به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی والیبال ایران با نسل طلایی اش که به روزهای پایانی دوران حرفه ای خود رسیده و در اوج پختگی قرار داشتند راهی توکیو شد؛ نسلی که بهترین خاطرات را در این رشته برای ایرانی ها طی یک دهه اخیر رقم زده و به دنبال یک پایان خوب و ماندگار در توکیو 2020 بود. با کسب پیروزی مقابل لهستان در بازی اول، یک شروع قدرتمند را از ستاره های تیم ملی شاهد بودیم در ادامه اما شرایط به گونه ای دیگر رقم خورد تا صعود ایران در گرو شکست دادن ژاپن در بازی پایانی مرحله گروهی باشد.
بازی با ژاپن در اوج حساسیت، روز گذشته برگزار و با برتری سه بر دو حریف به پایان رسید تا والیبال ایران ناباورانه از صعود به دور حذفی المپیک 2020 ناکام بماند؛ واکنش ستاره های تیم ملی که با توجه به شرایط سنی شان، توکیو، آخرین مقصد المپیکی شان بود بسیار تلخ و ناراحت کننده بود؛ در این میان اما واکنش سعید معروف از همه بیشتر مورد توجه قرار گرفت؛ پاسور خونسرد و درون گرای تیم ملی والیبال که واژه پاسور و کاپیتان والیبال را خیلی ها در ایران با او به یاد می آورند، همان گونه که زمانی دو واژه ظریف و لیبرو به شدت به هم گره خورده بودند.
معروف که در امتیازات میانی ست حساس پنجم تعویض شده و از کنار زمین مشغول تماشای بازی بود با نگرانی و حسرتی تمام عیار نظاره گر از دست رفتن امتیازاتی بود که می رفت رویای او و خیلی های دیگر را که سال ها برای آن نقشه ریخته بودند، فرو بریزد. آلکنو در امتیازات پایانی ست پنجم، معروف را بار دیگر به میدان فرستاد اما دیگر کار از کار گذشته بود. شاید این آخرین لحظات حضور سعید در تیم ملی بود؛ البته هنوز هیچ چیز مشخص نیست درست مثل زمانی که معروف در سال 2011 با توجه به حضور حسینی در تیم ملی به عنوان پاسور اول ترجیح داد کناره گیری کند اما یک سال بعد بازگشت تا 8 سال رویایی را برای خود و والیبال ایران رقم بزند.
بعد از پایان بازی، ملی پوشان ایران مثل بازی های قبل و با وجود این شکست تلخ، روبروی بازیکنان حریف ایستاده و آنها را تشویق کردند؛ بعد از آن دیگر تحمل جو برای سعید معروف سخت بود. او دیگر توان کنترل احساسات خود را نداشت و از خنده های ریز روی لبانش که حتی در موقع استرس و عصبانیت هم آن را می دیدیم خبری نبود؛ سعید به آرامی در حال اشک ریختن بود؛ البته این اشک ها برای دوربین نبود بلکه از فشاری بود که شاید تحمل آن برای خیلی ها غیر قابل تحمل باشد.
کاپیتان پر افتخار تیم ملی که سال ها مغز متفکر شماره یک تیم در بازی های بزرگ بود، با چشمانی اشکبار سالن والیبال بازی های المپیک را ترک کرد تا ما را یاد 20 سال پیش بیاندازد؛ جایی که تنها 15 سال داشت و برای اولین بار در سال 80 به تیم ملی نوجوانان دعوت شد و 4 سال بعد با 19 سال سن، سر از تیم ملی بزرگسالان در آورد. شاید اولین صحنه ای که از معروف به یادمان می آید، درگیری اش با ستاره تیم ملی ایتالیا در نوجوانان جهان باشد؛ جایی که تیم ملی 3-2 به حریف باخته بود، درست مثل بازی روز گذشته که 3-2 به ژاپن باختیم.
