به گزارش برنا، گیتی موسوی گفت: اصالتا تبریزی هستم و در رشته ادبیات فارسی تحصیل کرده ام. من از بچگی ورزشکار و از نظر ژنتیکی قوی بودم. مدتی آمادگی جسمانی انجام دادم و بعد فهمیدم می توانم به ورزش های قدرتی بپردازم.
وی درباره رکوردشکنی بزرگش بیان کرد: مشاور گینس در ایران به من خبر داد که بانوی استرالیایی یک تریلی 11 تنی را کشیده است . به من پیشنهاد داد که من هم این کار را امتحان کنم. در تمرینات کشیدن تریلی 11 تن و 750 کیلویی که حتی بیشتر از رکورد بانوی استرالیایی بود برایم راحت بود. در اقدام بعدی مشاور گینس به تبریز آمد تا مرا برای شکستن رکورد راهنمایی کند که یک داستان تراژدی رخ داد. بارانی شبیه سیل می بارید و همه می گفتند در این شرایط ادامه نده اما توانستم یک تریلی 12 تن و 250 کیلویی را 40 متر بکشم و رکورد جهان را شکستم.
قوی ترین زن ایران افزود: یک دختر 17 ساله دارم. دخترم اهل ورزش کردن نیست و مرا هم نصیحت می کند که این کار را رها کنم. شغل اصلی من ویراستاری کتاب است. مدتی پیش از این معلم پسربچه های کلاس ششمی بودم که خیلی اذیت شدم. حالا علاوه بر ویراستاری کتاب به مربی‌گری بدنسازی و پاور لیفتینگ می پردازم و رکوردهای جهانی می زنم. برای اولین بار رکوردزنی برای بانوان را راه انداختم و در ایران آن را باب کردم.
موسوی درباره تاثیر رشته ورزشی اش در زندگی ادامه داد: کسی که ورزش سخت انجام می دهد به ویژه خانم ها دغدغه ای ندارد. کمتر نگران مشکلات هستم چون فکر می کنم چیزی نیست که نتوانم از پس آن بر بیایم.معنی گریه و افسردگی را نمی دانم چون صبور و سرسخت و محکم هستم.
وی با اشاره به شرایط خانوادگی‌اش برای ادامه مسیر ورزش اظهار داشت: مادرم به خاطر اینکه نگران سلامتی من است موافق نیست ورزش های مقاومتی انجام دهم و ناراحت می شود، پدرم هم گاهی موافق بود اما وقتی دید به خودم آسیب می زنم نگران شد. من در جایگاه یک مادر تا حدی نگران دخترم هستم که زندگی اش را محدود نکند.
قوی ترین بانوی کشور گفت: در کشور ما برای خانم ها امکانات کافی نیست. تجهیزات مورد نیاز من برای تمرین وجود ندارد و تجهیزات موجود برای آقایان است که در مکانی دور افتاده واقع شده و خانم ها نمی توانند در آن منطقه حضور یابند.
موسوی درباره انجام کارهای زنانه در خانه تصریح کرد: من حتی حوصله ندارم یک دکمه بدوزم. یک بار خواستم لوستر خانه را تمیز کنم آن را شکستم.
وی با اشاره به ارتباطش با دنیای ادبیات گفت: مدتی در دوران دانشگاه قطعه ادبی می نوشتم ولی دوست نداشتم در وادی احساسات بیش از حد وارد شوم. در این دنیای بی رحم هر چقدر کمتر درگیر احساسات باشیم راحت تر زندگی می کنیم. دنیای ما دنیای بی رحمی است و باید خودمان آن را شکل دهیم و با احساسات زیاد از حد نمی توانیم دوام بیاوریم. احساسی شدن خانم ها آن ها را نابود می کند. آدم دل رحمی هستم اما سعی می کنم دنبال احساسات نباشم.
در بخش دوم برنامه محسن قصابیان بازیگر، گوینده رادیو و کارگردان به عنوان مهمان دوم برنامه معرفی شد. قصابیان گفت: از سال 92 دیگر نتوانستم رادیو را دنبال کنم و مواردی که الان پخش می شود کارهای تولیدی قدیمی است. سال 82 نمایش های دهه 50 و 60 را بازآفرینی، تولید و پخش کردیم و نزدیک به یک سال پخش شد به اسم «یکی بود یکی نبود». رادیو را دوست دارم اما از سال 92 درگیر فیلم سازی شدم و همکاری‌ام با این مجموعه کمتر شد.
وی بیان کرد: متولد قوچان هستم و شهرم را خیلی دوست دارم چون ریشه انسان خیلی مهم است. تا هفت سالگی قوچان بودم که در سال 54 سیلی وحشتناک همه شهررا خراب کرد و یکی از معدود خانه هایی که خراب نشد خانه ما بود. ما بچه ها هم با دست باغچه را می کندیم و گِل های آن را روی فرش میریختیم تا به بهبود اوضاع کمکی کرده باشیم. پدرم از پشت بام وضعیت شهر را تشریح می کرد. بعد از آن سیل با کامیون شوهرخاله ام به مشهد رفتیم و آنجا ادامه تحصیل دادم در چند کار با انوشیروان ارجمند کار کردم با برادران کیانیان و قویدل هم همکاری هایی داشتم. مشهد هنرمندان برجسته زیادی دارد.
