحکمه در دوران هارون الرشید و مامون در بغداد ایجاد شد و در این دوران دانشمندان زیادی به سمت بغداد جذب شدند و آموزش و پژوهش رونق بسیاری داشت. در دوران متوکل عباسی نیز، حنین بن اسحاق که یک طبیب مسیحی بود، مامور ترجمه کتب لاتین شد. ظهور ابن سینا در اوج اندیشه اعتزالی شکل گرفت و تفسیر قرآن و طب را نیز در همان اوج می‌بینید. البته وارد مقوله و جزییات اشعری مسلکی و معتزله نمی‌شوم، منظور نوع نگاه به قرآن در این دوران ۲۰۰-۳۰۰ ساله و تفسیر قرآن و در سایه تفسیر قرآن، نگاه به طب و فلسفه و سایر علوم و بالندگی آن‌ها است و چنانچه بیشتر دقت کنید نوع نگاه به قرآن و معرفت به قرآن این تغییرات بزرگ اجتماعی را ایجاد کرده است.

وی گفت: حافظ شیرازی حافظ کل قرآن بود و به این کتاب آسمانی بسیار رجوع می‌کرد. برای مثال اگر دیوان حافظ را ورق بزنید و ابیاتش را بخوانید به عشق و علاقه حافظ به قران بیشتر پی می‌برید. برای مثال، " صبح خیزی و سلامت طلبی، چون حافظ/ هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم/ گر به دیوان غزل صدرنشینم چه عجب/ سال‌ها بندگی صاحب دیوان کردم"، اما آن‌هایی که حافظ را نمی‌شناسند می‌گویند حافظ اشعری مسلک بود، چراکه حافظ می‌گوید: "جام می‌و خون دل هر یک به کسی دادند/ در دایره قسمت اوضاع چنین باشد" یا " به درد و صاف تو را حکم نیست خوش درکش/ که هر چه ساقی ما کرد عین الطاف است". عده‌ای نیز حافظ را معتزلی می‌دانند چراکه می‌گوید: "چرخ برهم زنم ار غیر مرادم گردد/ من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک". عده دیگری می‌گویند که حافظ تابع این تفکر است که «اَلعبدُ یُدَبِّرَ وَ اللهُ یُقَدِّرَ»، زیرا حافظ می‌گوید: "بر آن سرم که ننوشم می‌و گنه نکنم/ اگر موافق تدبیر من شود تقدیر". بنابراین، هرکسی از ظنّ خود حافظ را دید و تفسیر کرد، اما حافظ تلفیقی از همه این اندیشه هاست، چراکه بیش از بقیه قرآن را فهمید. قرآن مجموعه‌ای از عظمت ها، رویه‌ها و روش‌های زندگی است. قرآن کتاب زندگی کردن کتاب دنیا و کتاب آخرت است. در سوره ملک آمده است: " هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ" یعنی، او آن خدایی است که زمین را برای شما نرم و هموار گردانید، پس شما در پست و بلندی‌های آن حرکت کنید و از روزی او خورید"؛ و کتابی که برای متقین، عاقبتی خوش وعده داده است. قرآن، کتاب خرد و اندیشه و اعتدال است.

 

وی ادامه داد: گرچه قرآن با صوت زیبا زیباتر است، اما زیبایی صوت به دلیل زیبایی متن موسیقایی قرآن است که از عظمت والای این کتاب آسمانی نشات می‌گیرد. قرآن مجموعه‌ای از زیبایی ها، رحمانیت و شیوه‌های زندگی در دنیا و آخرت است و متاسفانه این کتاب ارزشمند در بین ما مهجور و مغفول مانده است و امیدوارم خداوند به همگی ما درک و معرفت قرآن شناسی عطا بفرماید؛ که از این کتاب نه فقط در هنگام عزاداری و برسر مزار‌ها و مقبره‌ها و شروع جلسات، بلکه به عنوان یک راهنما در واژه واژه گام‌های زندگی انتخاب کنیم. این راهی است که اندیشمندان این مملکت با نشان دادن وجه رحمانی قرآن باید برای جوانان باز کنند. قرآن فضایی معنوی تر، اجتماعی‌تر و فلسفی فراتر از این روزمرگی‌ها دارد. به همین دلیل از همه همکارانم در سراسر کشور خواهشمندم که به این مهم بیش از پیش بپردازند.