روزنامه خراسان - نرگس عزیزی: این روز‌ها دیگر اغلب کودکان از سنین پیش از دبستان، گوشی تلفن والدین را به دست می‌گیرند و با آن سرگرم می‌شوند. طبق نظر متخصصان اگر زمان استفاده از این صفحات نمایشی محدود باشد و محتوا تحت نظارت والدین انتخاب شود، این کار موردی ندارد. با توجه به حضور روزمره گوشی در زندگی کودکان و به ویژه بحث مدارس اینترنتی، اما برخی از والدین این روز‌ها به فکر تهیه گوشی هوشمند اختصاصی برای فرزندشان در سنین دبستان افتاده‌اند.
تهیه این گوشی اختصاصی گاهی خرید گوشی جدید است و گاهی هم بخشیدن گوشی قدیمی یکی از والدین به کودک. این در حالی است که قریب به اتفاق روان‌شناسان معتقدند، تهیه گوشی اختصاصی، حداقل باید تا ابتدای نوجوانی یعنی ۱۲، ۱۳ سالگی به تعویق بیفتد. حتی برخی توصیه می‌کنند اگر ضرورتی وجود ندارد، والدین تا ۱۶ سالگی فرزندشان برای تهیه گوشی اختصاصی صبر کنند. اما به‌رغم این توصیه‌ها، باز هم برخی والدین با استدلال‌هایی در فکر تهیه گوشی اختصاصی در سنین پایین‌تر هستند. در این مطلب به برخی از این استدلال‌ها نگاهی انداخته‌ایم تا ببینیم چرا این استدلال‌ها قانع‌کننده نیستند.
دیر دادن گوشی به بچه می‌تواند باعث شود عطش او بیش از حد زیاد شود| این که شما برای فرزندتان گوشی اختصاصی تهیه نکنید به معنای آن نیست که فرزندتان به هیچ عنوان از فناوری استفاده نکند. پس این تصور که اگر فرزندم گوشی اختصاصی نداشته باشد، از بقیه عقب می‌ماند و برایش مشکل ایجاد می‌شود، تصور نادرستی است. شما می‌توانید از دو سالگی زمان محدودی در روز، به فرزندتان اجازه دهید تا از گوشی شما یا تبلت یا دیگر صفحات نمایشی استفاده کند. نکته مهم این است که وقتی فرزند شما از وسیله‌ای مشترک با بقیه، استفاده می‌کند، مدیریت زمان و نحوه استفاده از آن بسیار راحت‌تر است و این مزیت بسیار مهمی در سنین پیش از دبستان و دبستان است.
بیشتر دوستان فرزندم گوشی دارند و در فامیل هم به ما می‌گویند که چرا برای فرزندمان گوشی تهیه نمی‌کنیم| همه می‌دانیم که درست یا غلط بودن یک انتخاب به تعداد افرادی که گزینه‌ای را انتخاب می‌کنند، ربط ندارد، اما به وقت عمل که می‌رسد گاهی خودمان تحت فشار اجتماعی ممکن است تصمیم‌هایی را بگیریم که به نظرمان خیلی هم درست نیستند.
اگر شما هم در چنین موقعیتی قرار گرفته‌اید، این نکته را به خودتان یادآوری کنید: همه ما دوست داریم فرزندانمان توان نه گفتن به درخواست‌های نادرست را داشته باشند و تحت فشار اجتماعی و بدون رضایت قلبی دست به کاری نزنند. پس نوبت بعد که احساس کردید استدلال‌هایی از این قبیل که «چون بقیه انجام داده‌اند، من هم باید بکنم»، سراغ شما آمد، لحظه‌ای تامل کنید. اگر درباره درست بودن آن گزینه تردید دارید، در برابر آن مقاومت کنید و بدانید که همین انتخاب‌های شما در لحظات حساس است که شما را به الگویی مناسب برای فرزندتان تبدیل خواهد کرد.
