اسماعیلی که قطعا کادرفنی خیلی روی او حساب کرده بود، تنها در ۲ بازی ابتدایی فصل به میدان رفت و حالا تعداد غیبت‌هایش در ترکیب استقلال به ۵ بازی رسیده است.
او ابتدای فصل و هنگام تمدید قرارداد با استقلال دوونیم میلیارد تومان پول گرفته و مدعی است این رقم «هدیه» بوده (!) باشگاه استقلال هم اعلام کرده پرداختی مزبور باید به منزله ۵۰ درصد از رقم قرارداد اسماعیلی محاسبه شود. در این صورت به‌نظر می‌رسد رقم قرارداد فرشید با استقلال برای لیگ بیستم حداقل ۵ میلیارد تومان بوده است.
با این اوصاف اگر مجموع مسابقات استقلال در لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا را ۴۰ بازی درنظر بگیریم، اسماعیلی به‌طور میانگین بابت هر مسابقه ۱۲۵ میلیون تومان از باشگاه دستمزد می‌گیرد. حالا کاری به آپشن‌ها، پاداش‌ها و پرداختی‌های فرعی نداریم. حتی به این هم کاری نداریم که هیچ کجای دنیا نصف قرارداد بازیکن را روز اول تقدیمش نمی‌کنند، اما همین هم رقم کمی نیست و الان که او ۵ بازی را از دست داده، یعنی ۶۲۵ میلیون تومان به استقلال آسیب مالی رسانده است. یعنی بیش از نیم میلیارد تومان پول گرفته و بابتش هیچ کاری نکرده است.
آیا این غم‌انگیز نیست؟ چرا یک بازیکن که تازه جوان و کم‌تجربه هم نیست باید چنین خسارتی به باشگاه بزند و بدتر از آن تیم را به حاشیه ببرد و با غیبت‌هایش باعث لطمه خوردن کادرفنی و ایجاد بحران شود؟ به واقع مرز‌های بازیکن‌سالاری در فوتبال ایران کجاست؟
منبع: همشهری
