تولیدات سینمایی در دو سال اخیر به دلیل شیوع ویروس کرونا افت چشمگیری داشت اما این مسئله بعد از مدتی به ظاهر مرتفع شد تا دفاتر فیلمسازی مشغول به کار شوند و وضعیت صنعت سینما نه مانند قبل اما در حالت محسوسی دوباره به چرخه تولید بازگردد.
اگرچه بسیاری از تهیه کنندگان و فیلمسازان و خانواده سینما در عرصه تولید سریال برای شبکه نمایش خانگی فعال شدند اما وضعیت تولید در سینما به صفر نرسید و کمتر روزی است که خبر تولید یا پایان کار یک پروژه سینمایی به گوش نرسد.
پرکاری خانواده سینما و فیلمسازان اتفاق خوشحال کننده ای است اما سوال اینجاست که جدا از اکران آنلاین و وضعیت نا مناسب اکران در سینما این حجم از سرمایه چگونه قرار است برگردد.
نکته ای که قابل طرح است این است که تهیه کنندگان و صاحبان اثر تصمیم ندارند آثارشان را در اکران آنلاین به نمایش بگذارند و از سویی وضعیت حضور تماشاگران در سالن های سینما نیز فعلا در هاله ای از ابهام است چراکه در این شرایط حتی علاقه مندان به فیلم دیدن در سالن های سینما نیز ترجیح نمی دهند در روزگار کرونایی روی صندلی های سالن سینما بنشینند پس می توان گفت در این وضعیت عملا سرمایه گذاران از ورود به این صنعت متضرر هستند چرا که آخر و عاقبتی برای بازگشت سرمایه وجود ندارد.
پس چرا کماکان تولیدات سینمایی درحال انجام است برای کدام مدیوم جهت اکران؟
اکران آنلاین؟
یا سالن های سینما در وضعیت فعلی؟
در گزارشی با همین مضمون به دنبال این هستیم که دلیل تولیدات متعدد سینمایی را در شرایط فعلی بررسی کنیم و پاسخگوی این سوال باشیم که آثار سینمایی درحال تولید قرار است به چه نحوی به دست مخاطب برسد و با چه فرمولی بازگشت سرمایه اتفاق بیفتد.
بدیهی است که دفاتر فیلمسازی و تهیه کنندگان حاضر نیستند از جیبشان فیلمی بسازند که تکلیف اکرانش معلوم نیست پس منابع مالی فیلمسازی کجاست؟.
