به گزارش "ورزش سه"، یکشنبه ظهر شاهد بازی حساس بین ایران و ژاپن میزبان خواهیم بود. نتیجه برد میتواند تا سالها مرحله مقدماتی المپیک توکیو را در ذهن والیبال دوستان ماندگار کند. دوره ای که با برد تاریخی برابر لهستان شروع شد و میتواند با پشت سر گذاشتن میزبان سرسخت و صعود به دور بعد تمام شود. اما نتیجه باخت این دوره را با تصویری غم انگیز گره خواهد زد، شروع طوفانی و افول تدریجی. باید دید چه اتفاقی می افتد. در این نوشته تلاش بر اینست تا روند تیم ملی از بعد جام ملت های ریمینی ایتالیا تا قبل از بازی با ژاپن مرور شود، امیدوار به رخداد اتفاقی شیرین.
بعد از اتمام جام ملت ها و کسب نتایجی که به مذاق خیلی ها اصلاً خوش نیامد، هرآنچه تصور نمیشد به شکلی سلسله وار اتفاق افتاد و تا حدی آشفتگی برآورد. انتقادات گاه و بی گاه از سرمربی، واکنش های عجیب و غریب بازیکنان بعد از خط خوردن از لیست انتخابی المپیک و حاشیه هایی که به گفته ی آلکنو، از مطبوعات روسیه هم سر در آورده بود. زمان کم آماده سازی و لغو شدن همان اندک بازی های تدارکاتی در ژاپن قبل از شروع رسمی بازی ها قوز بالای قوز شد و اضطراب آورد. مخصوصا که بازی اول با لهستان بود و خوش بین ترین کارشناس ها هم شانس زیادی برای برد ایران قائل نبودند و لهستان را یکی از شانس های اصلی کسب عنوان قهرمانی معرفی میکردند. قبل از المپیک معمولاً همه چیز در عالی ترین وضعیت ممکن قرار میگیرد اما اینبار متفاوت بود.
به بازی رسیدیم. کری خوانی کوبیاک به گوش بازیکنان تیم رسیده بود. انگار که انگیزه را دوچندان کرده باشد، بازیکنان تیم به شکلی بی نقص بازی را به سود خود به پایان رساندند. به نظر یکی از بهترین بازی های تیم ملی در چهار پنج سال اخیر بود، هم از نظر هماهنگی تیمی و هم از نظر عملکرد فردی. کم خطا، پرانگیزه و با ثبات.
دیدار دوم مقابل ونزوئلا هم با قدرت برگزار شد و طبق انتظار، بردی قاطع نصیب تیم ملی گردید.
اما بازی سوم مقابل کانادا داستان متفاوتی داشت. از ساعت خنده دار شروع مسابقه بگیرید (۹ صبح!!) تا عملکرد عجیب و غریب کانادا. توپ گیری های باورنکردنی و سماجت در کسب امتیاز از هر توپ در هر جای زمین. کانادا محکوم به برد بود و همان قدر برابر ایران عالی عمل کرد که ایران مقابل لهستان. باختیم؛ وقتی که انتظار برد سوم را میکشیدیم. خبری از ثبات و انگیزه ای که در بازی اول شاهدش بودیم در هیچ یک از بازیکنان ما دیده نمیشد.
بازی چهارم مقابل ایتالیایی بود که بر خلاف تصور خیلی قدرتمند این دوره را شروع نکرده بود. غیبت در جام ملت ها را به هدف تمرکز و آمادگی بیشتر روی المپیک ترتیب داده بودند اما نتیجه آنچه که میخواستند از آب در نیامد، حداقل در شروع مسابقات المپیک. برابر ایران قرار گرفتند و بردند، در حالی که در ست اول برتری محسوسی نداشتند. یک اتفاق کافی بود تا بازی در ست اول به نفع ما تمام شود و بعد از آن قطعأ شاهد نتیجه متفاوت بودیم. نوسان هیجان و روحیه تیمی در والیبال سینوسی ست. در هر چند ثانیه یک تیم امتیاز میگیرد و تیم مقابل نقشه اش شکست میخورد. امتیازهای آخر ست اول به راحتی میتوانست به نفع ما تمام شود اما نشد. آلکنو هم به این نکته اشاره کرده بود. بعد از ست اول پرخطا ظاهر شدیم، گرچه که دریافت تیم در این دوره ی المپیک به شکلی محسوس بهتر از دوره های گذشته بوده.
مانده بازی با ژاپن. هدف از مرور اخبار و بازی های پشت سر یادآوری نقش «اتفاق» در کسب نتایج تیم ملی بود. اتفاقی که میتواند با ایجاد یک روحیه تیمی خوب، عملکرد تیم را به شکلی خاطره ساز دگرگون کند. اتفاقی که مقابل لهستان افتاد و در بازی مقابل ایتالیا نیفتاد. بعد از همین برد مقابل لهستان، امیر حسینی، پاسور کهنه کار سابق تیم ملی، در مصاحبه ای از آقای مصطفی کارخانه نقل کرده بود که ایشان گفته: «هر وقت رگ غیرت سید (سید محمد موسوی) باد کنه بازی را میبریم». نیت این نوشته در راستای همین جمله قرار میگیرد. شاید ثبات عملکردی یی که لهستان یا روسیه دارند را ما نداشته باشیم و با توجه به زیرساخت ها، امکانات، بودجه و ... انتظاری هم نباشد و این مقایسه نادرست. اما به یک اتفاق خوب نیاز داریم. به یک عامل واحد که بازیکنان را همدل کند. که ژاپن میزبان را، در عین سرسختی و مقاومتش، شکست داده و طعم شیرین صعود لحظه آخری را بچشیم.
هندبال بحرین با برد 32-30 مقابل ژاپن دو روز پیش میزبان را از دور رقابتها حذف کرد.ژاپن با وجود عملکرد عالی در بعضی رشته‌ها در والیبال با ما فاصله دارد و با وجود احترام به آنها باید کار بحرین در هندبال را تکرار کنیم و به دور بعد برویم.
محسن دادخواه
