وی که تجربه سه المپیک متفاوت را به‌عنوان کشتی‌گیر طی سال‌های 2008، 2012 و 2016 داشته است، در این مورد گفت: تجربه اول من سال 2008 بود که سه طلای جهان داشتم و در 23 سالگی عازم چین شدم، ولی شاید درک درستی از آن محیط نداشتم و شاید هم می‌بایست به حمید سوریان کمک می‌شد که با درک و درایت بیشتری در المپیک حضور پیدا کند. کشتی حساس با حریف روس را روی ناداوری، یک اتفاق یا قصور خودم واگذار کردم و بعد هم دیگر موفق نشدم خودم را جمع کنم و دستم از مدال کوتاه ماند. برای المپیک 2012، چهار سال با تمرکز کامل تمرین کردم. بعد از المپیک 2008 هم محمد بنا مسئولیت تیم ملی را قبول کرد و حاصل برنامه چهار ساله ما، سه مدال طلای المپیک بود.
سوریان با اشاره به اتفاقاتی که در المپیک 2016 ریو او را از کسب مدال دور کرد، خاطرنشان کرد: سال 2016 هم عدم ثبات به کشتی فرنگی ضربه زد. در بازه زمانی چهار ساله، شش هفت تا کادرفنی جابجا شدند. متأسفانه با این عدم ثبات نتوانستیم نتیجه قابل قبولی کسب کنیم. 9 ماه مانده به المپیک، محمد بنا هدایت تیم را پذیرفت و در نهایت توسط قاسم رضایی و سعید عبدولی به دو مدال برنز رسیدیم.
نایب رئیس فدراسیون کشتی تأکید کرد: تجربه من از المپیک این است که در عین سخت بودن رویداد المپیک، این رقابت‌ها راحتی خاص خود را دارد. سال 2012 در شرایط ایده‌آل روحی و جسمی قرار گرفتم و وقتی با این میزان آمادگی به ریو رفتم، تعداد نفرات کمتری در المپیک شرکت می‌کردند و تنها 16 نفر سهمیه می‌گرفتند. یکسری سهمیه‌ها متعلق به قاره‌هاست و کسی که در سطح بالای کشتی و رقابت باشد، نهایتاً با دو حریف سنگین و سخت مبارزه خواهد کرد تا به مدال برسد.
وی ادامه داد: بچه‌های ما آنقدر قابلیت دارند که بتوانند با دو رقیب همطراز خودشان خوب رقابت کنند، بنابراین با همه سختی‌هایی که محیط المپیک دارد، اگر کسی از نظر روحی و جسمی آمادگی خوبی داشته باشد، می‌تواند مدال خوبی کسب کند. البته طلای المپیک متفاوت از سایر مدال‌هاست، چراکه رنکینگ تیمی کشورها با طلا سنجیده می‌شود. به همین علت همه برای کسب خوش‌رنگ‌ترین مدال تلاش می‌کنند و همه اینها باعث سختی کار می‌شود.
سوریان با تأکید بر اینکه کشتی با ثبات فنی نسبتاً خوبی در این دوره مواجه بوده است، گفت: برای المپیک 2020 با ثبات 2.5 ساله کادر فنی تیم‌های ملی مواجه بودیم و آنها با تلاش زیاد کار آماده‌سازی تیم را دنبال کردند و برداشت من این است که شرایط تیم خوب است. خدا باید کمک کند و مردم عزیز نیز دعا کنند که ان‌شاءالله بچه‌ها نتیجه بگیرند.
قهرمان المپیک 2012 لندن در مورد اینکه حسش نسبت به این المپیک چطور است، تصریح کرد: پیش‌بینی این دوره از المپیک به خاطر شیوع کرونا یک مقدار متفاوت از المپیک‌های دیگر است. در این ایام رقابت زیادی در سطح دنیا برگزار نشده است و اطلاعات کاملی در مورد نحوه آمادگی کشتی‌گیران شاخص دنیا وجود ندارد. من به بچه‌های خودمان ایمان دارم که با تمام وجود تلاش می‌کنند. با کرونا یک تهدید بزرگ برای ورزش کل دنیا ایجاد شد، اما کشتی از آن یک فرصت ساخت و در این هشت ماه اخیر از نزدیک شاهد بودم که شرایط به چه گونه‌ای فراهم شد تا ضمن رعایت پروتکل‌های بهداشتی و قرنطینه مداوم، اردوهای تیم‌های ملی برای حضور در المپیک دنبال شود و اکنون تیم در شرایط مناسبی است و همه چیز فقط به روز مسابقه و همت و دلاوری بچه‌ها بستگی دارد. حسم می‌گوید نتیجه خوبی کسب خواهیم کرد.
