نامه آرتور میلسپو، رئیس کل مالیه در اردیبهشت ۱۳۰۵ صراحتا تاکید می‌کند که «خدمت آبله‌کوبی در تمام مملکت مجانی است و اطبا حق مطالبه وجهی از اشخاص ندارند.» در مرداد سال ۱۳۰۵ وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه به مدیران مدارس ابلاغ کرد که «از محصلین جدید در موقع ورود به مدرسه تصدیق آبله‌کوبی بخواهید.»
سال ۱۳۰۵ صحیه کل مملکتی وظایف آبله‌کوب سیار و ثابت را تعیین و مقرر کرد «لازم است آبله‌کوبان ثابت هفته‌ای یک روز معین برای تلقیح عمومی اختصاص داده و به وسیله اعلان اهالی را مطلع کنند. آبله‌کوبان حق ندارند به هیچ عنوان حق‌الزحمه از تلقیح‌شدگان مطالبه و دریافت دارند.» در هشتم مهرماه ۱۳۱۱ «نظامنامه اساسی آبله‌کوبی مجانی» توسط وزارت داخله (صحیه کل مملکتی) منتشر شد که «چهار بار کوبیدن آبله از ولادت تا بیست و یک سالگی» را الزامی اعلام کرد و با تکرار تاکید بر مجانی بودن آبله‌کوبی و مطالبه تصدیق‌نامه تلقیح شاگردان توسط روسای مدارس، کلیه ادارات دولتی را مکلف کرد در موقع استخدام مستخدم جدید تصدیق آخرین دفعه تلقیح را از داوطلب مطالبه کنند.
هیات وزرا در جلسه ششم مهر ۱۳۱۱ به پیشنهاد وزارت داخله، در قالب یک نظامنامه، آبله‌کوبی مجانی را با اشاره به موارد حقوقی و قانونی همچون وظایف افراد، آبله‌کوب‌ها، مدیران مدرسه‌ها و ادارات دولتی، تصویب کرد.
