به گزارش دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، مهدیه مهدویان در دیدار با حمیدرضا خانکه رئیس دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی افزود: چهار جلد کتاب آموزش زبان اشاره از سال های گذشته تا به امروز در آموزشگاه ها و مراکز سازمان آموزش کودکان استثنایی کشور استفاده می شده که همچنان کاربرد آموزشی خواهند داشت و کتاب پنجم، تکمیل کننده مجموعه لغات زبان اشاره در کشور است.
مهدویان که در این دیدار به دلیل همراهی ۵ تن از اعضای هیات مدیره انجمن و کم شنوایی یا ناشنوایی آنان، تمام مطالبش را با زبان اشاره نیز بیان می کرد، خاطرنشان کرد: جمعی از نویسندگان چهار کتاب قدیمی آموزش زبان اشاره، در تهیه کتاب پنجم نیز نقش داشتند و بیش از ۵۰۰ لغت جدید مانند " اینترنت، واتس اپ، و... "، که پیش از این، کاربردی در جامعه نداشته و یا بسیار کم استفاده می شدند، استخراج کرده و اشاره برابر با آنها را مشخص کردند و به عنوان " کتاب پنجم " گردآوری کرده اند.
وی تصریح کرد که نویسندگان کتاب پنجم، حتی برای مطابقت دادن کلمات مربوط به احکام مذهبی و مطالب دینی، با علماء مربوطه مشورت کرده و راهنمایی گرفتند تا اشاره این کلمات، برابر با احکام و یا مطالب دینی باشد.
وی با اشاره به اینکه جمعیت کم توانان ناشنوا، پس از کم توانان ذهنی، بیشترین جمعیت کم توانان کشور را تشکیل می دهند، گفت: انجمن ملی زبان اشاره ایران، با توجه به گستردگی افراد ناشنوا در کشور و لزوم برقراری ارتباط آنان با دیگر افراد جامعه، از ابتدای تاسیس درصدد گسترش آموزش زبان اشاره در میان افراد کم شنوا و ناشنوا، و حتی جهت افراد شنوا بوده است.
مهدویان افزود: سازمان آموزش کودکان استثنایی کشورهم اکنون دانستن زبان اشاره را برای معلمان و مربیان این سازمان، اجباری کرده است، درحالی که این روش، به گسترش زبان اشاره کمک می کند، اما کافی نیست و با توجه به اینکه ظاهر افراد ناشنوا یا کم شنوا، نقص شنوایی آنان را نشان نمی دهد، و گستردگی آموزش زبان اشاره در جامعه، در برقراری ارتباطات اجتماعی این افراد و پیشرفت آنان در کار، تحصیل و یا هر فعالیت اجتماعی دیگر، بسیار حائز اهمیت است، باید از روش های دیگر نیز برای توسعه این زبان استفاده کرد.
در ادامه این نشست، حبیب تهرانی زاده یکی دیگر از اعضای هیات مدیره انجمن ملی زبان اشاره ایران، دو پیشنهاد را نیز برای ارتقای روابط اجتماعی ناشنوایان با حمایت دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی مطرح کرد.
وی گفت که برای پیشرفت ناشنوایان در کشور، آموزش زبان اشاره و یادگیری گسترده ناشنوایان و کم شنوایان، بسیار حائز اهمیت است و همانطور که تمام کشورهای پیشرفته دنیا به این مهم توجه می کنند، ما نیز باید برای توسعه آموزش زبان اشاره در کشور تلاش کنیم و کتاب پنجم حاصل مطالعه، بررسی و تحقیق مجموعه لغاتی است که تاکنون اشاره مربوط به آن وجود نداشته و یا کلماتی هستند که تشابه شکلی دارند (مانند " شیر" ) که دارای معانی متفاوتی است و برای برداشت صحیح گیرنده مطالب، باید اشاره صحیح و مطابق با معنی آن در مطلب، از سوی گوینده مورد توجه قرار بگیرد.
تهرانی زاده افزود: برای توسعه هرچه بیشتر زبان اشاره، پیشنهاد می شود حداقل دو واحد درسی برای یادگیری زبان اشاره برای همه دانشجویان بصورت اجباری گذاشته شود و پس از اجرا در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، در دیگر دانشگاه های کشور نیز به اجرا در بیاید.
