به گزارش سرویس سیاسی جام نیـوز، نشریه نشنال‌اینترست در یادداشتی به قلم پل‌پیلار، کارشناس اسبق سیا، به نقد سیاست ترامپ درباره ایران پرداخت. به نظر او سیاست «فشار حداکثری» فاقد منطقی درباره چگونگی جلوگیری از اشاعه تسلیحات هسته‌ای بود، ترامپ صرفاً خواست تا توافقی که اوباما امضا کرده بود را نقض کند.
نویسنده معتقد است این سیاست‌ها نه‌تنها به فعالیت‌های نگران‌کننده ایران پایان نداده بلکه اولاً ذخایر اورانیوم غنی‌شده ایران را به بیش از 12 برابر حد مجاز در برجام رسانده، سانتریفیوژهای پیشرفته‌تر را در صنعت هسته‌ای ایران به کار انداخته و متحدان ایران را به حمله به تأسیسات نفتی متحدان آمریکا تحریک کرده است. پس چرا دولت ترامپ به این سیاست ادامه داده است. پیلار دلایل زیر را برمی‌شمارد:
۱- زیرا منطق محاسباتی هیئت حاکمه آمریکا بر «فشار در برابر مذاکره» درباره ایران شکل گرفته و دولت‌های مختلف گمان می‌کنند با مقداری تشدید فشارهای اقتصادی بر ایران، جمهوری اسلامی به مذاکره مطلوب آنان تن خواهد داد.
۲- زیرا هیچ دولتی در آمریکا با سخت‌گیری بر ایران نگران پایگاه رأی خود نیست. برعکس با تشدید فشار بر ایران آرای صهیونیست‌ها و مسیحیان اوانجلیست را کسب می‌کند.
۳- تداوم تحریم‌ها و اقدام‌های ضدامنیتی علیه ایران، سیاست یک دولت دموکرات درباره ایران را با چالش مواجه خواهد کرد و اجازه گشایش مسیر دیپلماتیک در این خصوص را نخواهد داد.
گرچه به نظر نمی‌رسد حمله مستقیم نظامی، از گزینه‌های مدنظر ترامپ باشد ولی با توجه به روابط ویژه ترامپ و پمپئو با نتانیاهو هم‌چنان باید احتمال اقدام‌های خرابکارانه جدید در قبال ایران را درنظر داشت. انتقاداتی از جنس یادداشت مورد بحث به سیاست دولت ترامپ درباره ایران نشان می‌دهد این سیاست‌ها فاقد اجماع در میان نخبگان این کشور است.
مشرق
