رقابت‌های لیگ برتر با قهرمانی پنج باره پرسپولیس به پایان رسید، قهرمانی‌های که برای هواداران این تیم تا ابد مایه افتخار است و به نظر می‌رسد سالها طول خواهد کشید تا تیمی به این افتخار برسد. قرمز‌ها در حالی شب گذشته جشن قهرمانی را در ورزشگاه شهدای قدس برگزار کردند که در طول فصل فراز و نشیب خیلی کمی داشتند، شروع نه چندان خوب تیم یحیی در اوایل فصل که ناشی از ترکش‌های از دست دادن لیگ قهرمانان آسیا بود، با ادامه خوب آن‌ها و حفظ این روند، این تیم را در هفته آخر لیگ به قهرمانی رساند. آن‌ها در این فصل برخلاف چهار فصل قبلی رقیب سرسختی به نام سپاهان را در کنار خود می‌دیدند، سپاهانی که با ثبت ۶۵ امتیاز لیاقت قهرمانی را داشت و تنها با دو امتیاز اختلاف جام قهرمانی را برای پنجمین بار پیاپی در دستان پرسپولیس دید، چه چیزی کمتر از قرمز‌ها در طول فصل داشت، اصلا راز قهرمانی پرسپولیس در این پنجگانه تاریخی چه چیزی می‌باشد.
آن‌ها چرا باید پنج فصل پیاپی قهرمان شوند و پای سکو از بازیکن گرفته تا سرپرست با اعتماد به نفس بالااز همین حالا برای جام ششم خط و نشان بکشند؟
اگر پرسپولیس پروین در سال‌های ۶۵ تا ۶۹ با پنج قهرمانی پیاپی در رقابت‌های باشگاه‌های تهران (مهمترین رقابت باشگاهی آن سالها) به عملکرد ویران کننده خط حمله و هافبک‌های بی بدیلش می‌نازیدو با بهترین خط حمله در نیمه دوم دهه ۶۰ پنج سال گلات قهرمانی را در رقابت‌های باشگاهی تهران به نام خود زدو از سال ۶۵ تا سال ۶۹ دوبار درسال‌های ۶۷ و ۶۸ صاحب بهترین خط دفاعی شد و از سال ۶۵ تا ۶۹ با زدن ۱۴۱ گل و میانگین ۱.۹ گل در هربازی صاحب بهترین خط حمله تهران شد، پرسپولیس یحیی به خط دفاعی و دفاع تیمی بدون نقصش می‌نازد.
آن‌ها در لیگ پانزدهم و در حالی که با استقلال خوزستان هم امتیاز بودند، به دلیل تفاضل گل کمتر جام را به نماینده خوزستان دادند. تیم برانکو در آن فصل با عملکرد خیره کننده ۵۰ گل زده و ۳۴ گل خورده جنگ قهرمانی را به استقلال خوزستان با ۱۴ گل خورده و ۳۴ گل زده در تفاضل گل باخت تا برانکو برای فصل جدید ساختار دفاعی تیمش را از نو بچیند. برانکو که در یک هفته مانده به پایان لیگ مغلوب نفت تهران با حضور بیرانوند و سید جلال حسینی شده بود، آن دو را به خدمت گرفت و با خط حمله بی همتای خودش که از مهدی طارمی و علیپور استفاده می‌کرد. معماری قهرمانی پرسپولیس را از پایه ریخت. ستون‌های محکم دفاعی پرسپولیس با حضور شجاع خلیل زاده و سید جلال به همراه دروازه بانی طراز اول در این تیم، فرمول قهرمانی در لیگ ایران را عوض کرد تا پرسپولیس بر خلاف زات همیشگی و هجومی اش با تکیه بر مردان خط دفاعی و ندادن موقعیت گل به رقبا، گلات قهرمانی را بعد از سی سال دوباره تکرار کند تا رکوردی جاودانه را رقم بزند.
پرسپولیس در این ۵ فصل چهاربار بهترین خط دفاعی لیگ برتر را به نام خود زد و تنها در فصل ۹۸-۹۷ این عنوان را با اختلاف یک گل به رقیب دیرینه استقلال واگذار کرد. آن‌ها با تکیه براین خط دفاعی یک بار هم به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیند و در فینال مغلوب دو ضربه پنالتی شدند. قرمز‌ها در ۱۵۰ بازی برگزار شده خود در این سالها تنها ۷۴ گل دریافت کردند و میانگین کمتر از نیم گل را در کارنامه پرارزش خود به یادگار گذاشتند.
رکوردی دست نیافتنی در کم گل خوردن برای پرسپولیس رقم خورده است. رفتن ستاره‌ها از خط دفاعی نیز نتوانست این رکورد را از آن‌ها بگیرد. شجاع خلیل زاده، علیرضا بیرانوند، صادق محرمی، محمدانصاری و شایان مصلح هر پنج نفر از بهترین‌های پرسپولیس در زمان حضور در این تیم بودند، ولی تاثیری در از دست دادن رتبه یک بهترین خط دفاعی لیگ برتر در عملکرد پرسپولیس نداشتند. برای تیم سازمان یافته یحیی گل محمدی که از برانکو به او به ارث رسیده است، نفرات نقش خود را در پازل تاکتیکی تعریف شده‌ای بازی می‌کنند که در آن، هر کسی می‌داند در هر منطقه زمین چه وظیفه‌ای دارد. فرقی نمی‌کند دفاع چپ تیم امیری باشد یا آقایی، نوع بازی شیری و نعمتی هم در خط دفاعی پرسپولیس تعریف شده است. پرسپولیس در چند بازی سید جلال را نداشت، بعضی وقت‌ها کمال کامیابی نیا در کنار سید جلال نقش دفاع وسط بازی کرد، ولی صورت مسئله تغییری پیدا نکرد. تیم یحیی به شخص وابسته نیست. هر کسی که در زمین بازی می‌کند، نقشی را باید بازی کند که برای او نوشته شده است. آن‌ها برای پرسپولیس بازی می‌کنند و نوع بازی خود را فدای ابزار تاکتیکی تیم می‌کنند. این قهرمانی‌ها با برنامه ریزی حاصل شده است و یحیی و شاگردانش برای رسیدن به آن زحمات زیادی کشیده اند.
ورزش سه