وی همچنین پیشنهاد اجرای طرح «رابط ناشنوایان» را به رئیس دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ارائه داد و گفت: اگر دانشگاه در قالب برگزاری دوره های آموزشی کوتاه مدت زبان اشاره، نسبت به پذیرش دانشجو اقدام کند، نهایتا این افراد پس از اتمام دوره تحصیلی و یادگیری کامل زبان اشاره، می توانند به عنوان «رابط ناشنوایان» در بسیاری از ادارات و سازمان ها که مراجعات زیادی از سوی مردم دارند، استخدام شوند تا با مراجعه افراد ناشنوا به این ادارات، رابط ناشنوایان بتواند با تسلط به زبان اشاره، به فرد ناشنوا کمک کند تا بدون اینکه حقی از او ضایع شود، مراحل امور اداری خود را انجام بدهد.
وی، مراکز درمانی و بیمارستان ها، دادگاه های قضایی، شعب راهنمایی و رانندگی، را از جمله سازمان ها و نهادهایی ذکر کرد که وجود رابطان ناشنوایان برای راهنمایی و همراهی با مراجعان ناشنوا، بسیار ضروری و در احقاق حق افراد ناشنوا بسیار حائز اهمیت است.
وی به عنوان نمونه، به نیاز ناشنوایان مبتلا به کرونا به رابط ناشنوایان در مراکز درمانی اشاره کرد و افزود: ناشنوایان در دوران بحران کرونا، با ابتلا به این بیماری، مشکلات مضاعفی را تجربه کردند، چرا که کادر درمانی با آنان نیز همانند افراد شنوا رفتار می کنند، ولی وجود ماسک بر صورت کادر درمانی، سبب می شود که بیمار ناشنوا نتواند از لب خوانی متوجه دستورات پزشک و پرستاران بشود، و زبان اشاره از سوی فرد ناشنوا نیز برای کادر درمانی قابل درک نیست. و لذا این ارتباط حیاتی متاسفانه با مشکل روبه رو می شود، درصورتی که اگر هر بیمارستان دارای رابط ناشنوایان باشد، این رابط می تواند به برقراری ارتباط بین بیمار ناشنوا و کادر درمانی کمک کند.
خانکه رئیس دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در این نشست، با اشاره به فعالیت گروه آموزشی شنوایی شناسی و همچنین واحد انتشارات دانشگاه، گفت: وظیفه این دانشگاه است که گروه های اقلیتی جامعه، که کم توانان جسمی و روانی را هم شامل می شود، مورد حمایت آموزشی، پژوهشی و خدماتی قرار بدهد و با برگزاری نشست مشترک با مسئولان گروه شنوایی شناسی و واحد انتشارات، برای تجدید چاپ و انتشار چهار شماره کتاب آموزش زبان اشاره، و چاپ و انتشار کتاب پنجم، برنامه ریزی و حمایت خواهیم کرد.
وی افزود: متخصصان این دانشگاه که خاص حوزه های توانبخشی و سلامت اجتماعی – روانی فعالیت می کنند، معتقدند که باید در جامعه شرایطی فراهم شود که همه افراد کم توان بتوانند از حقوق برابر با دیگران برخوردار شوند و همه افراد جامعه برای دستیابی به حقوق خود، باید مطالبه گری داشته باشند و شرط مطالبه گری، زبان مشترک ارتباطی است که دانشگاه برای توسعه این زبان مشترک (زبان اشاره)، همکاری می کند.
خانکه تصریح کرد: اما اجرای دو پیشنهاد ارائه شده (گنجاندن دو واحد درس اجباری فراگیری زبان اشاره برای همه دانشجویان و اجرای طرح رابط ناشنوایان)، فقط به دانشگاه و حیطه اختیارات دانشگاه علوم بهزیستی برنمی گردد، بلکه باید طرح مربوط به این پیشنهاد، تدوین و به شورایعالی برنامه ریزی وزارت بهداشت ارائه شود، و درصورت موافقت شورایعالی برنامه ریزی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی می تواند پایلوت طرح را اجرا کند و پس از بررسی نتایج و پاسخگویی مناسب، در دیگر دانشگاه های کشور اجرا شود.
رئیس دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، پیگیری و چگونگی برنامه ریزی برای تجدید چاپ و انتشار ۴ جلد کتاب قدیمی و چاپ و انتشار یک جلد کتاب جدید آموزش زبان اشاره را به تصمیمات نشست مشترک با حضور مدیران گروه آموزشی شنوایی شناسی و انتشارات دانشگاه موکول کرد.