با توجه به وضعیت مدارس و نیاز به آموزش اینترنتی، بهترین کار تهیه گوشی جدا ست| با توجه به تجربه سال تحصیلی گذشته، برخی والدین می‌گویند با خرید یک گوشی مستقل، فرزند ما در سال تحصیلی جدید و در صورت غیرحضوری شدن مدارس با خیال راحت می‌تواند به کار‌های مدرسه برسد. این استدلال از سویی درست است، اما برخی مخاطرات خرید گوشی اختصاصی برای کودکان در این موقعیت دیده نشده است.
مطالعات متعدد در کشور‌های مختلف نشان داده است، داشتن گوشی اختصاصی می‌تواند باعث افزایش حواس‌پرتی دانش‌آموزان و افت تحصیلی آن‌ها شود. شاید بپرسید پس راه‌حل چیست؟ در سنین پایین استفاده از وسایل الکترونیک هوشمند اشتراکی و در اختیارکودک گذاشتن به صورت محدود، بهترین گزینه است.
کودکان تا پیش از سنین نوجوانی و حتی در ابتدای دوره نوجوانی، اگر قرار باشد وسایل الکترونیک هوشمند ۲۴ ساعته در اختیارشان باشد، اغلب بیش از منفعت، از آن آسیب خواهند دید. پس یا برای در اختیار گذاشتن گوشی خود به فرزندتان برای کار‌های مدرسه‌ای برنامه‌ریزی کنید یا در صورت ضرورت، به خرید وسیله‌ای جدید مانند تبلت برای کل خانواده فکر کنید. مالک این وسیله جدید والدین خواهند بود و کودک تنها با اجازه و اطلاع آن‌ها می‌تواند به شکلی محدود از آن استفاده کند و حق نصب برنامه بدون اطلاع والدین را نخواهد داشت.
فرزندمان دایم از ما طلب گوشی می‌کند؛ تهیه یک گوشی اختصاصی، تنش را کم می‌کند| اگر فرزندتان دایم در پی گرفتن گوشی از شماست، یعنی همین الان و پیش از تهیه گوشی اختصاصی برای او، مشکلی وجود دارد که باید به آن رسیدگی شود. طبق نظر همه متخصصان، کودکان باید به شکلی محدود پای صفحات نمایشی بنشینند و از آن‌ها استفاده کنند.
اگر فرزند شما دایم بهانه‌گیری می‌کند یا به وقت نه شنیدن از شما، بدرفتاری می‌کند، یعنی هنوز فرزندتان با محدودیت‌هایی که به نفع خودش است، کنار نیامده است. در این شرایط بدترین انتخاب، خرید گوشی اختصاصی است. چرا که در این صورت دامنه اختیارات شما در محدودسازی زمان استفاده او از گوشی، کمتر خواهد شد و این به معنای استفاده بیشتر فرزندتان و آسیب دیدن بیشتر اوست. پس برای جلوگیری از بروز مخاطرات بیشتر، تهیه گوشی اختصاصی را برای او به تعویق بیندازید و در این فاصله حتما به فکر به اجرا گذاشتن برنامه مشخص و شفافی در استفاده از گوشی برای فرزندتان باشید.
فرزندم تک‌فرزند است و حوصله‌اش خیلی سر می‌رود، بازی کردن با گوشی کمک می‌کند خوش‌رفتارتر باشد
موقعیت خانواده‌های تک‌فرزند در روز‌های کرونایی، بسیار دشوار است. اما یادتان باشد سرگرم شدن نامحدود با گوشی، عوارضی جدی برای فرزند شما دارد. استفاده از گوشی را در صورتی که فرزندتان بیش از دو سال دارد می‌توانید در برنامه روزانه او به صورتی محدود قرار دهید، اما توجه داشته باشید فرزند شما باید با هماهنگی و نظارت شما از آن استفاده کند.
برای حوصله سر رفتن و بهانه‌گیری هم بهتر است با برنامه‌ریزی گزینه‌های دیگری را که می‌توانند در دسترس او باشند، افزایش دهید؛ مواردی، چون خمیربازی، سفال، آشپزی و باغبانی با همراهی فردی بزرگ‌تر یا فعالیت‌های هنری به شرط آن که به صورت متناوب به کودک پیشنهاد شوند، معمولا مورد استقبال خوبی قرار می‌گیرند.
