به گزارش رکنا ، اختلال کم‌توجهی ـ بیش‌فعالی در کودکان در بر گیرنده کودکانی است که از دستورها اطاعت نمی‌کنند، از لحاظ هیجانی تحریک‌پذیر و خشن هستند، پیوسته از یک فعالیت به کار دیگری می‌پردازند بدون اینکه هیچ یک را به سر انجام برسانند، تمرکز و توجه در کارها و یا فعالیت‌ها و بازی‌ها در این کودکان پایدار نیست، اغلب به نظر می‌رسد که حواسشان جای دیگری است و یا گوش نمی‌دهند و اینطور به نظر می‌رسد که آنچه را که گفته شده است نشنیده‌اند، اکثر این کودکان بد اخلاق، ستیزه‌جو، نافرمان و پرخاشگر هستند و با کودکان دیگر میانه خوبی‌ندارند و به طور کلی لجوج، ریاست‌طلب و بی‌انضباط هستند، رفتارهای غیر قابل پیش‌بینی انجام می‌دهند، مرتب در حرف دیگران می‌پرند، اشیا را از دیگران می‌قاپند و به چیزهایی دست می‌زنند که اجازه آن را ندارند.
این کودکان وقتی که بزرگ‌تر می‌شوند در کارهای گروهی مشکل دارند و در مدرسه نمی‌توانند یک جا آرام بگیرند به طور مکرر از جای خود بلند می‌شوند و یا از میز آویزان می‌شوند.
بیش فعالی ممکن است به صورت بر قراری، ناآرامی‌در جای خود، دویدن، جهیدن و بالا و پایین پریدن در موقعیت‌های نامربوط، ناتوانی در ساکت ماندن و یا بیش از حد حرف زدن نیز نمود می‌یابد.
این کودکان معمولا در نوباوگی علائمی از خود نشان می‌دهند مانند: خواب کم و گریه زیاد دارند، به نور و صدا و حرارت و سایر تغییرات محیطی به سرعت به گونه‌ای غیر عادی پاسخ می‌دهند، مرتب در حال جلو و عقب کردن خودشان هستند، معمولاً در آغوش مادر آرام نمی‌گیرند و جیغ می‌زنند و لگد می‌اندازند و حتی در گرفتن پستان مادر هم مشکل دارند در این نوع اختلال ممکن است بر اثر بالا رفتن سن کودک، مسئله خود به خود حل شود اما این کودکان اگر به حال خود گذاشته شوند در بزرگسالی رفتارهای ضد اجتماعی از خود نشان می‌دهند.
اکثر این کودکان از هوش بالا برخوردارند و کارهایی که انجام می‌دهند غیر مترقبه و ناگهانی است و خطر را احساس نمی‌کنند.
به طور کلی می‌توان گفت الگوی پایدار این اختلال کمبود تمرکز و توجه، بیش فعالی و پرخاشگری است، البته باید این خصوصیات حداقل به مدت شش ماه در کودک ثابت باشد تا بتوانیم بگوییم که کودک دچار این اختلال شده است.
علل ایجاد این اختلال هنوز به طور قطعی ناشناخته است، عوامل متعددی از قبیل وراثت، مشکلات و مسائل در هنگام تولد، عوامل عصب شناختی، حساسیت غذایی و متغیرهای محیطی مطرح شده است اما هیچ یک تایید و یا رد نشده‌اند. پژوهش‌ها حاکی از آن است که پسران بیشتر از دختران به این اختلال مبتلا می‌شوند.
در درمان این کودکان روش‌های رفتار درمانی به همراه رژیم غذایی خاص و داروهایی که پزشک برای درمان این اختلال تجویز می‌کند بهترین نتایج را در کنترل علائم دارد.
والدین چنین کودکانی باید با مراجعه به روانپزشک و یا روانشناس با شکیبایی و ثبات قدم در این مسیر به فرزندشان کمک کنند.آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.
