گروه جامعه خبرگزاری فارس - بی‌تردید جوان‌ترین منتخب پویش محله همدل است. 32 سالگی شاید برای کارآفرینی و گره گشایی از کار فروبسته نیازمندان سن و سال کمی باشد. اما تجربه‌هایی که فاطمه بیاتی و همسرش در این مسیر از سر گذرانده اند باعث شده موانع تاق و جفت این مسیر ناهموار را بشناسد و از این از سرگذشته ها برای تحقق اهدافش بهره ببرد. جوی آباد به عنوان یکی از محله‌های حاشیه‌ای خمینی‌شهر اصفهان شناخته می‌شود. مثل تمام محله‌های پس زده شده از مرکز و شمال شهرهای شلوغ جوی آباد هم گرفتار به انواع آسیب‌های اجتماعی شده است.
فقر و بیکاری و اعتیاد از معضل‌های گل درشت این حوالی به حساب می‌آید. افزایش زنان سرپرست خانوار و کودکان کار هم به تبع همین معضلات در این محله سیری تصاعدی دارد. مسئولان در چند سال گذشته اقدام عاجلی برای رفع این بحران‌های اجتماعی نکرده‌اند و نداری خانواده‌های در آستانه فروپاشی به پر رنگ‌تر شدن دیگر آسیب‌ها دامن می‌زند. در چنین شرایطی کارآفرین های جوانی مانند «فاطمه براتی» جهادی را برای رفع این مشکلات آغاز می‌کنند تا زنده کننده سیره امامان و ادامه دهنده راه شهدا در این روزهای پر ازدحام و پر از خودخواهی‌های فزاینده باشند.
***اینجا تبدیل به جزیره تنهایی شده است
دلخوری‌های زیادی از بی‌توجهی مسئولان ارشد نسبت به معیشت ضعیف مردم شهر دارد. اما می‌گوید نمی‌توانستیم در کنار این همه سهل‌انگاری بیکار بمانیم: «آسیب های اجتماعی از فقر و بیکاری ریشه می گیرند و روز به روز گستره تر می شوند و انسان‌های بیشتری را درگیر می کنند. متاسفانه ما یک روز به خودمان آمدیم و دیدیم جوی آباد تبدیل به جزیره تنهایی شده است. یعنی با یک تفکر جهادی به این نتیجه رسیدیم که باید دست روی زانوی خودمان بگذاریم و بلند شویم و اگر بخواهیم به امید این مسئولان سهل انگار بمانیم اوضاع از این هم بدتر می شود.»
همین تفکر جهادی پای بیاتی و دیگر فعالان اجتماعی را به پایگاه بسیج محله باز می‌کند: «خوشبختانه در این پایگاه با نظارت فرمانده بسیح کارگروهی برای شناخت مشکلات این منطقه آغاز شد و در مدت زمان کوتاهی با این روند به راهکارهای رفع این معضلات هم دسترسی پیدا کردیم.»
***توانمند کردن نیازمندان
فاطمه بیاتی شیوع کرونا را باعث همدلی بیشتر می‌داند: «این بیماری خیلی زود تبدیل به یک بحران جمعی شد. خیلی‌ها همان شغل‌های کاذب شان را از هم از دست دادند و سفره ها خالی تر از قبل شد. در چنین شرایطی بود که با توجه به نیاز موجود و با کمک پایگاه بسیج اقدام به راه‌اندازی کارگاه تولید ماسک کردیم.» کار در کارگاه های تولید ماسک به قدری خوب پیش می رود که بعد از مدتی به تولید این کارگاه لیبل اختصاص داده می شود: «متاسفانه یعد از مدتی تولید ماسک دیگر سوددهی اولیه را نداشت. بازار از این کالا اشباع شده بود. نمی‌توانستیم چراغ امیدی که در دل نیازمندان روشن شده بود را خاموش کنیم. افراد زیادی از این کارگاه‌ها نان شب خانواده‌شان را تامین می‌کردند. به همین دلیل با دعوت از یک استاد خیاطی اقدام به آموزش و سپس تولید البسه در این کارگاه کردیم.»