کارگردان سینما و تلویزیون سابقه علاقه مندی‌اش به هنر بازیگری را اینطور تشریح کرد: سال اول راهنمایی که بودم وقتی پرسیدند چه کسی می خواهد تئاتر کار کند داوطلب شدم و نمیدانم چرا. ورزش مورد علاقه ام والیبال بود، در دبیرستان عضو تیم هلال احمر بودم و بعد در دانشگاه نتوانستم به این ورزش ادامه دهم و جای خودش را به شنا داد.
قصابیان اظهار داشت: دو پسر دارم که اولی 22 سال دارد و کامپیوتر می خواند، عاشق طراحی بازی است؛ پسر کوچکم هم همین مسیر را به تبعیت از برادرش پیش می برد. چون بازیگر هستم تصور این است که بچه هایم هم به همین زمینه آمده اند اما من گذاشتم خودشان آینده‌شان را انتخاب کنند. پا به پای پسرم برای انتخاب رشته اش پیش رفتم تا خودش علاقه اش را انتخاب کند.
وی درباره ایفای نقش در فیلم «منصور» گفت: بازیگر اگر خدای بازیگری هم باشد نیاز به هدایت دارد. در ابتدا فیلم نامه منصور را خواندم و دوست داشتم و بعد فهمیدم چقدر دوست مشترک در این کار دارم. سختی کار معرفی شخصیت بود که باید آن را برای نزدیکان شخصیت که او را می شناسند معرفی می کردم و این کار خیلی سخت است.
بازیگر نقش شهید ستاری در خصوص ویژگی های اخلاقی این شهید و تاثیر آن ها در زندگی اش گفت: جسارت و خلاقیت او در من تاثیرگذار بود. اینکه چیزی که مرسوم است را کنار بزنی و چیزی متفاوت ایجاد کنی تلفیق خلاقیت و جسارت است. وقتی درباره شهید ستاری خواندم دیدم کار او در پدافند بی نظیر است. حضورش در نیروهای هوایی هم بسیار موثر بود.
قصابیان افزود: برای این نقش ده کیلو وزن کم کردم که برایم سخت بود؛ بخشی از آن تمرین و رژیم غذایی بود. نگران این بودم که حضورم در 98 درصد پلان ها ضروری بود و اینکه طوری بازی کنم که تماشاگر از این حجم حضور خسته نشود مهم بود جدای از اینکه نگران این بودم که از پس نقش بر بیایم.
وی اظهار داشت: تدریس را از گذشته های دور انجام می داده ام و حالا آن را در آموزشگاه ها ادامه می دهم. بخشی از تدریس را به این دلیل دوست داشتم که جوان بیست ساله نمی توانست در فعالیت های بدنی به پای من برسد و در کلاس هایم همواره نشاط و شادی حاکم بود؛ این موضوع باعث می شد خودم هم از آن فضا نشاط بگیرم اما کرونا همه روش تدریس را عوض کرد.
بازیگر سریال «تفنگ سر پر» درباره سوابقش توضیح داد: در سال 80 تا 84 سه تله برای سیمافیلم ساخته بودم؛ یکی «گنج»دومی «جای تو خالی» و سومی هم فضای معمایی داشت. بعد از آن ها سریال ساختم و بعد وارد تولید آثار تلویزیونی شدم. در تئاتر هم کارهای طنز داشته ام مثل «خرمهره» و «مردی که می خواست مرد بماند». همواره به فضای طنزعلاقه داشتم و دارم. دوست داشتم خیلی قبل تر کارم را در زمینه طنز آغاز کنم اما اولین اثرمان در سال 97 به تولید «نیوکاسل» منجر شد. کار جدیدم هم کمدی تلخ است که تا حدودی مرتبط با کرونا است.
قصابیان در پایان بیان کرد: در حیطه خانواده همه چیز را مدیون همسرم هستم که روحیات مرا از سال 73 تا حالا تحمل کرده و با وجود سختی زندگی با چهره ای که در آن زمان در اوج شهرت بود با من کنار آمد. در حیطه کاری آشنایی با علی رفیعی که تازه از فرانسه برگشته بود و به دانشکده ما آمد بهترین اتفاق زندگی ام بود.
برنامه شب نشینی از دوشنبه تا جمعه هر هفته ساعت 23:30 به وقت تهران و 21 به وقت وین بر روی آنتن شبکه جهانی جام جم می رود. محمد سلوکی و عبدالرضا امیراحمدی، مجریان چرخشی برنامه در طول هفته (از لوکیشن تهران) هستند و مسعود روشن پژوه اجرای استانی را به عهده دارد. کاوه امیری جاوید تهیه کننده تهران و علی اصغر کاکاوند تهیه کننده برنامه های استانی شب نشینی هستد. در این برنامه گروه موسیقی قصه گوها بر روی صحنه به صورت زنده برای مخاطبان می نوازند. اطلاعات بیشتر درباره شب نشینی و مهمان های برنامه هر روز در صفحه اینستاگرامی @shabneshini.irani بارگذاری می شود.
