به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت نیواطلس، این آرزو البته میلیاردها سال پیش با کند شدن چرخش زمین محقق شده بود و اکنون یک مطالعه جدید فرضیه‌ای را مطرح کرده که می‌گوید، به‌همین دلیل است که ما اکسیژن زیادی در اختیار داریم، زیرا میکروب‌های فتوسنتز کننده از افزایش بهره‌وری استفاده کرده‌اند.
همانطور که اکسیژن برای زندگی حیاتی است، زمانی بود که ساکنان زمین آن را سم می‌پنداشتند. در نیمه اول عمر کره‌زمین، دی اکسید کربن بر جو حاکم بود و اشکال اولیه زندگی در آن محیط رشد می‌کرد. اما حدود ۴/۲میلیارد سال پیش، سیانوباکتری‌ها در صحنه ظاهر شدند و شروع به مصرف دی اکسید کربن و انتشار اکسیژن کردند. این میکروب‌ها در موازی وهم‌آور با وضعیت آب و هوایی فعلی ما، اساساً ترکیب جو را تغییر داده و مقدار زیادی از زندگی موجود در آن زمان را از بین بردند. این رویداد اکسیژن‌رسانی بزرگ یک شبه اتفاق نیفتاد و صدها میلیون سال به‌طول انجامید.
جودیت کلات، نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: «ما به‌طور کامل درک نمی‌کنیم که چرا اینقدر طول کشید و چه عواملی اکسیژن‌رسانی زمین را کنترل کردند، اما هنگام مطالعه بر روی سیانوباکتری‌ها در دریاچه هورون در میشیگان که در شرایطی شبیه به زمین اولیه زندگی می‌کنند، ایده‌ای داشتم.» در آن محیط کم اکسیژن، تیم تحقیقاتی متوجه حرکات روزانه‌ای شد که بین دو نوع باکتری در لایه‌های میکروبی شکل می‌گرفت. در طول شب، باکتری‌های گوگردخوار در بالا مواد مغذی را از آب اطراف خود بیرون می‌کشند. اما هنگامی که خورشید طلوع می‌کند، سیانوباکتری‌های زیر آنها به سمت بالا می‌روند تا بتوانند انرژی را از آن نور کسب کنند. کلات می‌گوید: «اکنون آنها می‌توانند فتوسنتز کرده و اکسیژن تولید کنند. با این حال، چند ساعت طول می‌کشد تا آنها واقعا راه بیفتند، صبح تاخیر زیادی وجود دارد.
به‌نظر می‌رسد سیانوباکتری‌ها دیرتر از افراد صبحگاهی بیدار می‌شوند.» تیم متوجه شد که این تأخیر می‌تواند به توضیح اکسیژن‌رسانی کُند زمین کمک کند. روزها بسیار کوتاه‌تر از ۲۴ ساعت بود، اما میلیاردها سال جاذبه ماه باعث کاهش سرعت چرخش سیاره شده، روز را به عقب کشانده و تعداد ساعات روز را افزایش داده است.