***مددجویی که تبدیل به مددکار شده است
منتخب پویش محله همدل از بی نیاز شدن تعدادی از بیکاران منطقه جوی آباد می‌گوید: «شاید باورش سخت باشد. اما در مدت زمان اندکی بسیاری از افرادی که پیش از این برای تامین مخارج زندگی شان به ما مراجعه می‌کردند در این کارگاه‌ها توانمند شدند و پس از گذشت مدتی خودشان با کمک مسئولان پایگاه بسیج و خیران اقدام به راه‌اندازی کارگاه‌های تولیدی کردند. اکنون 4 نفر از این افراد صاحب کارگاه شده‌اند و جالب تر این که بیش از 10 نفر در دو شیفت صبح و عصر در این کارگاه ها آموزش دیده و توانمند شده‌اند و حالا با همین مهارت هزینه‌های خانواده‌شان را تامین می‌کنند.»
در ادامه می‌گوید: «کار به اینجا ختم نشد و غیر از کار خیاطی از ظرفیت‌هایی که در محل بود و افراد تخصص داشتند ولی سرمایه نداشتند استفاده کردیم. با پیگیری‌هایی که کردیم حدود 8 میلیارد تومان وام خود اشتغالی از بنیاد برکت گرفتیم و وام‌ها در اختیارشان قرار دادیم و در محله مشغول به کار شدند.کارگاه‌های قالی بافی، صافکاری، تراش‌کاری سنگ های تزئینی، تولیدی کفش و زغال.. راه افتاد و هر کدام 2 الی 9 نفر را به کار گرفتند و به این ترتیب اشتغال زایی دامنه وسیع تری پیدا کرد. البته ما به این اکتفا نکردیم و با سرکشی‌هایی که در محله انجام می‌دهیم حواسمان است که خدایی نکرده فردی که کارش را به تازگی شروع کرده است به ورشکستگی نخورد و حمایتش می‌کنیم. البته بنیاد برکت هم بر این کار نظارت دارد و کارها با همکاری پیش می روند.»
*** تاسیس دارالقرآن برای تربیت دینی کودکان
در جوی آباد هیچ مرکزی به عنوان مکانی برای تربیت اسلامی کودکان فعال نبود. همین دغدغه کافی بود تا براتی و تیم فعالان اجتماعی در این منطقه به فکر تاسیس یک دارالقرآن ویژه کودکان بیفتند: «در یک فراخوان 2-3 روزه از بچه‌ها خواستیم هرکس داستانی در ذهنش دارد بنویسد. بچه ها شروع به نوشتن کردند که نتیجه خیلی خوبی هم داد و داستان 140 نفر از این کودکان به اسم امید چاپ شد و الحمدالله امید جدیدی به والدین محله‌مان هم داد. در ادامه به فکر افتادیم در محله مکانی که بچه‌ها به طور مستمر در آن قرآن یاد بگیرند، راه‌اندازی کنیم. به کمک خیرین و معتمدین محل، خانه‌قرآن تاسیس شد و در اختیار بچه‌ها قرار گرفت. در حال حاضر 80 نفر از بچه‌های این محله در این خانه قرآن آموزش می‌بینند. به جز این موارد در بحث آموزش مجازی تعدادی از بچه‌ها گوشی هوشمند نداشتند و نمی‌توانستند در کلاس‌های مجازی شرکت کنند و ترک تحصیل کرده بودند ما با کمک خیرین حدود 40 تبلت و گوشی هوشمند خریداری کردیم. از معلم های محله هم دعوت به همکاری کردیم تا عقب ماندگی درس بچه‌ها جبران شود.
بحث تهیه جهیزیه، بسته‌های معیشتی و کمک هزینه درمان هم بود که هرکاری از دستمان برآمد به کمک خیرین انجام دادیم به لطف خدا تعدادی از نوعروسان را به خانه یخت فرستادیم.» بیاتی مثل همه آن هایی که با تفکر جهادی رشد کرده‌اند آرزوی شهادت دارد: « احساس مسئولیت باعث شد که ما به میدان اشتغال‌زایی بیاییم. آرزوی شهادت داریم و وقتی کارها زیاد می‌شوند به شوخی به هم می‌گوییم استراحت بماند برای بعد از شهادت و همین باعث روحیه بخشی بیشتر به ما می‌شود. امیدواریم با ادامه این اقدامات بتوانیم آسیب‌های اجتماعی را به حداقل برسانیم و در حضور شهدا که جان شان را برای اسلام و سربلندی این مرزو بوم داده‌اند شرمنده نباشیم.»
انتهای پیام/
