به گزارش همشهری آنلاین به نقل از پایگاه خبری اتاق ایران،حسین سلیمی با اشاره به جنگ داخلی در افغانستان می‌گوید: با یورش طالبان و گسترش درگیری‌ها در افغانستان تعداد کامیون‌های حامل اقلام صادراتی ایران به این کشور از ۱۰۰ کامیون در روز به دو یا سه کامیون در روز رسیده است.
وی ادامه داد: وقتی اغتشاش و درگیری یا جنگ در یک کشور برپا می‌شود اولین نقطه‌ای که آسیب خواهد دید تجارت آن کشور است. متاسفانه اوضاع آنقدر خراب است که فعلا نمی‌توان به راحتی پیش‌بینی کرد چه اتفاقاتی در انتظار ماست. هنوز برآورد دقیقی از میزان خسارات وارد شده به تجار ایرانی نداریم. باید ببینیم این وضع چه مدت طول خواهد کشید.
سلیمی در پاسخ به این سوال که اگر طالبان در نهایت کنترل را در دست بگیرد و آرامش برقرار شود، باز هم روابط اقتصادی ایران و افغانستان به همین شکل ادامه خواهد یافت یا خیر؟ تاکید می‌کند: در هر شرایطی نیازهای آن کشور منتفی نمی‌شود. هر گروهی در افغانستان قدرت را به دست بگیرد باز هم افغانستان نیاز به مواد غذایی و مصالح ساختمانی و .. خواهد داشت. بهترین گزینه آنها هم ایران است. چه مواد غذایی و چه اقلامی مثل فرش ایرانی و ... برای آنها هم مطلوب‌تر است و هم در دسترس‌تر. ولی این داد و ستدها در زمان آرامش برقرار خواهد بود. اینکه چه زمانی این ثبات بازگردد معلوم نیست. اما اینکه این آرامش توسط چه گروهی فراهم شود در برقراری روابط اقتصادی چندان تاثیر مهمی ندارد.
سلیمی درباره تغییر حجم صادرات ایران به افغانستان با بالا گرفتن جنگ در این کشور می‌گوید: اگر این وضع دو هفته اخیر، یک ماه دیگر ادامه پیدا کند ما امسال به ۵۰ درصد صادرات حجم معمول پیش بینی شده خودمان به افغانستان هم نخواهیم رسید.
او با تاکید بر اینکه درگیری‌ها در افغانستان شدید است و هیچ چشم‌اندازی برای ایجاد ثبات و آرامش به این زودی‌ها وجود ندارد، ادامه می‌دهد: با ادامه این وضع ما نمی‌توانیم به ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلاری که امسال برای صادرات به افغانستان پیش‌بینی کرده بودیم برسیم. حداکثر ممکن است به نصف این پیش‌بینی برسیم.
رئیس اتاق مشترک ایران و افغانستان می‌گوید: در دو هفته اخیر صادرات ما به افغانستان به ۱۵ درصد میزان صادرات قبلی رسیده است. تقریبا از هر ۱۰۰ کامیون که پیش از این روزانه به افغانستان می‌رفتند دو یا سه کامیون موفق می‌شوند به آنجا بروند.
به گفته سلیمی بیشتر این کاهش مربوط به کالاهای پرریسک و یا کالاهایی مثل مصالح ساختمانی است که الان نیازی برای آنها وجود ندارد. اما از آنجا که مواد غذایی همیشه مورد نیاز است فعلا بیشترین حجم مواد صادراتی ما به افغانستان را تشکیل می‌دهد.
