به گزارش خبرآنلاین، دیاکو حسینی در تحلیل اظهارات سخنگوی دولت که گفته بود مصوبه اولیه رفع تحریم ها به شورای امنیت عالی رفته و آنجا دچار مشکل شده است گفت:من فکر می کنم که حرفی که اقای ربیعی زده ناشی از برداشت های متفاوتی است که درباره مذاکرات احیای برجام از ابتدا شکل گرفته است. دولت بر این تصور است که قرار است مذاکره کنندگان تلاش کنند تا سایر طرف های 4+1 و ایالات متحده را مجاب کنند تا به همه تعهداتی که به طور عینی و مشخص در متن برجام برای این کشورها ذکر شده برگردند و در مقابل ایران پنج گام جبرانی را که برداشته را به حالت اولیه مطابق برجام برگرداند.اما به نظر می رسد که ابهاماتی به ویژه بعد از قانون مجلس به وجود آمد که این انتظار را ایجاد کرد که باید همه تحریم ها و نه فقط تحریم های دوه ترامپ که منجر به گام های جبرانی ایران بود، بلکه همه تحریم ها لغو شود. این برداشت ناشی از قانون مجلس در پاییز گذشته بود. این تفاوت برجام مشکلاتی ایجاد کرده.
این کارشناس ادامه داد: به نظر می آید که مذاکره کنندگان ما بر مبنای آن برداشت اول پیش رفتند و بنا بر این بود که صرفا تحریم های هسته ای و ناقض برجام برداشته شوند. چون در برجام پیشبینی نشده بود که تحریم های غیر هسته ای لغو شوند و طبعا مبنای کار دولت و وزارت خارجه هم لغو صرفا تحریم های هسته ای بود. به نظر می رسد که مذاکرات بر این مبنا شکل گرفته و تفاهم هایی ظاهرا و طبق اخبار به وجود امده و اسناد و متن پیشنویسی هم تهیه شده که اگر مورد تایید قرار می گرفت می توانست متن نهایی بازگشت همه طرف ها به توافق هسته ای باشد.
حسینی افزود: منتها این اختلاف نظر در کمیته تطبیقی که در شورای امنیت عالی شکل گرفته گرفتار آن تفاوت برداشت شده. در تکذیبیه که صادر شد اینطور به نظر می رسد که طرف ایرانی نتوانسته به مطالباتی که ایران مدنظر داشته دست پیدا کند. اما آنچه ما از اخبار دولتی می شنویم این است که این اتفاق افتاده اما امکان اینکه تحریم های فراتر از برجام لغو شوند وجود نداشته و اصلا چنین چیزی در توافق هسته ای پیشبینی نشده است. من فکر می کنم اختلاف نظری که می بینیم به این برداشت های متفاوت بین دولت و مجلس است.
حسینی در پاسخ به اینکه آیا اصلا ممکن است طبق خواسته هایی که مجلس دارد، توافقی بین ایران و آمریکا شکل بگیرد گفت:قانون مجلس اگر هدفش این بود که به مذاکره کنندگان ما کمک کند تا ابزار چانه زنی داشته باشند و سقف مطالبات ایران را پیگیری کنند، می توانست از جنبه هایی مفید باشد. اما به نظر می رسد که هدف مجلس و این قانون یک دستور کار برای مذاکره کنندگان تعیین کرده که از حدود برجام فراتر می رود. اصلا دولت ما هیچ وقت مجوز این را نداشته که فراتر از چارچوب های تعیین شده که به برجام ختم شد، با طرف دیگر مذاکره ای شکل دهد.
وی با اشاره به اینکه این قانون یک تناقض را ایجاد کرده است گفت: من فکر می کنم که این قانون اگر هدفش صدور دستور عمل بوده باشد، آنچه که ما میبینیم در خصوص برجام و همچنین در روابط ایران وجهان به اندازه کافی مطالعه شده نیست و نگاه کارشناسی در آن وجود ندارد و به تناقضی منجر شده که امروز آن را می بینیم. من فکر می کنم که حتی دولت آینده هم قادر نخواهد بود که مطالبات مجلس را در این مورد محقق کند. البته همه ما ارزو داریم که ای کاش می شد همه این مطالبات و حتی فراتر از آنها در مذاکرات اجرایی می شد. اما آنچه در دنیای واقع امکان پذیر است با آنچه که مجلس در مورد آن حرف می زند تفاوت های زیادی دارد.
وی در پایان تصریح کرد: باید توجه کنیم که قانون مجلس طبیعتا باید کمک کند تا تیم اجرایی در این کشور، در هر دولتی بتواند با سهولت به تمام آنچه که امکان پذیر است دست پیدا کند.نه اینکه ارزوهایی را طرح کند که چون تحققش امکان پذیر نیست، کلا ما را از هرگونه توافقی دور کند و منجر به تحریم هایی شود که از نظر همه ما فارغ از گرایش های سیاسی غیرقابل قبول است.
>>> مشروح این گفتگو را بخوانید:
توافق در وین و سد مجلس در برابر لغو تحریم‌ها
310311