وی در مورد خداحافظی رومن ولاسوف رفیق صاحب‌نام روسش از دنیای قهرمانی عنوان کرد: ولاسوف قهرمان بلندآوازه‌ای است که در بُعد قهرمانی همه چیز تمام است. فارغ از دو مدال ارزشمند المپیک، او قهرمانی دوست‌داشتنی و اخلاق‌مدار است که من احساس می‌کنم کشتی‌دوستان ما همیشه ولاسوف را دوست دارند و از علاقه‌مندان کشتی‌اش بوده‌اند. به هر شکل دنیای قهرمانی همانطور که نقطه آغاز دارد، زمان خداحافظی هم فرا می‌رسد. من با تیم ملی فرنگی در بلغارستان بودم که ولاسوف کشتی گرفت و بعد از باخت، وقتی کنار تشک نشسته بود، خیلی برای او ناراحت شدم. بعد هم که شنیدم از دنیای قهرمانی خداحافظی کرده است. این آسیاب به نوبت است و بالاخره باید نوبت را به جوانان داد.
«وقتی ولاسوف کنار تشک نشست، یاد خودم در المپیک ریو افتادم.»، حمید سوریان با بیان این جمله، ادامه داد: این صحنه من را یاد لحظه‌های سخت خودم در ریو انداخت که کنار تشک المپیک نشستم. البته اینها جزو لحظه‌های ورزش قهرمانی است. مثلی در ورزش هست که می‌گوید ورزشکاران دو بار می‌میرند، ولی من اینطور فکر نمی‌کنم. خداحافظی از ورزش قهرمانی هم شیرینی خودش را دارد و یک مقطع از زندگی است. تا مدتی ورزشکار به موفقیت دست پیدا می‌کند و مردم هم خوشحال می‌شوند و ورزشکار با مدال و خوشحالی مردم راضی و اقناع می‌شود، اما با شکست هم خودش ناراحت می‌شود و هم آنهایی که دوستش دارند. به عقیده من تلخی و شیرینی دنیای قهرمانی با هم توأمان معنا دارد.
«به‌عنوان شاگرد خلف محمد بنا که بین‌تان رابطه پدر و فرزندی حاکم بوده است، در المپیکی که شاید آخرین المپیک دوره مربیگری وی باشد، چه نتیجه‌ای را برای او پیش‌بینی می‌کنید؟»، نایب رئیس فدراسیون کشتی در پاسخ به این سؤال هم تصریح کرد: در مورد اینکه توکیو آخرین المپیک محمد بنا خواهد بود یا نه، اجازه دهید خودش بگوید، ولی آن چیزی که مشخص است، محمد بنا کار خودش را به نحو احسن بلد است. کارنامه‌ای که از خود به جا گذاشته، نشان‌دهنده توانمندی‌های اوست. برایش آرزوی بهترین نتیجه را دارم و اینکه نتیجه زحمات شبانه‌روزی‌اش را بگیرد. البته نتیجه المپیک لندن معجزه‌ای بود که برای هر تیمی خیلی کم پیش می‌آید، حتی برای کشورهایی که در دنیای کشتی از ما هم جلوتر بوده و هستند.
حمید سوریان در خاتمه گفت: در مجموع من به توکیو خوشبین‌تر از ریو هستم. آن وقت زمان کمی بود و محمد بنا تنها 9 ماه فرصت داشت، اما اکنون دو سال و نیم روی تیم کار کرده است، هر چند که او روی تیم المپیک لندن چهار سال کار کرد. امیدوارم تمام این تلاش‌ها در توکیو نتیجه بدهد و ان‌شاءالله بچه‌ها با نتیجه خوب کار را تمام کنند و مردم با مدال‌های‌شان خوشحال شوند.
